Morgunblaðið - 18.02.1968, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. FEBRÚAR 1998
Minningarathöfn um skipverja á Heiörúnu II.
Mikil harmatíðindi hafa gerzt.
Á einu ári hafa farizt fjórir
vélbátar frá kauptúnunum við
ísafjarðardjúp. Rétt fyrir jólin
1966 ferst vélbáturinn Svanur
frá Hnífsdal með sex mönnum.
f byrjun marz s.l. ferst vél-
báturinn Freyja frá Súðavík með
fjórum mönn'Uim. Hinn 5. feibrúar
s.l. ferst svo vélskipið Heiðrún
II. frá Bolungarvík með sex
mönnum. Nú síðast ferst svo vél-
báturinn Trausti frá Súðavík
með fjórum mönnum.
Rögnvaldur Sigurjónsson.
bannig hafa farizt 20 sjómenn
á fjórum skipum frá þessum
þremur vestfirsku verstöðvum á
rúmlega einu ári. Mikill harm-
ur er kveðinn að fólki þessara
byggðarlaga, og atvinnulíf
þeirra hefur beðið tilfinnanlegt
tjón. Enda þótt íslenzkt fólk
hafi oft séð á eftir ástvinum sín-
um í sjóinn er þó sorgin alltaf
ný við hvern skipstapa. Konur
Sigurður Sigurðsson.
og börn, foreldrar og systkini,
vinir og venzlamenn standa
harmþrungnir á ströndu. Byggð-
arlögin drúpa í sorg og sökn-
uði.
í dag fer fram í Hólskirkju
í Bolungarvík minningarathöfn
um sjómennina, sem fórust með
Heiðrúnu II. aðfaranótt mánu-
dagsins 5. febrúar s.l. í einhverju
mesta voðaveðri, sem menn minn
ast við ísafjarðardjúp. Skipið
lagði úr höfn í Bolungarvík á
sunnudagsmorgun, þar sem því
var ekki vært sakir sjógangs.
Ætlunin var að leita skjóls í
ísafjarðarhöfn eins og oft tíðk-
ast í aftakaveðrum. En Heiðrún
II. náði ekki í höfn. Svo kol-
svartur var hríðarbylurinn, og
svo trylltur vetrarstormurinn að
skipið neyddist til þess að halda
sjó norður í Djúpinu. Þar hvarf
það með sex unga og dugandi
menn innanborðs. Þetta gerðist
sömu nóttina sem tveir brezkir
togarar fórust á svipuðum slóð-
um í Djúpinu. Varð eins og kunn
ugt er mannbjörg af öðrum
þeirra, er strandaði undir Snæ-
fjallaströnd.
Þegar stórir togarar farast
innfjarða geta flestir gert sér
í hugarlund, hversu taumlaus
ofsi hefur verið í veðrinu.
Isafjarðardjúp, hinn voti veg-
ur kynslóðanna, hefur enn kraf-
izt þungra fórna. Vegna fiski-
sældar hefur það löngum verið
nefnt gullkistan. En þar rísa á
stundum stórir sjóar, þungir og
krappir. Það þekkja sjómennirn
ir við Djúp. En oft er það slétt
út í hafsauga. Þá gælir það
freyðandi við stefni skipanna,
sem halda á miðin eða til heima-
hafnar.
Seiður hafsins er magnaður
kyngikrafti, sem laðar vaska og
dugandi menn til sóknar á sjó-
inn, til þess að draga björg í
Kjartan Halldór Kjartansson.
bú. Þannig heldur baráttan við
Ægi stöðugt áfram, einnig eftir
að hann hefur kveðið sorg og
söknuð að fólkinu í landi.
Bolvíkingar minnast í dag sjó-
mannanna á Heiðrúnu II. Elztur
þeirra var Rögnvaldur Sigur-
jónsson, sem var skipstjóri báts-
ins í þessari ferð. Hann hafði
verið skipstjóri á bátum í ver-
stöðvum við Djúp í mörg ár
og var þaulvanur sjómaður.
Einnig hafði hann verið skip-
stjóri um skeið á bát norður
í Djúpavík á Ströndum. Hafði
hann jafnan reynst dugandi og
fær sjómaður.
