Tíminn - 12.07.1956, Blaðsíða 3

3
TÍ MIN N, fimmtudaginn 12. júli 1956.
!]liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii[iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!i:ii
| Höfum fyrirliggjandi nokkrar vatnstúrbínur |
,,PELTON“ og ,,FRANCIS“, einnig 'jafn- |
1 straumsrafala. 1
| UHOSKSsiJáN 1
| Sími 1680. |
illiiiiiiiiiiiiiipiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijlimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiint
pilllllllllll!lllllllllllllllll!llllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllilllllllllll!li!lllilimill!lllllllillllllll!l!llllllll|l|||lll
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuifiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
| TSL KAUPENÐA TÍMANS
Innheimta Tímans beinir vinsamlegast þeim tilmæl-|
| um til allra þeirra, sem þegar hafa ekki greitt árgjaldi
| Tímans, fyrir yfirstandandi ár, að gera það nú þegar.|
ú fófaðssns var 1.
| 2ja- 3ja- 4ra- 5-manna. 1
Svefnpokar i
Bakpokar \
Kembuteppi i
( Verksmiðjan 1MHI I
I Hveragerði
íiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiÍ
□ □OQQDODDoODOcDoOQDDDan □□□□□□□□□dDoDoDdOdOdDdQ
0 o
3 f
:
0
□
6
3
:
íslendingaþættir |
o
□ aDo
□□□□□□□□Dol
|—!□□□□□□□□□□□□□[—j
Minning: Sigurjón Gíslason
alltof
Skilvísi kaupenda er ein meginstoðin undir fjár-i
| hagslegri afkomu blaðsins. Greiðið skuld yðar við Tím-I |
| ann til næsta innheimtumanns, eða beint til blaðsins.l
s - EE
1 Dagblaðið Tíminit 1
| Lindargötu 9A, Reykjavík. |
Einhvern tíma í vikunni, þeg- vikur á ári: Tíminn
ar allt lék á reiðiskjálfi af kosn- fljótur að líða.
ingaáröðri, heyrði ég af tilviljun Sigurjón Gíslason er fæddur 21,
í útvarpinu, að Sigurjón Gíslason, janúar árið 1873, og var því 83
bóndi í Torfgarði í Skagafirði, ára, er liann andaðist. Ekki er ég
væri látinn. Það átti að jarðsetja kunnugur æviferli Sigurjóns og
á Flugumýri. Þótt ég vissi þaö, hef ekki við hendina neinar heim
að Sigurjón var oröinn gamall ildir þar um. En hann mun hafa
maður að árum, þótti mér aern gengið í Möðruvallaskóla, en gerð-
skyggði fyrir sól í bili. Og mér ist síðan bóndi. Hann bjó allan
duttu í hug vísuorð Davíðs „Það þann tíma, sem ég þekkti hann,
syrtir að er sumir kveðja“. Sigur- á Syðstu-Grund, og bjó þar mjög
jón Gísiason var sannarlega einn snotru búi. Snyrtimennska og hag
af þeim. j sýni einkenndi allan búskap Sigur-
Gamlar og Ijúfar minningar lóns- °S hefði honum vafalaust
komu allt í einu upp á yfirborð tekizt að bua stærra bu!; ef haml
hugans. Minningar frá bernsku ihefði att kost a stærri jörð. Hann
minni og æsku heima í Skagafirði. ivar kvæntur Euphemíu Halldórs-
Sigurjón var nágranni minn um; dóttur, en Halldor var albróðir
20 ára skeið. Og þótt nágrannarn-
Indriða Einarssonar rithöfundar.
D A M Y L
fiskilínur gefa mestan afla.
Spyrjið þá fiskimenn er
reynt hafa.
Aðalumboð:
G. M. BJÖRNSSON,
Skólavörðust. 25. Reykjavík.
mnitHiiuiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiuiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiuiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiEiiiiiiiiiiiu
UjHiuuiuiiiiiiiimiiiiiiiiiuiiijiiiiiiHiiiiiutuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiuiiiiiitiiimiiiiuiuiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiuiiiiiiiiiiiiiiinnn
ir væru hver öðrum betri, íel ég Euphemía var úrvalskona, miklu.
Sigurjón og fólk hans með þeim | alyórugefnari en maður hennar,
beztu. Og þegar hann tók að sér jen ■‘-astlynd og trygglynd. ,
farkennslu í Flugumýrarsókn, átti I , Morf trunaðarstörf fellu i hlut
ég þess kost að kynnast honum j Sigurjons, þott þau vorði ®kki
betur, og á annan hátt en menn ■ nu nc her» °g fullyrða ma, að hann
kynnast almennt nágrönnum sin- haíl notlð almennra vinsælda með
um. Og nú minntist ég allt i einu j f1 SV6hunga smna. Heimili þeirra
þeirra daga, er ég var lágvaxinn j hí°na yar annalað fyrir gestrisiu
drengur og sat á skólabekk í stof-: encla la það svo að segja í þjoð-
unni í Réttarholti eða baðstofunni jhraut-
á Bjarnastöðum, ásamt öðrum fá-1 Þau hjón urðu fyrir þeirri þung
kunnandi börnum. Við sátum á bæru sorg að missa einkason sinn
rúmunum, koffortum eða stólum; á barnsaldri. Leit út fyrir að pilt-
umhverfis eitt borð, en mitt á!ur þessi, Garðar Skagfjörð að
meðal olckar sat kennarinn, Sigur- j nafni, væri fágætlega efnilegur,
jón á Grund, eins og við kölluð- jen það er ekki verið að spyrja
um hann alltaf, því að hann b.ió ' iim það, þegar sláttumaðurinn er
þá á Syðstugrund, eða Róðugrund, j sendur af stað. Mörgum árum
eins og hún var kölluð til forr.a. ■ seinna missti Sigurjón einnig konu
Það var sannarlega ekki hryggð-
ar- eða leiðindasvipur yfir þessum
litla hópi. Sigurjón var allra
manna glaðastur og ljúfastur, svo
að öllum hlaut að líða vel í riá-
vist hans. .Allt var eins og leikur.
