Morgunblaðið - 19.03.1933, Blaðsíða 7

MORGUN BLAÐIÐ
7
Stefán Guðmundsson
söngvari.
Stefán Guðmundsson hefir dval-
ist síðustu þrjú árin við söngnám
S Milano, aðallega hjá Cav.
Caronna, sem um tíma var þektur
baryton söngvari.
Hefir Stefáni sóst vel námið,
sem hann hefir stundað af miklu
tappi og kostgæfni og er nú svo
Itomið, að hann, þann 12. fyrra
Stefán Guðmundsson
í hlutverki „Cavaradossi".
Tiiánaðar „dehutteraði“ á söng-
leikhúsinu í Florenz á ítalíu í
óperunni „Tosca“. Söng hann þar
tenór hlutverkið og var tekið með
miklum fögnuði af áheyrendum,
■svo hann varð að endurtaka báð-
ar stærstu aríurnar öll kvöldin
sem sungið var, en síðasta kvöldið
var fögnuðurinn svo mikill, að
Stefán varð að koma tvisvar fram
■og syngja sem aukalög óperuarí-
urnar: „Una Furtiva Laerima“
op. Elisír d'Amor, og „Celo E.
Mar“ op. La. Ciocanda. Aheyr-
endur voru mjög hrifnir af hinni
b.jörtu og hreimfögru tenórrödd
Stefáns og jafnframt af meðferð
lians á hlutverkinu. 011 kvöldin
var fult hús áheyrenda og mun
síðasta kvöldið hafa verið um
1500 manns.
„Dehut“ Stefáns er hinn glæsi-
legasti sigur ungs listamanns og
gefur bestu vonir um að honum
muni auðnast að komast í tölu
hestu söngmanna. Þessar vonir
■stvðiast líka við ummæli hinnar
fræjru ítölsku óperusöngkonu Yis-
cíola. sem er meðal þektustu söng
kvenna þar í landi og sem söng
m«ð Stefáni í „Tosca“ svo og við
áh't kennara Stefáns Cav. Car-
onna.
Stefán á hier marga kunningja
frá hví hann tók drjúgan þátt
í qönrrlífi Eeykjavíkur og m. a.
cönrr í Karlakór Revkjavíkur, og
er heim áreiðanlega ánægia að
Vvnnast högum hins unga fjelaga
hnírra, sem árædrli út á hina tor-
fr»m hraut söngnámsins, og þeim
er éefað mikið gleðiefni að fá
hp^oar ánægiulegu friettir af Ste-
f'.ní TTier á eftir fara umsagnir
í+olr.Vra hlaða :
T.n 'Nnzione“. þann 17. fehniar:
f lePrhúsinu ..T>ante“ var í gær-
levöldi endurtekin. vegna mikillar
aðsóknar, Operan „Tosca“, sem
einnig í þetta sinn var sýnd fyrir
fullu húsi.
Allir söngvararnir leystu hlut-
verk sín af hendi með sóma og
fengu hjá áheyrendunum hinar
hlýjustu viðtökur. Ungfrú Nora
Visciola, sem söng hlutverk Tosca
vakti stórkostlegan fögnuð, einn-
ig Stefán Guðmundsson (tenor)
í hlutverki „Cavaradossi“ og
Marty Folgado (baryton) sýndu
ótvíræða hæfileika.
Sjerstaklega hlaut Ouðrnunds-
son, sem er mjög ungur — óskifta
aðdáun áheyrenda, einkum fyrir
fegurð raddarinnar og hina ein-
stöku tilfinningu, sem hann legg-
ur í söng sinn, enda fekk hann
mjög sjaldgæfar viðtökur hjá á-
heyrendum.
Dagblaðið „II Nuovo Giornale“,
þann 18. febrúar 1933: — í leik-
húsinu „Dante“, hefir þessa síð-
ustu daga verið leikin óperan
„Tosca“ eftir Puccini, til mikillar
ánægju og við hina mestu hrifn-
ingu áheyrenda. Aðalhlutverk ó-
perunnar voru í höndum hinna
völdustu listamanna.
Sopraninn Nora Yisciola hreif
áheyrendup sjerstaklega. Tenórinn
Stefán Guðmundsson er mjög
ungur, en gefur þó nú þegar mjög
örugga vissu um glæsta framtíð
scm söngvari og var fullkominn í
hlutverki sínu. Er þessi ungi ten-1
ór sjerstæðui fyrir hinn fagra
hreim raddarinnar og fyrir hina
djúpu tilfinningu og skilning, sem
hann lagði í hlutverk sitt, enda
var hann mjög hyltur af áheyr-
endum. R.
Orðsenöing
til Rlþingis.