Rögnvaldur var fæddur 24.
júní árið 1915 og var því rúm-
lega 52ja ára er hann fórst. For-
eldrar hans voru hjónin Ragn-
heiður Rögnvaldsdóttir frá Her-'
gilsey og Sigurjón Jónsson, af
Djúpadalsætt í Barðastranda-
sýslu. Var hann bróðursonur
Ara Arnalds sýslumanns og rit-
höfundar. Móðir Sigurjóns var
Júlíana Jónsdóttir frá Djúpadal,
systir Björns Jónssonar ritstjóra
og ráðherra. Ragnheiður og Snæ
björn í Hergilsey voru bræðra-
börn. Að Rögnvaldi Sigurjóns-
syni stóðu því traustir ættstofn-
ar gáfu og dugnaðarfólks. Sjálf-
ur var hann vel greindur, hið
mesta prúðmenni í allri fram-
komu og bezti drengur. Þegar
hann og foreldrar hans áttu heim
ili í Hnífsdal, en þar bjuggu
þau frá 1922—61 tókust með okk
ur góð kynni. Síðast hitti ég
hann þegar ég fór með Heið-
rúnu II. frá Hnífsdal til Bol-
ungarvíkur í byrjun desember
s.l.. Ekki grunaði mig þá, að
það yrði í síðasta skipti, er ég
sæi hann og þetta nýlega og
myndarlega skip.
Páll ísleifur Vilhjálmsson.
Rögnvaldur var kvæntur
Fanneyju Sigurlaugsdóttur frá
Gjögri í Strandasýslu. Áttu þau
fjögur mannvænleg börn. En
svo grimm voru örlögin að tveir
synir þeirra, Ragnar og Sigur-
jón fórust með föður sínum. Fóru
þeir með í þessa för til þess
að hjálpa föður sínum.
Ragnar var fæddur 31. októ-
ber 1949 og var því 18 ára gam-
all.
Sigurjón var 17 ára fæddur
28. desember 1950.
Báðir voru þeir bræður efnis-
menn.
Tvær dætur áttu þau Rögn-
valdur og Fanney. Sigurlaugu
Elísabetu 11 ára og Sigþrúði
Maríu 10 ára.
Djúpur og margþættur harm-
ur er nú kveðinn að Fanneyju
Sigurlaugsdóttur og hinum ungu
dætrum henn^r. Þær hafa misst
meira en orð fa lýst.
Páil ísleifur Vilhjálmsson var
vélstjóri í þessari ferð en áður
hafði hann verið vélstjóri á vél-
skipinu Guðmundur Péturs. Hann
var fæddur 17. ágúst 1936 og
31 árs gamall. Hann var kvænt-
ur Svanfríði Kristjánsdóttur og
áttu þau 1 barn.
Kjartan Halldór Kjartansson
var fæddur 5. september 1944.
Hann var því 23ja ára. Foreldr-
ar hans eru Halldóra Marías-
dóttir og Kjartan Guðjónsson í
Bolungarvík.
* í BAÐHERBERGIÐ
Höfum nú mjög mikið úrval BAÐVOGIR
sjgUJ. af fallegum og nytsömum HANDKLÆÐAHENGl
hlutum í baðherbergið. // V\\L AMERÍSKAR, ÞÝZKAR hringir, slár og krókar
OG ÍTALSKAR ÚRVALS- BAÐHILLUR
VÖRUR. W.C. PAPPÍRSHÖLD
Tlj BAÐHERBERGISSKAPAR W.C. BURSTAR
\U mikið úrval BAÐKÚSTAR
^ BAÐMOTTUR og ótal margt fleira
amerískar og þýzkar í baðherbergið.
/. Þorláksson & Norðmann hf.
Bankastræti 11 — Skúlagötu 30.
Kjartan Halldór var kvæntur
Önnu Þorgilsdóttur og áttu þau
tvö ung börn. Fæddist annað
þeirra rétt eftir að faðirinn fórst.
Sigurður Sigurðsson var 17
ára gamall, fæddur 9. júlí 1951.
Hann var sonur Guðrúnar Þór-
oddsdóttur, konu Andrésar Guð
mundssonar vélstjóra á Heið-
rúnu II. sem ekki var með í
þessari ferð.
Sigurjón Rögnvaldsson
Allir voru þessir ungu menn
efnilegir og dugandi. Saga
þeirra var sorglega stutt. En
allir þeir, sem til þeirra þekktu
geyma um þá hugþekkar minn-
ingar. Um þá má segja hið sama
og um Illuga, að þeir „áttu sög-
una stutta en göfga“.
