Morgunblaðið - 28.05.1991, Blaðsíða 11

Morgunblaðið - 28.05.1991, Blaðsíða 11
MORGUNBLAÐIÐ ÞRlbjUtóÁGlfrt' 2'8.' MÁÍ iból % Yoko Ono á íslandi Yoko Ono/Harpa Björnsdóttir: Skuggaverk. 1991. Myndlist Eiríkur Þorláksson Það hefur sjaldan eða aldrei verið annar eins mannfjöldi við opnun listsýningar hér á landi og streymdi til Kjarvalsstaða 27. aprfl, þegar sýning Yoko Ono var opnuð. Fjölmiðlarnir höfðu beint kastljósi að listakonunni næstu daga á undan, og sú umfjöllun skilaði sér strax í aðsókninni á fyrstu helgi; fólk var þarna þús- undum saman, svo varla sá í auð- an blett í þessu stóra húsi. Þeir sem skipuleggja listasýningar láta sig stundum dreyma um slíkt, en í þessu tilviki var það tæpast list- in sem slík, sem dró að, heldur listakonan, Yoko Ono. Það er varla hægt að segja að Yoko Ono hafi verið þekkt lista- kona meðal íslendinga, þó að hún hafi starfað að listsköpun sinni um áratuga skeið. Hér sem ann- ars staðar hafa ijölmiðlar til þessa fyrst og fremst fylgst með henni vegna Johns Lennons, eiginmanns hennar, sem var myrtur fyrir rúm- um áratug, og síðan vegna þess starfs, sem hún hefur unnið á sviði friðar- og mannréttinda- mála, en þar hefur hún nýtt sér athygli fjölmiðla til að fjalla um málefni sem eru henni hjartfólgin. Þessa þætti i lífi sínu nær lista- konan svo að tengja saman í list- inni. Sýningin á Kjarvalsstöðum hefur áður komið við í Noregi og Finnlandi, svo segja má að Yoko Ono hafi tekist vel til við að koma sínum hugðarefnum á framfæri á Norðurlöndunum að þessu sinni. Þetta er jafnframt ein umfangs- mesta sýning á erlendri list, sem haldin verður hér á landi á þessu ári, og vafasamt að nokkur önnur sýning ársins hljóti viðlíka aðsókn. Listakonan kom víða við á ís- landi á meðan á dvöl hennar stóð hér. Hún hitti hóp listamanna daginn fyrir opnun, ræddi við þá og framkvæmdi nokkra gjörninga (m.a. nokkur „skuggaverk, sem prýða sýninguna); hún skoðaði landið lítillega, plantaði tré í Vina- skógi hjá Kárastöðum (eins og aðrir þekktir gestir landsins síð- ustu misseri), ræddi við kvennalis- takonur, framkvæmdi gjörning á Miklatúni með stórum barnahóp, og þannig mætti telja áfram. Af öllu þessu og fleiru sem hún tók sér fyrir hendur má vera ljóst, að hún hefur jafnmikinn áhuga á fólkinu í kringum sig og listinni sem hún er að skapa, og kemur það vel heim og saman við ýmis- legt, sem hún hafði að segja um listina og tilgang hennar. Listsköpun Yoko Ono á sér langa sögu, og hún var orðin vel metinn brautryðjandi á sínu sviði, áður en leiðir þeirra Lennons lágu saman. En á hveiju byggist mynd- list Yoko Ono, og hvernig snýr hún að áhorfandandum? Mörg viðtöl við listakonuna hafa birst í prentmiðlunum í tengslum við sýninguna, þar sem hún fyallar um eiginn bakgrunn, listhugsun og vonir um framt- íðina, og er óþarft að endurtaka það í lönjpi máli. Myndlist er ef til vill of takmarkandi skilgreining fyrir viðfangsefni Yoko Ono; á sýningunni eru vissulega myndir, en einnig textar, höggmyndir, hljóðverk, kvikmyndir og innsetn- ingar — og alla þessa þætti nýtir listakonan til að ýta við sýningar- gestum, hvetja þá til þátttöku í verkunum og til að halda þeim áfram á eigin forsendum. Þetta er í fullu samræmi við upphaflegu hugmyndimar að baki Fluxus, sem hún átti um tíma samleið með, en þær byggðust á því að bijóta niður mörkin á milli listar og annarra mannlegra athafna; en leiðir skildu, þegar sumir úr Fluxus-hópnum fóru að taka sig of alvarlega að hennar mati og tala um boð og bönn í listsköpun. Yoko Ono hefur alla tíð tengt list sína mjög sterklega við friðarboð- skapinn, og á sýningunni á Kjarv- alsstöðum sést það strax utan- dyra; þar blasir við boðskapurinn „WAR IS OVER - if you want it“ (styijöldum er lokið - bara ef þið viljið það) og gefur þann tón friðar og bjartsýni á mannskepn- una (þrátt fyrir allt) semsýningin