Vísir - 02.12.1946, Blaðsíða 2

VISI R
Mánudaginn 2. desember 1946
lyjijjij
Skrifið
kvennasíðunai
um áhugamál
yðar.
atar
ömmu kökur.
y2 kg. hveiti.
250 gr. púðursykur.
375 kr- smjörlíki eða smjör.
1 tesk. hjartarsalt.
1 egg.
Hveiti og smjörliki er mulið
sanian, sykur, hjartarsalt og
eggið látiö í og allt er hnoöað
vel. DeigiS er bitaö sundur og
litiar kúlur hnoöaöar, á stærð
viö eggjarauöur. Þær eru flattar
dálítiö út og för ger'ö i þær með
flötum gaffli (rifflaðar). Látn-
ar á smurða plötu og hafðar
gisnar. Bakaðar mjög ljósar.
Jólaleikir
Misskilin
gæzka.
ViS sem fullorðin erum
Icomum oft í veg fyrir það að
börn læri það sent þeim er
gagnlegl, af því að við viljum
forða þeim frá ýmsu óþægi-
legu. — Við hjálpum þeim af
þvi að við viljum að börnin
bafi ánægju af lífinu, og að
allt sé þeim sem auðveldast.
Við tölcum þau upp ef þau
detta, við tökum í burtu livað
eina sem þau geta hrasað um,
við klæðum þau og afklæð-
um, við mötum þau, við gef-
um þeim tilbúin leikföng, við
færum þeim allt það sem þau
geta girnst, meira segja áður
en þeim dettur i bug að girn-
ast nokkurn hlut. En með
þessum sviftum við barnið
nokkuru sem er þvi mikils-
virði: Það fær ekki tækifæri
til þess að verða þess vísara
að máttur þess vaxi dag frá
degi. Ög eklcert er manninum
meira gleðiefni en að finna
mátt sinn vaxa. Og livernig
vex máttur mannsins? Við
reynslu — við að læi’a. Öll
börn langar til að reyna sig,
gera það sem nýtt er og erfitt.
Við ættum að leyfa þeim að
reyna mátt sinn — og læra á
því, hvort sem þeim tekst eða
mistekst.
Abigail A. Elliot.
Aður fyr r var miklu minna
um skemmtanir en nú tíðlc-
ast. Þó vildu flestir gei’a sér
einhvern dagamun á jólum
og stórhátíðum. Var þá oft
farið í alis konar leiki og
voru samkvæmisleikir oflast
kallaðir jólaleikir. Það voru
málsháttaleikir, pantaleikir
og aði’ir leikir svipaðir. Hér
fara á eftir tveir leikii’, sem
mörgum þykir garnan að.
Kaupstaðarferð.
Setjið stóla í víðan hring
og látið gestina setjast þar.
Þá segir sá fyrsti við ná-
granna sinn til vinstri: „Eg
fór í kaupstaðarferð.“ Ná-
granninn svarar: „Hvað
keyptirðu?“. Sá fyrsti svar-
ar: „Eg keypti skæri.“ Og
um Ieið lyftir hann vinstri
hendi og gerir með þumal-
fingri og vísifingri sams kon-
ar hi-eyfingar og skærin þeg-
ar lclippt er með þeirn. Ná-
granninn snýr sér nú að
næsta rnanni og endurtelcur
það, sem sagt var við sinn
næsta nágranna til vinstri,
og þannig fer kaupstaðar-
ferðin og lýsing á kaupun-
um og hrefingu skæranna
hringinn í kring. Þá sitja
allir og klippa með vinstri
hendi.
Nú er röðin aftur komin
að þeim fyrsta. Þá segir
hann á n>’ við nágranna sinn:
„Ég fór i kaupstaðai’ferð?“
„Hvað keyptirðu?” svarar
nágramúnn. „Eg keypti skæri
og blævæng“, er svarið, og
um leið hyrjar sá fyrsti að
láta sem liann hreyfi blæ-
væng með hægri hendi. Þetta
gengur lílca hringinn í kring.
I næstu lcaupstaðarferð
kaupir sá fyrsti brúðu, sem
kinkar kolli, og sýnir það
með viðeigandi hreyfingu.
Þar næst kaupir hann hjól-
hest og sýnir nú með fótun-
um, hvernig hann stígur
hjólið. Síðast kaupir lcaup-
staðarfarinn klukku mcð
gauk, og hérmir eftir honum
og galar nú jafnt og þétt:
Gagg-gagg!, gagg-gagg,
gagg-gagg!
Þetta allt gengur nú hring-
inn í kring og að síðustu
silja allir klippandi, veifandi,
kinkandi kolli, hjólandi og
galandi. Er það ótrúlega
hlægilegt og fer ekki lijá því
að það komi öllum í gott
skap.
Flugufótur.
Gestirnir sitja í hiing. Sá
fyrsti hvíslar að nágranna
sínum og er gott að setning-
in sé fremur löng og dálítið
flókin. Nágranninn hvíslarj
að þeim næsta og segir það
sem honum heyrðist vera'
sagt. Setningin gengur mannj
frá manni og afhalcast meir
og meir. Sá síðasti í hringn-
um segir svo hátt þá setn-
ingu, sem hefir borizt til
hans. Sá fyrsti segir svo frá
því hvernig setningin hafi
verið í upphafi og er hún
oft orðin hinn furðulegasti
samselningur þegar hún er
búin að fai*a hringinn.
