Vísir - 06.01.1921, Blaðsíða 3

VÍSIR
Hjerar.
Nokkur stykki hjera seljum y6r með mjög Ugu veröí. Pautið
strax því lítiS er til.
Kaupfélag Reykvlkinga
Laugaveg 22. Simi 7 2 8.
Karlakór KF.U.M.
endurtekur söngskemtun sina föstudaginn 7, jan, kl. 7*/i (hálf átta)
í Nýja Bió. — Aðgöngumiðar seldir á fimtudag og föstudag, í
b&kayerslun Sigfisar Eymundnonar.
.^ffT
Söiubiið
óskast til leigu — helst í eða við miðbæinn. —
S Tilboð sendist afgreiðslu Visis fyrir 7. þ. m. merkt:
„Sölubúö‘fi
að verSa LandsþingsmaSur Faerey- i
inga. En til þess kom ekki. pingiS
var kvatt saman 29. nóv., og var
J?á gerS ógild kosning í einu kjör-
■dæminu fyrir litlar sakir, en fyrir
harSfylgi amtmannsins, sem neytti j
þess, aS atkvæSi hans er tvígilt, j
þegar jöfn eru atkvæSi. — Var j
síSan ákveSiS, aS fresta kosningu
Landsþingsmannsins, þangaS til ný
ikosning væri fram farin í þessu
kjördæmi, en sjálfstæSisflokkurinn
gekk þá allur af þingi og mótmælti
barSlega þessum aSförum.
Simagjðldin.
Herra ritstjóri Vísis!
Alig furöar á þvi, live fáorð höf-
"'JiSstátJarblötSin ertt um hækkun þá,
sem mt hefir orðið, rne'S nýárjnu,
á talsimagjölduiu. Akureyrarbúar
hafa fyrir sitt leyti mótmælt hækk-
'uninni. aö sögn, o.g sagt stmanum
upp. nema betra samband fengist.
1 hréfi ti! talsímanotenda í
Reykjavik, segir stjórn bæjarsim-
■ ans, aö engra breytinga þurfi aö
vænta til batnafiar á. símanum í ár
og finst mér, aö ekki þurfi þaö
„dýrt aö kaupa,“ ekki sé ]>aö sér-
stök ástæöa til aö hækka síma-
gjaltliö. Þá er sagt. aö ,.of mikiö
sé lagt á“ stöövarþjónana. Þetta
•er fjarska sennilegt. En mér er
spnrn. hvers vegna eru þá ekki
ráönir fleiri símaþjótiar. um leiö
og gjaldiö hækkar. Ekki eru þeir
þó líkllega ,.ófáanlegir“ eins og'
skiftiboröin!
f’á er í þessu bréfi dæmisaga um
Pétur og Pál, nógu skemtileg
,,lesning“, - slagar liátt upp í
sumar dæmisögur Æsóps gatnla —
•en mér er ekkt vcl Ijóst, livaö hún
á aö tákna. Þar er sagt frá tveitn
■niönnum, sem háöir biöja um nú-
mer, sem ykki er lil í símaskránni,
og annar ..fær samband“, en hin-
um er sagt, aö ..númeriö" sé á
tali. Ef þétta á aö vera sýnishorn
stöö. þá er þaö grálega mælt og
kemur úr höröustu átt, en ef þaö
á aö sýna flónsku símanotenda. þá
segi eg fyrir mitt leyti, aö þeir,
scm biöja um númer, sem eklci eru
til, eiga ekki betra skiliö en þessi
svör, sem miöstöö er látin gefa
-k-
])eim í dæmisögunni.
Mönnum er i hréfi þessu ráö-
lagt, aö láta að minsta kosti líða
eina mínútu milli ]>ess sem þeir
hringja. Þaö er blátt áfram óhæfi-
lega langur timi! xo sekundur ætti
aö vera nóg.