Kreppan veldur því að eignir
landsmanna ganga til þurðar. Af
eign verða bændur, til sjós og
lands, að greiða skyldur allar og
skatta til hins opinbera og oft
meira til, þar sem yfirleitt vant-
ar mikið á að þeir nái upp kostn-
aðarverði vörunnar, sem þeir
framleiða, í söluverðinu.
Það þarf ekki skarpan skilning
til þess að gera sjer grein fyrir
því, að með sama áframhaldi líð-
ur að því, að gjaldþol þegnanna
tekur enda.
Það er nauðsynlegt að allir
skynhærir menn geri sjer grein
fyrir að svona er þetta nú og ekki
öðru vísi. Það er líka nauðsyn-
legt að ger'a sjer grein fyrir því,
nú þegar, hvernig ástandið mundi
verða í landinu, þegar g.jaldþol
þegnanna, sem enn hera uppi rík-
isbúskapinn, tekur enda. Því að
það er betra að hyrgja brunninn,
áður en barnið er dottið í hann.
Hvernig ástandið mundi verða
þegar ríkissjóður og aðrir skuldu
nautar, hætta að geta staðið x
skilum við erlenda lánardrotna og
ef starfsfólk og launamenn ríkis-
ins fengju ekki kaup sitt goldið.
Að þessu stefnir nú og altaf á
meðan st.ofnfje manna gengur upp
í rekstrarkostnað.
En gera menn sjer grein fyrir
þessú yfirleitt? Gerir þing og
stjórn sjer fyllilega grein fyrir
þessu?
Að vísu heyrast nú raddir manna
víðsvegar að af landinu, þar sem
skorað er á Alþingi að gera ein-
hverjar þær ráðstafanir, er ljett
geti skuldabyrði þeirra, sem erfið-
ast eiga með að standa í skilum,
en margar þeirra miða að auk-
inni eyðslu eignanna, og ekki hefi
jeg orðið var við neinar tillögur,
sem skora á Alþingi að gera ráð-
stafanir til þess að stöðva eigna-
tapið með niðurfærslu ríkisgjald-
anna.
Þegar fjármálaráðherrann gaf
skýrslu í þinginu um fjárhags-
lega afkomu ríkisins, síðastliðið
ár, kom það í ljós að skuldir rík-
isins höfðu á árinu aukist um
rúmlega iy2 miljón króna, þrátt
fyrir ítrustu sparsemi, samkvæmt
þágildandi fjárlögum. Fjármála-
ráðherrann telur að þetta megi
laga með sparnaði og nokkurum
nýjum álögum og vill um leið
gefa vonir um hetri tíma, er fari
nú í hönd. Jeg hefi ekki sjeð
fjárlagafrumvarp það, sem stjóm
in leggur nú fyrir þingið, veit því
ekki í hverju sparnaður sá er
fólginn, sem ráðherra talar um í
nefndri ræðu. En þar sem hann
talar um nýjar álögur tel jeg að
þær geti ekki komið til mála, ef
þær eiga að miða að því að seilst
verði enn lengra ofan í vasa þeirra
sem eitthvað eiga, og auka með
því eyðslu höfuðstólsfjár. Og
skyldi landsstjórnin og Alþingi
hyggja á ný skattafrumvörp,
bygð á batnandi tímum — sem
jeg veit ekki um — þá er það
sýnilega alveg haldlaus grund-
völlur, eins og útlitið er í heim-
inum, með sölumöguleika. Af því
sem hjer að framan getur, tel jeg
mjög varhugavert og ófært að
leggja út á f járhagsárið 1934 með
svipaða upphæð til útgjalda, og
síðasta reikningsár hefir útheimt.
— Heldur verði að draga mjög
saman seglin í útgjöldum ríkis-
ins, en ljetta gjöldum af fram-
leiðendum. Jeg hefi ekki orðið
þess var að Alþingi hafi tekið
alvarlega á þessari hugsun og vist
mun það, að það hefir enn ekki
gert það nógu alvarlega. Og lítið
hryddi á henni á síðasta. — Al-
bingi, þar sem það hækkaði eign-
ai og tekjuskatt framleiðenda um
25%.
Það er augljóst að árleg gjöld
til þarfa ríkisins eru á annað
hundrað krónur á hvert manns-
barn í landinu, og svo auk þessa
öll þau gjöld, sem hvíla á heim-
ilunum til þarfa bæjarfjelaga og
h.jeraða.
Þetta geta menn ekki borgað
nema að eyða eigninni — veltu-
fjenu frá framleiðslunni, en það
hefir í för með sjer skiljanlega,
þverrandi gjaldþol og meira *at-
vinnuleysi.