Hann bjó til vísur um landafræði-
heitin, svo sem ár og borgir, og
lét okkur læra þær. í sambandi
við það má geta þess, að Sigur-
jón var ágætlega hagorður. Og
þegar Sigurjón hló, gerði hann
það svo hátt og hjartanlega, að
það var ekki hægt annað en hlæja
með. Og þó hélt hann allri virð-
ingu sinni og stefndi aganum ekki
í neinn voða.. En auk glaðlyndis
og ljúfmennsku Sigunrjóns, má ó-
hætt fullyrða, að hann hafi verið
úrvals kennari. Hann hafði flesta
þá kosti, sem prýtt geta góðan
og vinsælan kennara. Hann
sagði okkur margt, sehi ekki stóð
í bókum okkar, hann var bolin-
móður, umburðarlyndur og skipti
aldrei skapi. En það var aðeins
eitt að þessum kennslutíma hjá
Sigurjóni, sem var venjulega 8
sina. Mun hann þá hafa flutzt
vestur yfir Vötn og bjó þar enn
um skeið. Hann kvæntist í annað
sinn góðri konu, og bjó seinast í
Torfgarði í Seyluhreppi og and-
aðist þar.
Þeim fækkar nú óðum: 'ev" sfettú
svip sinn á Blönduhliðina fyrir
30—40 árum. Ég held, að Sigitr-
jón Glslason sé sá síðasti, er fell-
ur í valinn af þeim bændum, sem
bjuggu í Flugumýrarsókn í ung-
dæmi mínu. Allir hinir eru -kornn-
ir yfir móðuna miklu. Þeir hvíla
nú flestir i kirkjugarðmuiri á
Flugumýri, blessaðir karlarnir. Ég
hefði gjarnan viljað fylgja þess-
um gamla vini mínum og kenn-
ara síðasta spölinn. Annars skiptir
það ekki miklu máli. Hitt er meira
um vert, að ég geymi auuningu
um ágætan dreng. Og síðustu
kveðjuorð mín skulu vera þessi:
Sigurjón Gíslason var góður mað-
ur.
Á Jönsmessu 1956.
Hannes J. Magriússon
Eftir vin okkar Högna Sigurjónsson
Hjá okkur fáið þér beztar
olíur og bezta þjónustu
OLÍUFÉLAGIÐ H.F.
.......................................................................................................................................................
(iiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiuiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiD
Það er ódýrt að verzla í kjðrbúðinni
SÍS — AUSTURSTRÆTI
■iiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiuiiiiiiiniiiiiiiiiniiiiiiiiiuiiiiiiuiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiimiiiiiniimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirniiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiii
Stundum verður manni á að
staldra við atburði þessa ævin-
týris — eða draums — er við
köllum svo óskáldlegu nafni: til-
vera....
Of oft er það þó sveipað grárri
birtu í huga okkar, ævintýrið
mikla, — rétt eins og það sé
ekkert ævintýr, og atburðir þess
gerast án þess við veitum því at-
hygli; þannig berast sálir okkar
i reykfylltum klefum eitthvað út
í buskann, og við heyrum ekki
gjálfrið við steindan bóg nökkv-
ans, né sjáum kjölinn rista teikn
í bláa móðuna.
— Stundum feykir samt gust-
urinn hurðinni upp á gátt og hvísl
ar söknuði í eyru okkar. Þá verð
ur okkur á að hlusta á hin und-
arlegu orð, og kannske hrynja
nokkur tár niður kaldan vanga.
Þú leggur spilin á borðið og læt-
ur kyljuna vísa þér leiðina. Þá
verður þér skyndilega ljós fegurð
ævintýrisins, gleði og sorg; og
sem þú beygir þig yfir borðstokk
inn og finnur anda hið þunga
brjóst nökkvans mikla, meðan þú
horfir svörtum augum djúpt nið-
ur x blámann og hugleiðir hin
undarlegu orð er vöktu...þÍgV’.af
sígarettudvalanum: — fbe' é'g 'þá
aldrei séð vin minn framar? —
þá finnst þér um stund sem sál.
þín sé eyðileik þrungin.
Við Islendingar í Vínarborg
áttum þvi láni að fagna að kynn-
ast Högna Sigurjónssyni náið.,
Enginn má við að hafna vináttui
slíks manns er sameinar i svo rik
um mæli gáfur og góðleik. Það
mætti skrifa langa grein um verð
leika þessa horfna vinar okkar,
en slíkt myndi vera honum harla
ógeðfellti hlédrægari og skrum-
lausari mann höfum við naumast
þekkt. Þó getum við ekki stillt
okkur um að minnast aftur á
hann í því eina ljósi er við sjá-
um mikilleik manna í: hann var
góður maður. Slíkur mun haim
fylgja okkur til hinzta skrefs.
Ekkju, syni, föður, bróður, og
þeim öllum er áttu hans vináttu
vottum við okkar dýpstu sam-
hryggð.
21.6. 1956.
ísleirdingar í Vínarborg. J
i t
i c r i
5 • 1 ■(..!(
t i 3 i i-í :
xis
r r