Aska af vindlum og vindl-
ingum er ágæt til að fægja
með — munið það! Hún
fægir silfur, kopar og mess-
ing. Þurri ösku er núið á.þá
hluti, sem fægja á — núið
með mjúkri dulu og fægt á
eftir með hreinu vaskaskinni.
Sé munirnir krotaðir og setj-
ist askan þar í má bursta
hana af með mjúkum bursta.
Sigurgeir Sigurjónsson
hæstaréttarlöf;njaður.
Skrifstofutími 10—12 og 1—6.
Aðalstræti 8. — Sími Í043.
Gestur frá heitari lö
Hingað er komin norður
í kuldann menntakona, sem
á heima á Indlandi, frú Muk-
herji að nafni.
Fi’ú Mukherji átti enska
móður og grískan föður, en
hún ólst upp í Frakklandi,
og þar fékk hún menntun
sína. Hún er útskrifuð frá
háskólanum í Lyon, hefir
telcið próf í efnafræði og
bókmenntum. Frúin fluttist
til Indlands árið 1935 og
kenndi þar Englands sögu og
Indlands í æðri skólum. Hún
er tungumálamaður mikill
og tólc þegai’, er til Indlands
kom, að kynna sér Hindust-
ani og Sanskrít. Hélt hún
síðan fyrirlestra í þrem ríkj-
um í nokkur ár, í Bengal,
Assam og Behar.
Árið 1940 giftist hún.
Bóndi hennar var Indverji,
dr. i sögu fiá Lundúnahá-
skóla. Hann var og ritstjóri
hlaðsins Eastcnx Economist.
Fní iJwfkhíffji: Hefir heillazt
mjög af sögu Akhatons
Egiptakonungs, sem var uppi
fyrir 3300 árum. Iiann var
sóldýrkandi og að rnörgu
leyti langt á undan sínum
tínxa. Flutti frúin mjög fróð-
legan fyrirlestur um Akhaton
konung í guðspekifélagshús-
inu 22. nóv. s.l.
Frú Mukherji kemur nú
frá Frakklandi, þar var hún
að sjá um útgáfu á tveim j
hólcum eftir sig. önnur erj
þegar komin út. Er hún um
Alchaton konung og heitir:
1 Sonur Guðs. Síðari bókin er
í prentun og heitir hún:
Maðurinn álcærðúr. Fjallar
hún um helgi lífsins og við-
horf mannsins til annarra
manna og til dýranna. Auk
þess hafa lcomið út eftir
hana fleiri bælcur. Bælcur
um Hindúa og mússúlmenn.
Viðvörun til Hindúa, og Lot-
us tjörnin, og fleiri.
Eins og áður hefir verið
getið, er frúin ttxngumála-
maður mikill. Hún er þegar
tekin að kynna sér íslenzku,
þó að hún liafi aðeins stað-
ið/hér við i nokkra daga.
! "‘i- '• p
1
fci’í.i •! 1
j^jfííaL!
aiisí
itilP
1 da:
2. desember, opnuðum við
Jfóla hasarinn
EG
er kominn,
eins og fyrri daginn,
með eitthvað
íyrir alla.
Krakkar mímr, þið vitið hvert
skal halda.
oiaáuemn
(ddd'mL
orc^a
r
WwtÞ&ílSff wr
Getum selt 25 tunnur af frostlegi,
Ethylene glycol.
Upplýsmgar á skrifstofu Reykjavíkurflug-
vallar. Sími 7430.
Skemmatíleg
kvöltlvaka.
Tónlistarfélagskórinn hélt
skemmtilega lcvöldvöku í
Sjálfstæðishúsinu við Aust-
urvöll síðastl. miðvikudag.
Skenmxtiskráin var óvenju-
lega fjölbreytt og efnismikil.
Kórinn söng undir stjórn dr.
Victoi’s von Ui’bantschitsch
nokkur lög eftir islenzka og
útlenda höfunda og vakti
sérstaka eftirtekt gott kóxlag
eftir Helga Pálsson, senx
lieitir „íslandsminni“. Enn-
fremur var þar einsöngur,
tvísöngur og fersöngur sung-
in af góðkunnum söngmönn-
um og var nýstárlegt að
heyra söng ungfrú Ingi-
bjargar Blöndal fyrir það,
að hann var allur á kóloi’a-
túrsviðinu. Alltaf er gaman
að heyi’a sungna „Gluntarna“
af góðum raddmönnunx séxx
þeir sungnir á stúdentavísu,
það er að segja ekki of há
tíðlega, heldur fjörlega og
með hæfilegum leiktilbui’ð-
um eftir efni. t>ótti þeim
takast þetta vel Agli Bjarna-
syni og Jóni R. Kjartanssyni.
Síðast komu gamanvísur,
sungnar af þremur stúlkum
og svo Ki-ambúlí og fleira,
sungið af fjórum lcarlmönn-
unx mjög svo skemnxtilega,
enda var þeirn óspart lclapp-
að lof í lófa. Loks var sungið
og leilcið „Laugardagskvöld-
ið á Gili“ nxeð harmoniku-
spili og var endurtekið fi’á
því i fyrravor vegna áskor-
ana.
Meðan söngur og leikur fer
fi’am á sviðinu, sitja álxeyr-
endur við séi’stölc borð í saln-
um með kaffibollann fyrir
framan sig eða aðra hress-
ingu og er því létt og óþving-
að við þessa skemmtun, ertda
vinsæl af þeim sem reynt
liafa. Þegar svo prógrammið
exv.ihúið, tekvir dansinn við
undir taktföstum tónum
ljómsveitar Aage Lonrange
fram eftir nóttunni.