Morgunblaðið - 01.02.1967, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. FEBRÚAR 1967.
t
Sowur oikkar,
Sigurgeir Geirsson,
Hamrahlíð 31,
lézt í Landssipí ta la riium að-
faranótt 31. jamúar.
Helga Sigurgeirsdóttir,
Geir Pálsson.
t
Jóhann Kristjánsson
frá Ólafsvík,
anda'ðist á sjúkradei'id Hnafn-
istu 29. jiamúar. Ú tförin er
ákveðin frá Fos s vogsk irkj u
föstuid. 3. febrúar kl. 3.
Blóm og kramsar afþöikkuð
en þeim sem kunna að vilja
minnast hams er bent á slysa-
varniadieiliáima Sumargjlöf í
Ólafsvúk.
Vandamenn.
t
Konam mítn og móðir mín,
Anna Lilja Lýðsdóttir,
sem andaðist í Landisspítalan-
uim 27. janúar, vierð.ur jarð-
sungin fná Fossvogskinkju
flösbuidaigimn 3. felbnúar kl.
1,30 e. h.
Blóm vimsarmlegast aflbeðin.
Sveinn Ólafsson,
Anna Vala Hinriksdóttir.
t
Útflör eiginmanms míns og
sonar,
Óla Þórs Jónssonar,
fer fraim frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 1. febrúar ki.
3 síðdtegis.
Fyrir hönd vandamannia.
Valgerður Jóhannsdóttir,
Jón Björnsson.
t
Hjartkaer eigimma’ður minn,
íaðir og bróðir,
Þorsteinn Jósepsson,
blaðamaður,
ibézt í Land.S'Spítal an um hinn
29. þ.m. Útförin fer fraim frá
Dórrikirkj'unni n,.'k. laugardag
ki. 10,30.
Blóm og kransar eru af-
beðmir en þeim sem vildu
minnast hims látma er bent á
Krabbaaneinsfélag íslands.
Edith Jósepsson,
Ásta I»orsteinsdóttir,
Ásta Jósepsdóttir.
t
Minnimgaratlhöfin uim móður
og temgdamóður okkar,
Guðrúnu Andrésdóttur,
Hagamel 6,
fer fram firá FossvogS'kirkju
fimmtiudaginn 2. febrúar kl.
W 1 h. Jarðsett verðux í
Odda kiL 2 e. h. sama dag.
Börn og tengdabörn.
Hallgrímur Gíslason
K-höín — Minning
Fæddur 11. nóv. 1881.
Dáinn 25. jan. 1967.
FRÁ 1876 til 1885 bjuggu í Vot-
múla-Austurkoti hjónin Gísli
Pálsson og Þórunn HalLgríms-
dóttir. Þau eignuðust tvo sonu.
Sigurð, sem dáinn er fyrir 20
t
M'Sðir mín og tengdamóðir,
Dórothe Tómasdóttir,
sem andaðist að Landakoti
25. þ. m. verður jarðsumgin
frá Foss vogskirkj u þann 2.
febrúar kl. 3 s.d.
Fyrir hönd vandamanna.
Ingimarg Hallgrimsson,
Jóhanna Ólafsdóttir
og fjölskylda.
t
Minningaratíhöfn um
Onnu Kristófersdóttur,
frá Mosum,
fer fram frá Fosis vogski rk ju
föstíuidagiinn 3. fefbnúair kl. 10
f. h. Jarðað verður á Pres*t-
bakka á Síðu, iaugardaginn
4. febnúar kil. 11 f. »»d.
Jón Bjarnason.
t
Soraur minn, faðir, tengda-
faðir, afi og bnóðir oikkar,
Sigurður Sigurjónsson,
framreiðslumaður,
verður jarðsumginn frá Foss-
vogskirkju firmmtudaginn 2.
febrúar kl. 10,30 árdegis.
Fyrir hönd annarra ástvina.
Hólmfríður Halldórsdóttir,
Halldór Sigurðsson,
Páll G. Sigurðsson,
Daði Sigurðsson,
Sigurður Sigurðsson.
t
Þökkium samúð og vináttu
við andlát og jarðarflör móð-
ur okkar og temgdamóður,
Jóhönnu Hallgrímsdóttur.