ÖIl orð verða fátækleg og
innihaldslítil þegar staðið er
frammi fyrir miklum harmi. En
til þeirra, sem nú hafa mist ást-
vini sína streymir hljóðlát sam-
úð þessarar þjóðar, sem svo mik-
ið á komið undir starfi þeirra,
sem sækja á sjóinn, í blíðu og
stríðu. Ég votta þessu fólki ást-
vinum hinna horfnu sjómanna,
útgerðarmönnum Heiðrúnar II.
og þeim af skipshöfn hennar,
sem ekki voru með í þessari
för, einlæga samúð í sorg þeirra.
Drottinn minn, gefðu dánum ró,
hinum líkn, sem lifa.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
„Mjög er um tregt
tungu at hræra“
Þannig er varið um okkur
Bolvíkinga um þessar mundir.
Mikill harmur er að okkur kveð-
inn, en sorgin er mest hjá eigin-
konum, börnum og foreldrum
þeirra, er fórust með vélbátnum
Heiðrúnu II., aðfaranótt mánu-
dagsins 5. febrúar s.l.
Á sunnudagsmorgun þann 4.
febrúar s.l., um kl. 10.00 fyrir
hádegi, fór frá Brimbrjótnum í
Bolungarvík Heiðrún II. Óveð-
ur var þá þegar skollið á, og
átti að bjarga skipinu með því
að sigla því til öruggrar hafn-
ar á ísafirði, en hér við Brim-
brjótinn var skipið í hættu.
Ferðin gekk vel á móts við
Hnífsdal, en bilana hafði gætt
í radar og dýptarmælum. Fyrir
utan Hnífsdal varð radarinn al-
veg óvirkur og komst ekki í
lag eftir það. Var skipinu því
Ragnar Rögnvaldsson.
siglt í var undir Snæfjallaströnd
ina. Ofsaveður var þá þegar kom
ið á, sem enn átti eftir að versna.
Skömmu eftir miðnætti aðfara
nótt mánudagsins 5. febr. s.l.
heyrðist síðast til skipsins, og
fullvíst má telja að Heiðrún II.
hafi sokkið um það leyti, 1,2
sjómílur undan Bjarnanúpi.
Með skipinu fórust sex menn.
Þeir voru:
Rögnvaldur Sigurjónsson, 52ja
ára, og synir hans tveir, Ragnar
18 ára og Sigurjón 17 ára. Rögn-
valdur lætur eftir sig konu og
tvær dætur. Hann átti aldraða
foreldra á lífi.
Páll ísleifur Vilhjálmsson, 31
árs. Lætur eftir sig eiginkonu
og eitt barn.
Kjartan Halldór Kjartansson,
23ja ára. Lætur eftir sig eigin-
konu og tvö börn: yngra barn-
ið fæddist daginn eftir að skip-
ið fórst. Hann átti foreldra á
lífi.
Sigurður Sigurðsson, 16 ára.
Hann átti foreldra á lífi.
Þann 8. febrúar var skipið
talið af. Víðtæk leit hafði eng-
an árangur borið. Allir Bovlík-
ingar voru harmi slegnir. Börn-
in gengu prúð og hljóðlát í
skólann sinn. Öldungarnir
sem vita hvernig náttúruöflin
geta geisað á hafi, fengu kökk
í hálsinn. Fólkið heilsaðist á
götunum, en alvara og hryggð
skein út úr hverju andliti. Veðr-
inu hafði slotað, og það var
eins og það iðraðist, því fán-
arnir, sem dregnir höfðu verið
í hálfa stöng blöktu ekki, held-
ur féllu að fánastöngunum. Allt
var hljótt. Þessi hljóðláti dagur
var helgaður skipverjum, sem
fórust með Heiðrúnu II.
Byggðin fær aftur smátt og
smátt sinn fyrri svip. Tilvera
byggðarlagsins byggist á dug-
andi sjómönnum. Þeir halda á-
fram að sækja fang í greiðar
Ægis. Það er þó ekki allt eins
og áður. Eiginmenn, feður og
synir hafa tekið land á ókunnri
strönd, þar sem við öll eigum
eftir að taka land. Þar er ei-
líft vor og eilíft líf.
Ég og fjölskylda mín vottum
aðstandendum þeirra er fórust
innilega samúð.
H.H.
Til sölu
nokkur kæliborð, farsvél og hakkavél, áleggshnífur,
kafikvörn. Kæliborðin verða til sýnis í verzlun vorri
Gar’ðaflöt 16, Garðahreppi. Hin tækin í búðinni
Strandgötu 28ö
Kaupfélag Hafnfirðinga
símar 50224 og 50159.
Bezt all auglýsa í IVIorgunblaðinu