Ef vel væri athugaðar ástæður
heimilanna í landinu, mundi það
vafalaust koma í ljós að fjöldi
þeirra geta ekki greitt lögboðin
g.jöld af teknafje og fjöldamörg
heimili hafa enga eign til þess að
taka af upp í greiðslurnar og
auk þess minka nú óðum þær
eignir landsmanna, sem hægt er
að skulda fyrir.
Það liggur því í augum uppi
— og er vorkunnarlaust fyrir lög-
gjafana að sjá — að nú þegar
verður að gera róttækar breyt-
j invar til niðurfærslu á útgjöld-
nm til þa.rfa ríkisins. Sömuleiðis
verður að minka stórkostlega
Alríkisstefnan
eftir Ingvar Sigurðsson.
„Mannkynið vantar stjórn, sem
hefir heill þess alls fyrir aug-
um“. (Bls. 98).
Bókin fæst hjá bóksölum.
Eiizabeth Ardens
fegrunarmeðul
eru heimsviðurkend fyrir
gæði.

Lyfjabúðin
1N
Nýkomið s
Epli í ks. DeKcious fancy og Extra fancy.
Appelsínur Jaffa 144 og 180 stk.
Appelsínur Walencia 240 og 300 stk.
Laukur.
Eggert Kristjánsson & Co.
Sími 1400 (3 línur).
eyðslxifje, allra þeirra stofnana eða
fjelaga, sem styðjast við ríkisfje,
með styrkjxim eða á annan hátt.
Verði þetta ekki gert nú, mun
neyðin krefjast þess áður en langt
um líður. Verði ekki á þennan
hátt reynt að sporna við fjártök-
unni af eignum landsmanna til
eyðslufjár, siglir þjóðin fjárhags-
fleytunni í strand. Getur þá og
líka orðið erfitt að verja unnið
sjálfstæði og fengið frelsi þjóðar-
innar, örlögum glötunarinnar. —
Þjóðin verðxir að hverfa frá ljett-
úð (fanatisme) til veruleika, frá
f 1 okkspólití skum skrumkenning-
um til drengilegrar íhugunar.
Jeg get ekki að þessu sinni lagt
ixt í það að tilfæra einstakar
greinar fjárlaganna þar, sem helst
sje hægt að lækka tölurnar að
mun. En jeg fullyrði það, að það
má lækka þær allar gjaldamegin
eða svo til. Þótt það náttúrlegá
yrði ólíkt eftir eðli greinanna. En
jeg tek sem dæmi að sje nauð-
synlegt, til þess að bjarga fjár-
hagnum, að loka öllum skólum
landsins, í hili, þá væri alveg
sjálfsagt að gera það. Og jeg
fullyrði enn fremur, að það er
hægt að fækka bitlingamönnum og
starfsmönnum ríkisins að miklum
mun og það er hægt að lækka laun
opinberra starfsmanna og laun
starfsmanna þeirra stofnana, sem
ríkið heldur við á einn eða annan
hátt. Og jeg leyfi mjer að spyrja:
Ætlar Alþingi að firra launa-
menn ríkisins því, að taka þátt
í kreppunni, ætla þeir, sem jafn-
vel geta sjálfir átt þátt í að á-
kveða laun sín, — er hjá sumum
skifta tugxim þúsunda — að gera
sömu kröfu til viðxirværis, þrátt
fyrir kreppuna?
Ætla þeir, sem gefa sig út fyrir
að vera leiðtogar lýðsins, er um
leið margir hverjir lifa á stór-
launum, að láta okkxir, sem ber-
um þunga framleiðslunnar og
gjaldanna-standa eina í fylking-
arbrfósti baráttunnar? Ætla þeir
að láta okkur falla fyrst í valinn?
En iá hverju ætla þeir þá að lifa
eftir okkar fall? Á að neita um
vaxtalækkun skulda við ríkis-
bankana?, en láta menn sitja í
alóþörfum bankastjóra embættum
og veita einstökum bankastjórum
árslaun er nema tugum þúsunda?
í sínáríki, sem er að fara á höf-
uðið, í smáríki, sem á þó mörg
heimili, þar sem nær ekkert er
til að lifa á. Á að halda áfram
með að hlaða margföldum launum
á einstaka menn? Við sem berum
byrðarnar teljum það lítinn ljettir
þótt Alþingi ræði um lækkun á
dýrtíðaruppbót, sem miðaðar eru
við ástæðúr í landinu 1914, sem
er þó algerlega rangt nú, sökum
þess að þá var engin kreppa. Sxi
uppbót á algerlega að hverfa með
alhliða launabreytingum
Við sem berum byrðaruar og
spornum á móti kreppunni á okk-
ar heimilum, með því að leggja
á okkur meiri dagleg störf og
lifum við fátæklegri kost en áður,
\