Bjarney Hinriksdóttir,
Guðrún Hinriksdóttir,
Hár.iundur Jónasson,
Kristín Hinriksdóttir,
* Þórarinn Andrésson.
árum og Hallgrím, sem ílentist í
Kaupmannahöfn og dó þar 27.
janúar sl.
Það voru ekki mýkindi, sem
þessum unga sveini buðust hið
ytra, er hann var í heiminn bor-
inn. Frosthörkur og gaddur svo
mikill, að súðir bæjanna hrímdu
niður að rúmfatnaði fólksins. En
móðunhöndin var mjúk og hlý,
verndaði hann gegn öllum ytri
kulda, svo honumf varð ekki
mein af. En skammg stund naut
ungi maðurinn móður sinnar
mjúku handa. Þegar hann var á
fimmta ári kom hin kalda hönd
dauðans og kallaði móðurina
burt. Við fráfall Þórunnar brá
Gísli Pálsson búi Hann kom þá
sonum sínum í fóstur til vina
sinna og frænda þeirra drengj-
anna, að Kolsholti í Villingaiholts
hreppi. Fór Sigurður til hjón-
anna Sigurðar Jónssonar og konu
hans Guðrúnar Vigáúsdóttur.
Hallgrímur fór til frænda síns
og móðurbróður, Gísla Hallgríms
sonar og konu hans Helgu Þór-
arinisdóttur. Hér ólust þeir upp
bræðurnir, sem í foreldrahús-
um. En snemma lá fyrir þeim
bræðrum að vinna alla algenga
sveitavinnu og stunda sjó. Fyrst
sem beitingastrá’kar á Stokks-
eyrL Síðar útróðramenn frá ýms
um verstöðvum.
Hallgrímur kvæntist ungur
Ingibjörgu Einarsdóttur frá
Nesi í Villingaholtshreppi og
fluttust þau þá strax til Reykja-
víkur. Eignuðust þau eina dóttur
barna. Eftir stutta samibúð missti
Hallgrímur konu sína. Varð hann
þá að koma dóttur sinni, Þór-
unni, til fósturs að Tungu í Gaul-
verjabæjarfireppi. Meðan Hall-
grímur var í Reykjavík stund-
aði hann sjó á þilfairskipum og
var lengi með Hjalta skipstjóra
Jónssyni, sem gerði hann að
stýrimanni ólærðan manninn.
Vildi Hjalti að Hallgrímur færi
í Stýrimannaskólann. Hallgrím-
ur sagðist hafa verið sivo ófisk-
inn, að hann lagði ekíki upp í að
taka Sjómannaskólann.
Vorið 1906 vantaði háseta á
„Vestu“, eitt af skipum Samein-
aða Guðfuskipafélagsins. Réðist
hann þangað háseti og fór í sigl-
ingar. Var Hallgrímur nokk.ur ár
á skipi þessu og öðrum skipum
félagsins. Fór hann þá víða, til
Rússlands, Belgíu, Frakklands
og Englands, auk þess sem hann
kom oft hingað heim til íslands.
1909 missti hann heilsuna og
varð að leggjast inn á Rí’kisspítal
ann í Kaupmannahöfn. Þar var
hann eitt ár þungt haldinn, en
hressist brátt. Gerðist hann þá
umsjónarmaður við deildina, sem
hann hafði legið á og starfsmað-
ur. 1912 var auglýstur starfi við
Solbergs-kirkjugarð við Hxóars-
kelduveg í Kaupmannaíhöfn.
Hallgrímur var einn umsækj-
andi af 47 öðrum. Fyrir sína
ágætu þjónustu á Ríkisspítalan-
um hlaut hann starfann. Þann
starfa stundaði hann í 3’5 ár, að
hann hætti vegna aldurs. Hlaut
eftirlaun er hann hætti og lifði
t
Inni’legt þakklæti til aflilra er
auðsýndiu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útfiör
móður okkar,
Guðmundínu Sigríðar
Sigurðardóttur.
Guðmundur J. Magnússon,
Kristján B. Magnússon,
Magnús V. Miagnússon,
Söley Magnúsdóttir,
Rannveig Magnúsdóttir,
Hansina S. Magnúsdóttir,
Lilja Magnúsdóttir.
