Vísir - 19.04.1918, Blaðsíða 2

Skraa Símoni Jónssyni
Laugavegl 13.
Bakarí & Conditori
verðnr opnað á morgnn
í Þingholtsstræti 23.
Talsími 243.
Undirritað firma rekur bakarí og kökugerð með fyrsta flokks
tækjum og áhöldum. — Iðnrekendur eru hr. Ágúst Jóhannesson
conditor og hr. Jón Símonarson bakari, sem báðir hafa margra
ára reynslu í iðn sinni, bæði utanlands og innan.
f
Ágúst—Jón & Co.
Með e. s. Gullfossi
hefi eg nú fengið mikið úrval af
Einnig hefi eg nú fyrirliggjandi miklar birgðir af: poleruðum
stólum, orgelstólum, skrifborðsstólum, borðstofustólum, birkistólum,
divönum, sófum og fleira.
KFÍstinn Sveinsson.
Bankastræti 7.
sk. Dagný.
Allir þeir, er eiga vörur með sk. Dagný, verða að koma á
afgreiðslu Sameinaða gufuskipafélagsins og undirrita sjöskaða-
vottorð.
C. Zimsen.
Nýjar sjálfstæðar búðartröppur
(hentugar við hreingerningar á húsum)
tii sölu hjá Samúel Jónssyni, Skólavörðnstíg 35.
Sumarhattar
handa börnum og stórt úrval af
Dömuhöttum
veentanlegt með Botniu.
Jórnnn Þórðard.
Langaveg 2
heima 4—7
15-18 ára
röska unglingsstúlku vantar
mig.
Elín Egilsdóttir.
Kaupafólk
5 stúlkur og 2 karlmenn, vant
heyvinnu, geta fengið kaupa-
vinnu á næst komandi sumri á
góðu og stóru heimili í Húna-
vatnssýslu. Gott kaup. A. v. á.
Frá Alþingi.
í neðri deild voru stjórnar-
frumvörpin þrjú, um alm. dýr-
tíðarhjálp, laun embættismanna
og skipun barnakennara til 1.
umræðu og í efri deild sömul.
þrjú stjórnarfrurav., 2 um ráð-
stafanir út af ófriðnum og frá-
færnafrumvarpið. Var öllum þess-
um frumvörpum vísað til nefnda
nær orðalaust, nema barnakenn-
arafrumvarpinu, sem þegar mætti
talsverðri mótspyrnu, en það fer
fram á launahækkun talsverða
tii kennaranna, enda samið af
kennarafélaginu eða að þess til-
hlutun.
ÞingsályktBnartiIlögur
tvær voru lagðar fram í gær:
Um skipun bjargráðanefndar
(í báðum deiidum).
Um að skora á stjórnina að
nota ekki - heimild kirkjujarða-
eölulaganna til að selja Ólafs-
velli á Skeiðum, frá þingm. Ár-
nesinga og
sömuleiðis um að nota ekki
heimild s. 1. til að selja Gaul-
verjabæ, frá Sig. Sig.
Blóðpeningar.
]?að er kunnara en frá þurfi
að segja, að því hefir verið hald-
ið fram í stjórnarblöðunum og
opinberlega af ráðherrunum sjálf-
um, að landsverslunin verndaði
landsmenn fyrir okri kaupmanna.
En jafnkunnugt er hitt, að al-
drei hafa kaupmenn lifað slíkt
veltiár og síðasta ár eftir að
landsversiunin tók að færa svo
mjög út kviarnar; því að, þótt
furðulegt sé, þá hefir reynsian
orðið sú, að kaupmenn hafa
grætt því meira, sem landsversl-
unin hefir aukist, og dýrtíðin
margfaldast beinlínis af völdum
landsverslunarinnar.
