Austri - 28.01.1964, Blaðsíða 1

Ctgefandi:
K j ördæmissamband
Framsóknarmanna í
Austurlandskjördæmi.
Aastri
9. árg. Neskaupstað, 28. janúar 1964. 2. tölublað.
Ritstjórar og ábyrgðarmenn:
Kristján Ingólfsson
Vilhjálmur Hjálmarsson
Fjármál og auglýsingar:
Björn Steindórsson,
Neskaupstað.
NESPRENT H P

„Náiíiröllið 1 gloiiir"
„Það þýðir ekkert að hækka
kalupið, þá hæklrar bara allt ann-
að“ var viðkvæði ríkisstjórnar-
innar í vinnudeilunum nú í vetur.
Ríkisstjórnin beindi geiri sínum
gegn verkalýðshreyfingunni,
reiddi hótanavönd sinn á loft og
bauð upp á nýja dýrtíðaröld, ef
svo sky.ai fara að verkalýðs-
lireyfingin fengi hnikað hag sín-
um upp á við. Endanleg úrslit
vinnudeilna þeirra, sem hér um
ræðir urðu þau, að verkalýðurinn
fékk kaup sitt hækkað um 15%.
Jafnvel ríkisstjórnin hafði viður-
kennt, að kostur verkamanna
væri of rír, áður en þessi kaup-
hækkun náðist. Samt mátti hann
ekki skána. Að vísu voru höfð
uppi einhver lítt skiljanleg orð í
stjórnarherbúðunum um óbeina
kauphækkun, en hver er sá, sem
þekkir eðli núverandi ríkisstjórn-
ar og verk hennar, er getur láð
vezkamönnum, þótt þeir ekki
beinlínis gleypi við þokukenndum
tilboðum hennar?
Staðreyndin er sú, að alþjóð
veit, að verkamenn áttu meiri
hlutdeiid í þjóðartekjunum, en
iyrrverandi kauptaxti þeirra
sagði til um, og enn hefur ekki
náðst til að rétta það mál til
hiýtar. Samt veifaði ríkisstjórnin
hótununum framan í verkamenn
og hefur að undanförnu setið við
það öllum stundum að finna upp
ráð til að klófesta þá kauphækk-
un aftur, sem verkalýðnum tókst
að ná eftir harða baráttu. Kaup-
hækkun, sem sjálfir ráðherrarn-
ir gátu ekki annað en viðurkennt
að ætti rétt á sér, samanber
gjálfur þeirra um „hina lægst-
launuðu“ í vantraustsumræðum í
nóvember.
Og hjólið snýst
Séu borin saman orð núverandi
ríkisstjórnar og svo aftur verk
hennar, verður með öllu augljóst.
að þar eru annað orð en gerðir.
Landsíöðurlegar ræður Bjarna
Benediktssonar verða að hjáróma
væli við hliðina á verkum hans.
Stefna Bjarna og háseta hans,
hvort sem þeir eru kratar eða
íhaldsmenn, er ekki sú að leið-
rétta hlut þeirra sem við kröpp-
ust kjör eiga að búa, heldur að
hlaða betur undir þá, sem ekk-
ert skortir.
Glöggt dæmi um þetta er nýj-
asta afkvæmi þeirra: hækkun
söluskattsins úr 3% upp í 5%.
Það eru ósköp sakleysislegar
tölur 3 og 5, en þær verða ekki
eins sakleysislegar, þegar klær
þeiira eru komnar ofan í buddu
aimennings í iandinu.
Aliir vita, að hér stefnir ríkis-
stjórnin að því að minnka kaup-
getu alþýðustéttanna og skerða
hag þeirra. Söluskattar eru ó-
réttlátustu skattar, sem til eru
undir só.inni, því þeir níðast
fyrst og fremst á þeim, sem
flesta munna þurfa að fæða. Af-
leiðing þeirra snertir lítt þá, sem
nægar eiga eignir og fé, en hún
ræðst á barnafjölskyldurnar, það
fólk, sem í sveita síns andlitis
þrælar sér út til að koma sér
upp mannsæmandi heimilum og
börnum sínum til manns. Hún er
hin sanna afturhaldsstefna.
Hækkun söluskattsins var ekki
ein á ferð, þegar ríkisstjórnin
síðast opinberaði sig fyrir alþjóð,
þar fyigdi líka sú heimild henni
sjálfri til handa að sniðganga
ný samþykkt fjárlög eftir vild.
Þannig heimilast henni að draga
úr opinberum framkvæmdum,
svo sem skólabyggingum, hafn-
arbyggingum og fleiru eftir eig-
in geðþótta. Þar er á ferðinni
vísir að þokkalegu flokkseinræði.