Ég þakka öllum sem heim-
sóttu mig á 75 ára afmæliniu
24. janúar síðastfl. Ég þakika
veglegar gjafir, blómakveðj-
ur, heilila'Skeyti og allan viin-
áttuvott og hflýhug sem í rálk-
um mæl’i hefur um mig leik-
ið á þesisum. tímamóbum.
Ég þakfca trygga vináttu á
iMðnum ár um.
Jóhann B. Loftsson
Eyrartbakka.
af þeim til dauðadags.
Hallgrímur kvæntist öðru
sinni konu af dönskum ættum,
Önnu, sem verið hafði starfandi
á Ríkisspítalanum samtímis
honum. Eignuðust þau 3 mann-
vænleg börn, Ólaf, Guðlaugu og
Agnetu. Bjó hann öll þessi ár í
húsi skammt frá kirkjugarðin-
um, er hann starfaði við. Þar
missti hann Önnu konu sína.
Þegar síðari heimsstyrjöldm
braust út, var Ólafur kallaður í
herinn. Þar fékk hann lungna-
bólgu, sem leiddi hann til dauða.
Báðar eru dætur hans frá síðara
hjónabandi giftar og búa í Dan-
rnörku. Einnig hefur Þórunn,
dóttir hans frá fyrra hjónabandi
verið búandi í Danmörku urn
nokkurt ára bil. Eftir að Hall-
grímur missti kionu sín^ fékk
hann litla snotra íbúð, og þar
bjó hann og undi vel hag sínum
við ástriki og umhyggju dætra
sinna. Hallgrímur var góður
heim að sækja og hafa allmargir
landar notið gestrisni hans,
enda vinmargur og tryggur
vinur.
Snemma bar á góðum gáifum
hjá Hallgrími og einstakri ein-
beitni til að afla sér menntunar.
Eiftir fermingu tók hann að læra
orgelspil, því þá var komið org-
el í Villingaholtskirkju. Fyrstu
tilsögn í orgelleik hlaut hann sjá
Sigurði regluboða, sem þá ferð-
aðist um allt land til að boða
bindindi og stofna Goodtempl-
arastúkur. Hvern sunnudags-
morgun, sem messa bar að Vill-
ingaholti æfði hann sálmana oft
í svo miklum kulda, en krók-
loppinn kom hann frá æfingun-
um. Þrátt fyrir slæmar aðstæður
tókst honum vel ongelleikurinn
og forsöngvarastarfið.
f þennan tima var Jón Pálsson
bókari við verzlun á Eyrarbakka
og þegar orðinn kunnur orgel-
leiikari. Hallgrímur lagði leið
sína til hans, að fé tilsögn.
„Láttu mig sjá hvað þú kannt“,
sagði Jón. Hallgrímur sýndi
honum þá kunnáttu sína. Þá
sagði Jón: „Nú þú kannt ekkert
drengur minn“. Tók hann s<vo að
kenna Hallgrími tökin á orgel-
inu. Varð hann nú að læra allt
frá byrjun. En bæði var að Hall-
grímur var á'hugasamur og með
eindæmum námfús. Tók hann
því bráðum framförum. Hélt
’hann áfram að vera orgelleikari
og forsöngvari í Villingalholts-
kirkju, eða þar til hann fluttist
til Reykjavíkur.
Svo var fátækt Hallgríms mik-
il, er hann var kominn til Reykja
víkur, að ekki var viðflit, að hann
gæti eignazt orgel. En hann átti
nokkra vini í Reykjavík, sem
áttu hljóðfæri. Til þeirra leitaði
hann þegar tími gafst og æfði
þar af kappi. Svo komu sigl-
Hugfhieiflair þa’kkir tifl allra
þeirra sem giöddiu mig með
gjöfum, blómum og heillaósk-
um á 75 ára afimælisdaiginn
minin 13. janúar siL Lifið heifl.
Bjarni Halldórsson
Akureyri
ingaárin. Gat hann þá ekki
stundað orgelleik. Er hann var
orðinn starfsmaður við kirkju-
garðinn kynntist hann mörgum
af færust ihljómlistarmönnum
Kaupmannahafnar. Tók hann þá
stundum í hljóðfæri hjá þeim.