Á þetta hefir þrásinnis verið
bent hér í blaðinu, og því verið
kent um, sem nú er viðurkent
af hinni nýju forstjórn lands-
verslunarinnar, að hafi verið höf-
uðsynd stjórnarinnar i verslunar-
stjórninni, að stjómin virtist helst
hafa það markmið, að leggja
sem mest af nauðsynjavöruversl-
•un landsins undir sig, en var á
engan hátt fær um að stjórna
slíkri stórverslun.
Frá upphafi virðist verslunin
hafa ýerið rekin sem stórgróða-
fyrirtæki. Það sést þegar af
því, að þegar 1. maí í fyrra var
tekjuafgangur verslunarinnar orð-
inn um 400 þús. kr., þrátt fyrir
ekki ótilfinnanlega skelli, sem
fyrirtækið hafði þá þegar orðið
fyrir af töfum skipa í Ameríku.
Ennþá betur sést þetta nú, er
það er kunnugt orðið, að þrátt
fyrir hin ægilegustu „skakkaföil“,
svo sem á fjórða hundrað þús.
króna tekjuhalla á Borgarferðun-
um, eitthvað viðlíka á síðustu
ferð Bisp, tapið á olíufarminum
með Francis Hyde síðast o. s. frv,.
þá er er tekjuafgangurinn þó, að
sögn stjórnarinnar, orðinn 7-—8
hundruð þús. kr. um nýár. Og^
ennþá iskyggilegra verður þetta,
þegar þess er gætt, að það eru
eingöngu brýnustu lífsnauðsynjar
manna, sem verslunin hefir haft
til að græða á — ekki þessar
7—8 hundruð þúsundir að eins,
heldur þá upphæð margfalda, til
að vinna upp öll skakkaföllin.
Enda er það fullyrt, að vart
muni í öðrum löndum þekkjast
önnur eins dýrtíð og hér.
— En ut yfir allan þjófabálk
tekur þó það, að þrátt fyrír
þennan allverulega tekjuaígang
af rekstri landsverslunarinnar, og
það jafnvel áður en nokkuð var
kunnugt um að tap mundi verða
á siðustu skipaferðunum til Eng-
lands, skyldi landsstjórnin þó
hafa brjóstheilíndi til þess að
ætla sér að flá fátækan almenn-
ing svo miskunnarlaust, sem hún
sýndi fullan vilja á með sykur-
verðshækkuninni Sú verðhækk-
un kom yfir menn sem þruma
úr heiðskiru lofti. í*að var sann-
að, að verð þeirrar vöru hafði
ekki hækkað neitt líkt því er-
lendis. Eina skýringin á hækk-
uninni var þvi sú, að lands-
verslunin hefði orðið fyrir svo
miklum skákkaföllum, að stjóm-
in sæi sig tilneydda að vinna
upp hallan á einhvern hátt. En
nú er það sýnt og sannað af
stjórninni sjálfri, að sú ástæða
var heldur ekki fyrir hendi, og
verður því að álita, að stjórnin
hafi ætlað sér að leggja þarna á
þjóðina nýjan skatt að eins til
þess að g r ó ð i n n gæti orðið
enn meiri á landsversluninni —-
núna í góðærinu.
Þegar tillit er tekið til þess,
hvemig ástandið og horfurnar
eru í landinu, þegar fjöldi manna
lifir viðsult og seyra vegnadýrtíð-
ar og atvinnuieysis, þá er von
að mönnum verði það á, að kalla
gróða landsverslunarinnar blóð-
peninga. Og það þvi fremuri
sem menn vita það með víssu,
að fyrir okur og óstjórn lands-
verslunarinnar hafa einstakir
menn fengið tækifæri til þess að
stórgræða á dýrtíðinni, ef til vill
eða að öllum líkindum þá upp-
hæð margfalda, sem laudsversl-
unin hefir grætt. En verðlags-
nefndin, þessi einasti bjargvætt-
ur almenniugs, sem átti að vera,
hefir setið máttlaus hjá og horft
á, og ekkert getað gert fyrir
þessari „privilegeruðu11 okur-
verslun sjálfrar þjóðarinnar —
annað en að hirða laun sín.