Og allt þetta á að gera til að
bjarga útflutningsframleiðslunni
og togaraútgerðinni. Það vita all-
ir að frystihúsin og togaraút-
gerðin eiga við mikla erfiðleika
að stríða. Liggja og til þess marg
víslegar orsakir, en ekki hvað
sízt öfuguggastefna ríkisstjórn-
arinnar — vaxtaokur hennar og
milliliðafargan. Vanda mál þess-
ara atvinnugreina þoldu ekki bið,
en þær þola ekki heldur þá lausn,
sem hér hefur verið á gerð.
Hækkun söluskattsins hefur
alla vega í för með sér aukna
dýrtíð.
En hvaða vit er í slíku ? Er
ekki slíkt bein orsök nýrrar af-
leiðingar, sem hlýtur að leiða til
enn hærri kröfugerðar næst, en
annars hefði orðið? Með slíkri
speki er stjórnin ekki að stefna
að hjöðnun dýrtíðar og verð-
bólgu, heldur miklu fremur að
kynda undir eldum þeirra. Slík
skattaáþján h ýtur að blása belg-
inn upp enn meira en orðið er og
orðið herði. Slík vinnubrögð eru
alls ekki í ætt við speki, heldur
andlega formyrkvan.
En hvenær hefur annars heyrzt
um það rætt í þessu landi, að
eðlilegt og sjálfsagt væri, að
verkamenn fengju kauphækkun ?
Hvenær hefur verið komið til aL*
þýðusamtakanna og við þau sagt:
Ja, nú standa málin þannig, að
þið eigið að fá kauphækkun“? —
Óhætt mun að segja aldrei.
Og núverandi ríkisstjórn hefur
þó bitið hausinn af öllum öðrum
skömmum. Hún viðurkennir í
orði rétt verkalýðsins til betri
kjara, en stendur samt þversum
í dyrunum og gerir allt sem í
hennar valdi stendur til að koma
í veg fyrir, að hann nái rétti sín-
um. Og ekki nóg með það, held-
ur neytir hún allrar sinnar hug-
myndaauðgi til' að finna upp þau
Það hefur þótt tíðindum sæta
og þeim eigi alllitlum, að Brúar-
jökull hljóm1 fram í haust, eftir
að hafa verið að hörfa til baka
á landakortinu allt frá 1890, en
þá hljóp hann síðast.
Um orsakir jökulhlaups þessa
er víst flest enn á huldu, en að
því unnið vendilega undir for-
ystu Jöklarannsóknarfélags Is-
lands, að gera hér á þær rann-
sóknir, sem nauðsynlegar mega
teljast. Á þess vegum fór þriggja
manna austfirzkur leiðangur upp
að Jökli hinn 2. jan. sl., þeirra
erinda, að gera mælingar og at-
huganir á jökulhlaupinu. I leið-
angri þessum tóku þátt: Ingimar
Þórðarsón frá Úlfsstöðum, Hall-
dór Halldórsson frá Brú á
Jökuldal, sem var leiðsögumaður
fararinnar og Hrafn Sveinbjarn-
arson, oddviti á Hallormsstað,
sem blaðið hefur nú náð hér tali
af og hyggst inna fregna af
ferðalaginu.
— Hver var ástæðan fyrir því,
að þið völdust til þessarar ferð-
ar?
— Við fórum á vegum Jökla-
rannsóknarfélagsins. Það lét gera
samskonar tilraun í nóvember
undir forystu Steinþórs Eiríks-
ráð, er ræna megi hann þeim hags-
bótum, sem fengizt hafa.
Núverandi ríkisstjórn byggir
fræðilega tilveru sína á tveggja
alda gömlum afturhaldskennisetn-
ingum. Þessi fræði hefur hún
soðið upp og heldur að með þeim
geti hún bætt öll mein íslenzks
þjóðfélags. Og ef til vill er þetta
að nokkru rétt hjá henni. Hún
kynni að geta, ef hún hefði mátt
til, breytt því sem hún álítur
galla á þjóðfélaginu: Brotið nið-
ur verkalýðshreyfinguna, flutt
bændur á .mölina og fengið auð-
stéttinni jarðveginn til umönnun-
ar. Þetta og margt fleira kynni
hún að geta gert í anda stefnu
sinnar. En hvorki eitt né annað
Framh. á 2. síðu.
sonar á Egilsstöðum. Sá leiðang-
ur varð að snúa aftur vegna
slæmrar veðráttu og svo illa vildi
til að Steinþór lá veikur, þegar
við lögðum af stað. Forystu fyrir
FrEfmh. á 2. siðu.
Því heyrist
fleygt
að sívaxandi óánægju gæti
innan Alþýðuflokksins
með stjórnarstefnuna;
að tveir aðalforystumenn
flokksins í verkalýðsmál-
um hafi hótað að segja
sig úr flokknum, ef ekki
linni samstarfinu hið
fyrsta;
að svo miklir umskiptingar
séu krataráðherrarni)-
orðnir, að jafnvel Bjarni
Ben. sé að gefast upp á í-
haldsseminni í þeim.
Brúarjökull hleypur
íram um 1 m á klst.
Hrafn á Hallormsstaö segir
frá Brúarjökulsleiðangri