Fram - 17.02.1917, Blaðsíða 1

%
Ritstjórar:
Friðb.iNíelsson |og
Hannes Jónasson."
1. ár. Siglufirði 17. febrúar 1917. - 14. blað.
Anna Svanborg.
( hretinu félstu. Pú hafðir svo fátt
af hlýviðri lífsins að segja;
og ein'máttir loksins þá ekkert gat vermt
í álaga haminum deyja.
En fáir þeir verða, sem fella nú tár
á fátæktar einstæðings leiðið;
en síðasti blundur eins verður þér vær,
sem veitir þér Ijósið og heiðið.
Sá verður oft einrænn, sem aldrei fær skjól
né ylgeisla hressandi neina;
því fleiri sem vonir hans farast og þrár
hann fleira þá heiminn vill leyna.
Svo þjáninga okið sitt þegjandi ber
um þyrnótta lífsreynslu vegi,
og finnur að bera það erfitt er einn
þá æfi fer hallandi degi.
Hún þótti svo einræn en enginn gat sagt
hvað undir bjó hjúpinum dulda;
en hrukkur á enninu vitnuðu vel
um vonir, sem bliknuðu af kulda.
Fár getur skilið það alsleysi og auðn
og okið' þess kveljandi nauða,
sem tapar í æskunni einhverju því
er æfin öll harmar til dauða.
Rú lifðir þér einni svo langt fjarri glaum
hvar lokkandi glitskrúðið sýnist,
en gleðin hjá munaði aðset r á
og æskunnar sakleysi týnist.
Af auðæfum lífsins þú áttir ei hót
og ekkert sem batt þig við heiminn.
F*ú stjörnunni unnir, sem lýsti þér leið
og loks upp í blástirnda geiminn.
Benedikt Guðmundsson
(frá Húsavík.)
Anna sál. var einsetukerling í Fljótum. Dó í nóvember 1910. Var
hún vel viti borin og hagorð, einræn í skapi, trúkona mikil, ógift alla æfi.
Sagt var að hún hefði orðið fyrir vonbrygðum í æsku, er sett munu hafa
þennan einræningsblæ á líf hennar líkt og Sæfins vatnskarls. (Hans Vöggur.)
Höf.
Kartöflur.
Kartöflur hafa verið notaðar á-
kaflega mikið í Þýskalandi til þess
að drýgja með þeim mjöl og hefir
kveðið svo ramt að því að sumir
voru farnir að kalla rúgbrauðin
^artöflubrauð. En frá 1. janúar hef-
ir verið hætt að blanda rúginn
með kartöflum. Rykjast Pjóðverjar
nú hafa svo mikið af kornvöru að
þeir þurfi þess eigi framar.
Mbl.
Staka.
Oott er að hafa vind í voð
vita þykjast strik á land.
En margir sigla sinni gnoð
sjálfsáliti fermdri — í strand
Bandaríkin
Og
stríðið.
»Politiken« frá 5. þ. m. segir heil-
mikið um Bandaríkin og friðslit
þeirra við Pýskaland, og er hér laus-
legt ágrip af því helsta.
Wilson forseti Bandaríkjanna til-
kynnir þjóð sinni, að þar sem Pjóð-
verjar hafi nú, þrátt fyrir skýlaus
loforð sín, bannað siglingar hlut-
lausum þjóðum, hafi hann neiðst
til að gefa utanríkisráðherra sínum,
Lansing, þá skipun að tilkynna
Bernsdorf greifa, sendiherra Pjóð-
Verja, það að stjórnmálasambandinu
<við Pýskaland væri slitið, og að
sendiherra Bandaríkjanna í Berlín
yrði kallaður heim. —
Boðskap þessum var tekið með
miklum fögnuði í Bandaríkjunum,
og fjöldi merkra stjórnmálamanna
hefir tjáð sig sammála forsetanum.
Pegar Bernsdorf greifi fékk þessa
tilkynningu, fyltust augu hans tár-
um og sagðist hann hafa átt von
á þessu, og bætti svo við: »Pað
var ekki um annað að gjöra fyrir
Bandaríkin; guð veit hvernig eg á
nú að komast heim.« — Síðan
reyndi hann að ná tali af Lansing
utanríkisráðherra til þess að tjá hon-
um að Pjóðverjar væru viljugir að
gjöra breytingu á hafnarbanninu,
þannig að Bandaríkjunum skyldi leyft
að láta svo mörg Bandaríkjaskip
sem þeir óskuðu, sigla til Falmouth,
í stað þess sem fyrst var ákveðið,
aðeins eitt á viku.— En utanrík-
isráðherrann neitaði að veita
Bernsdorf áheyrn, án þess að
vita erindi hans.
Frá London er skrifað 4. þ. m. að
fréttin um upphaf á stjórnmálasam-
bandinu milli Bandaríkjanna ogPýsk-
alands séu mikil og góð tíðindi fyrir
bandamenn. Ekki svo mjög vegna
þess að bandamenn búist við lið-
styrk þaðan, minstakosti ekki í bráð,
heldur aðallega vegna þess að ef
til stríðs kæmi millí þeirra, þá myndi
fyrsta og þýðingarmesta verk Banda-
ríkjanna verða það að hjálpa banda-
mönnum um peninga, skipabygging-
ar og aðflutninga á nauðsynjavör-
um, svo og um hrávöru ýmiskon-
ar og skotfæri.
Hvort Bandaríkin fara í stríðið
eða ekki, er alveg undir framkomu
Pjóðverja komið, búist við að ef
Pjóðverjar skjóti niður eitt skip til
frá þeim, muni allur friður úti, og
nú hefir komið frétt um það að þysk-
ur neðansjáfarbátur hafi skotið nið-
nr Amerikenska gufuskipið »Hausa-
tanic« (Sbr. síðasta blað af »Fram.«)
Samkæmt allra nýjustu símfréttum
frá New York hefir stjórn Bandarík-
janna nú þegar ákveðið framkomu
sína og hlutverk ef til stríðs kemur.
Bíst hún við að geta skaffað 2 miljón-
ir hermanna á ári, en ætlar þó
ekki að senda lið til Evrópu
fyr en með vori 1918. Pað lið
sem Bandaríkin gætu nú mist er svo
lítið, að það myndi ekki gjöra mikið
gagn. En eftir tvö ár munu Banda-
ríkin geta sent 4 milljónir manna
til skotgrafanna gegn miðveldun-
um. Pað er einnig meining stjórn-
arinnar að auka að miklum mun
skotfæraframleiðslu í landinu.
Siðasta
nýlenda Danmerkur.
Eftir þjóðaratkvæðagreiðsluna i
Danmörku 14. des. s. 1., er enginn
vafi á því að hinarvesturindísku eyjar
verða seldarAmeríku.Grænland verð-
ur þá eina nýlendan sem Danmörk
á eftir, ogí samningnum við Ameríku
ákveðst það að Bandaríkin viður-
kenni yfirráð Danmerkur yfir öllu
Grænlandi. Pá er að íhuga, hvort
það, sem Danmörk hefir fengið við-
urkendan eignarrétt sinn á, er nokk-
urs virði.
Ef einungis ætti að ræða um
s. m.