Eina „dýrtiðaruppbót“ fá menn
cnn, eöa geta fengiö, fyrir hækk-
unina, o.g hún er sú. aö hringjá
ekki oftar upp en ]>eim er „bráð-
nauðsynlegt!“. í mesta annatima
dagsins. Minna má ekki gagn gera !
Og hvaö er “bráönauösynlegt“ ?
Hvér á aö skera úr ]>ví ?
Eg hugsa mér aö eg sé ,,Páll“ i
nvrri dæmisögu og hringi til
„Péturs“ til aö vka, hvaö sé „hráö-
nauösynlegt.“ Þaö er i mesta anna-
tíma dagsins. Alt gengur eins og i
sögu: Halló, A-stöö! B-stöö! Er
„þaö B-stöð? „Nei /777-“ ;,Halló!“
„A-st'öö“. „B-stöö?“ „Tá.“ „Sam-
band viö Pétur!“ „TiÍ“ „Er það
Pétur ?“ ,.Já.“ I.oksins næ eg í
Pétur og segi: „l lvaö er bráö-
nauðsvnlegt ?“ Hann lofar aö taka
,þaö ti! yfirvegunar og hringja til
símastjórnar og leita umsagnar og
— Halló! Halló! — Sambandið
slitiö!
Eg býst viö aö svariö veröi kom-
iö áöur en símaskráin er oröin ó-
nýt. eg fer vcl moö hana. ög liún á
aö erydast í tvö ár.
„Páll“ Landsím-On.
pingmannakaup á Bretlandi.
Fyrir nokkrum árum var lögleitt
aS greiða breskum þingmönnum
kaup, en áður höfðu þeir það ekki,
enda sóttu þá fáir um þingsetu
aðrir en þeir, sem svo voru efnum
búnir, að þeir þurftu ekki á kaupi
að halda. Árslaun þingmanna eru
nú 400 sterlingspund og kom ný-
lega til mála að hækka kaupið
Nefnd sú, sem um málið fjallaði,
réð þó frá því, en lagði til, að þing-
menn fengi ókeypis far á járn-
Hjálp ræðisherinn.
Almanna bænayikan í kvöld
kl. 8.
Bænaefoi:
Vakning yfir ÍBland
frk. Ólafía Jóhannsd og E. Aas-
bö tala.
brautalestum tíl og frá þingi og ó-
keypis burðargjald undir bréf lín.
Er talið lfldegt, að það verS iBg-
leitt.
Einþ\)l(l(a stúlþan 52
reyndi að segja honum það, en kom
mér ekki að því. pú verður að
gera það, Carrie. Hann verður þá
að minsta kosti ekki lengur milli
vonar og ótta, auminginn. pey!
Hérna kemur Neville lávaður. Eg
ætla að forða mér,“ sagði hún og
reis skjótt á fætur, þegar Neville
lávarður kom inn.
Hann gekk til Carrie, án þess
að hirða nokkuð um, þó að Phil-
ippa væri inni, Iagði handlegginn
um öxlina á henni og kysti hana:
hann snér meira að segja andliti
hennar í ljósið og var það ekki föli
lengur. „Ágætt! Eg bjóst við, að
þú værir þreytuleg eftir dansleikinn,
ástin mín! Hvernig líður þér? Er
hún ekki falleg, Philippa?“, spurði
hann og sneri sér hreykinn til Phil-
ippu og brosti alúðlega. Hann hélt
á bréfi í hendi, sem hann veifaði
! fram og aftur, til að þurka það.
„Jú, eg held það,“ svaraði Phil-
ippa. „Carrie er eins og hermað-
urinn, sem sagt er frá í kvæðinu og
engin kúla vann á.“ Að svo mæltu
þokaði hún sér nærgætnislega úr
! herberginu.