Luku þeir allii upp einum
munni, að þarna heifði gott efni
farið forgörðum. Ekki eignaðist
hann orgel strax, eða ekki fyr
en börn hans gáfu honum orgel-
harmóníum. Átti hann margar
yndisstundir við það upp frá
því. Og þegar hann var orðinn.
einn var það aðalskemmtun
hans, að sitja við hljóðfærið og
lei'ka á það lög úr „íslenzku
söngvasafni" og svo eignaðist
hann með tímanum flestar þær
sálmasöngbækur sem út komu
heima hér. Urðu margir vina
hans til að senda honum þessar
bækur. Ekki veit ég til þess að
hann hafi samið lög. En gömlu
lögin, bæði sönglögin og sálma-
lögin sat hann við að raddsetja
eftir sínum eigin smekk. Átti
hann orðið allmikið safn skrif-
aðra söng- og sálmalaga. Auk
lög eftir vini sína. Þar á meðal
hef ég heyrt um tvö lög eftir
Jón Pálsson.
Þrátt fyrir stopular stundir til
lærdóms, lærði hann skrift, lest-
ur og reikning hjá ágætam
kennara, Þórði Jasonarsyni.
Enda ritaði Hallgrímur einstak-
lega fagra hönd. Svo fagra að
mest líktist boparstungu. Hann
ritaði og gott mál og talaði alla
tíð gott mál og fagurt, eða fag-
urt Árnesmál, en Jón Fálsson
hefur sagt, að engir hafi talað
fegra mál en Árnesingar. Hann
notaði hvert tækifæri sem gafst
til að hitta fyrir vini sina 1
Kaupmannáhöfn og tala við þá
á elskaða málinu sínu, eins og
'hann komst að orði. Hann kom
heim upp 1950, og gat enginn
heyrt að þar væri á ferðinni
maður, sem verið hafði utan
laríds í áratugi.
Vinur minn og frændi. Þetta
eru íátækleg kveðjuorð frá mér
og bræðrum mínum og öðrum
skyldmennum. Þær eiga, þó fá-
tæklegar séu, að vera hinsta
kveðja frá ökkur, og margfaldar,
þakkir fyrir allt og allt.
Orð mín eiga að vera samúð-
ar- og hluttekningarorð til dætra
þinná og barnabarna og annarra
aðstandenda.
Hallgrímur var jarðsunginn
frá Sinder Kapel og jarðaður
við hlið seinni konu sinnar,
Önnu, í Solbergs-kirkjugarðL
þar sem hann hafði starfað í 35
ár.
Vertu af okkur kært kvaddur.
Drottinn, gefðu diánum ró, hin-
um lílkn sem lifa.
Gísli Sigurðsson
Fögrukinn 18
HafnarfirðL
Eiturgas í
Jemen?
Najran, Saudi-Arabíu,
LÆKNAR í bænum Najran I
Saudi-Arabíu skýrðu frá því í
dag, að þeir hefðu fengið til með-
ferðar yfir 100 manns vegna gas-
eitrunar frá Jeme* síðan 5. jan.
sl., en þá eiga egypzkar flugvél-
ar að hafa varpað sprengjum á
þorpið Ketaf.
Najran liggur rétt við landa-
mærin milli Jemen og Saudi-
Arabíu. Læknarnir, sem eru
fjórir, einn frá Saudi-Arabíu en
þrír frá Pakistan, sögðu frá því,
að sjúklingarnir hefðu þjáðst
m. a. af öndunarörðugleikum,
hósta, svima, höfuðverk, lágum
blóðþrýstingi og haft miklar
kvalir fyrir brjósti og í maga.
Fullyrðingar um, að Egyptar
hefðu varpað eiturgassprengjuim
yfir Ketaf, voru bornar fram
fyrr í þessum mánuði af Mo-
hammed Abdel-Kuddou al Waz-
ir, utanríkisráðherra konungs-
sinna í Jemen. Bæði hinir síðast-
nefndu og stjórnarvöld í Saudi-
Arabíu hafa farið þess á leit síð-
an, að Rauði krossinn léti far*
fram rannsókn á þessum abburði.