Cecil settist við hlið Carrie og
leit til hennar ástúðlega. „Jæja,
elskan mín! Má eg skila nokkru
frá þér til föður míns?“
„Hvað viltu að eg segi?“, spurði
hún og leit upp. „Hvað hefir þú
verið að skrifa honum? Að — að
eg sé fávís og í alla staði lítilmót-
leg?“
„Eg hefi sagt honum að þú sért
engill. En það getur hann sagt sér
sjálfur. pú veist ekki hvað hann
verður glaður og ánægður!“
Carrie varð fremur áhyggjufull.
„Ætli honum komi þetta ekki
nokkuð á óvart?“ spurði hún
feimnilega. „úr því að hann hefir
gert sér í hugarlund, að við syst-
urnar séum litlar telpur?“
Hann hló. „Já, eg man hann
sagði, að hér væri litlar stúlkur.
jBlessaður karlinn! pér mun vissu-
lega geðjast að honum, eins og hon-
um að þér. Ollum þykir vænt um
hann. ]?að er ekki betri maður til
á jarðríki.“.
„Eg vona að honum geðjist að
mér,“ sagði Carrie með svo mikilli
og óvæntri undirgefni og ástúð, að
Cecil kysti mjúka hönd hennar.
Hurðinni var lokið upp og þjón-
ustustúlkan kom í gættina og sagði:
„Herra Fairfold, i*ngfrú!“
Carrie hrökk við, en Cecil lét
sér ekki bregða. „Fyrsti maður, sem
spyr um líðan þína eftir dansleik-
inn,“ sagði hann þurlega. „pað er
fjarska fallegt af honum.“
Carrie kinkaði kolli og stúlkan
skildi það svo, sem Carrie vildi sjá
hann og lét Willie Fairfold koma
inn. pegar hann gekk inn, sá Car-
rie að Philippia hafði sagt ná-
kvæmlega rétt frá honum. Hann
var fölur og fár, eins og dansinn
hefði staðið samfleytta viku, en
ekki eitt kveld.
„Ó, Fairfold," sagði Neville lá-
varður, stóð á fætur og tók í hönd
hönum. „Komið þér sælir. Fyrir-
taks dansleikur, þótti yður það
ekki?“ Að svo mæltu kinkaði hann
kolli til Carrie og gekk út úr her-
berginu.
Willie gekk einbeittlega að borð-
inu, en bar það þó með sér, að
hann var vonlaus um árangur, en
erindið varð hann að bera upp, þó
að hann vissi, að það gengi ekki
að óskum.
„Góðan dag,“ sagði hann. tók
um heita hönd Carrie og hélt í
hana augnablik, eins og honum
væri ekki ljóst, hvað hann ætti við
hana að gera. „Eg kom til — til
að vita, hvernig þér liði eftir dans-
leikinn.“
„Mér líður ágætlega,“ svaraði
Carrie og reyndi að tala eins og
ekkert hefði fyrir hana komið. „pað
mátti segja, þetta var ágæt skemt-
un, þótti þér það ekki?_“
„Já,“ sagði hann samsinnandi,
en það fór fjarri að hugur fylgdi
máli. „Já, eg býst við að svo hafi
verið. En eg kom ekki til að tala
um dansinn, Carrie. Viltu, geturðu
lofað mér að tala við þig nokkrar
mínútur?“ - •*. * ^
„Já,“ hagði hún hykandi. „Viltu
ekki setjast?“
„Nei, þakka þér fyrir. Eg vil
heldur standa. Eg kom í morgun,
af — af því að eg gat ekki stilt
mig um það, Canie.“
Hún leit upp og í andlit honum,
reyndi að tala, en fékk engu orði
upp komið. Á sama augnabliki
skildist henni, hvers vegna hann
þjáðist.
„Carrie, eg kom í morgun til að
spyrja þig einnar spurningar. Eg
veit, eg hefði átt að spyrja þig að
því fyrr. Ef til vill hefði verið betra,
að eg hefði spurt þig að því fyrr,
en — en eg hafði ekki uppburð í
mér til þess. Carrie, þú veist eg