í heild geislar af. Jafnframt því sem verk lista- konunnar hafa til að bera ákveð- inn jákvæðan boðskap, þá ögra þau áhorfendum og hvetja þá til að hugsa. Hún hefur aðeins byijað verkin, en það er áhorfandans að ljúka þeim. í viðtali lýsti hún þessu þannig, að verk hennar byggðust meira á því að skiptast á reynslu en að boða einhvern sannleika; hún setti fram sinn þátt, og síðan tæki áhorfandinn við — og það væri hans viðbrögð, sem skiptu höfuðmáli. Framsetning verkanna er skýr og opin, en þó engan veg- inn tæmandi, og í því liggja mögu- leikamir. List Yoko Ono höfðar þannig fremur til andans en sjón- rænnar skynjunar, og fellur því vel að því sem almennt eru talin helstu einkenni hugmyndalistar. Samhengi er einnig mikilvægt í list Yoko Ono. Hún hefur nefnt að verk hennar verða til við skyndilega hugljómun fremur en langa yfirlegu og þróun hug- mynda. En eitt leiðir af öðm, og mörg orðaverkanna tengjast gréinilega, eins og sjá má t.d. í „Bláa herbergið“, sem er röð til- mæla til lesandans. Einnig hafa verk orðið til í mörgum útgáfum, t.d. „Málverk til að reka nagla í“, en sú umfangsmesta af þeim, krossinn, tengist síðan köttunum í verkinu „BASTET", eins og lesa má í textanum sem fylgir því verki. Önnur tilbrigði við einstak- ar hugmyndir felast síðan í þeim mörgu pörum verka á sýning- unni, þar sem annað er gert með upprunalegum, forgengilegum efnum, en hitt steypt í brons. Ina Blom listfræðingur fjallar nokkuð um þessa pömn í ritgerð sinni „Innhljóð/Innbygging“ í sýning- arskrá, og telur að í þessu felist ekki endilega kaldhæðni í garð upphaflegu hugsjónarinnar eða frysting hennar í hefðbundið saf- nefni, heldur getur verið um ákveðna útvíkkun hugmyndarinn- ar að ræða. Listakonan sjálf rekur tildrög þessa í skýringu á sýning- unni, sem sýnir að allir eru haldn- ir einhveijum fordómum, og verða að leggja nokkuð á sig til að yfir- stíga þá. Kjarvalsstaðir hafa lagt tals- vert í þessa sýningu í uppsetningu og umbúnaði. í innganginum í vestursalinn er fólk strax orðið þátttakendur í verkunum, og það heldur áfram í salnum sjálfum og síðan á göngunum. (Inngönguleið fyrir hreyfihamlaða og stórt fólk ætti hins vegar að vera gefin skýrt til kynna, en þar vantar mikið á.) Það er gott rými um verkin, og staðsetningar góðar. Hins vegar er það tæpast í anda Yoko Ono, að merking verka og annað les- mál er nær eingöngu á ensku. Við opnun sýningarinnar voru ís- lenskar skýringar afar sjaldséðar, og þó að nokkuð hafi verið bætt úr síðan með litlum merkimiðum, er það engan veginn nóg. Orða- verk, þó einföld séu, þurfa að vera á máli innfæddra, svo að börn og gamalmenni, hafnarverk- amenn jafnt sem háskólaborgarar geti notið þess boðskapar, sem listakonan hefur fram að færa. Þó að yfirskrift sýningarinnar, Peace! Friður! sé ef til vill ósk- hyggja og draumórar á tímum þegar olíulindum er breytt í eld- höf, stríðsjálkar eru hetjur dags- ins og blómvendir bera með sér sprengjur og dauða, þá snertir slík bjartsýni alltaf einhveija strengi í bijóstum manna. Því að jafnframt því sem myndlistin bregður spegli hins nöturlega raunveruleika upp fyrir samfélag- ið, þá heldur hún í vonina um betri heim, og verk Yoko Ono bera þá von svo sannarlega með sér. Það væri auðvelt að láta kald- hæðnina ná yfirráðunum, en það væri líka uppgjöf. Listakonan seg- ir í inngangi sýningarinnar: „Öll mín verk eru ákveðið form ósk- hyggju. Haldið áfram að óska meðan þið takið þátt í verkinu." — Skýrari geta tilmælin til sýn- ingargesta varla verið. Þetta er síðasta sýningarvika á verkum Yoko Ono á Kjarvalsstöð- um, eh sýningunni lýkur sunnu- daginn 2. júní. Óratorían Páll postuli _________Tónlist______________ Jón Ásgeirsson Óratorían um Pál postula eftir Mendelssohn var flutt sl. föstu- dag á Kirkjulistahátíðinni í Hall- grímskirkju. Flytjendur voru einsöngvararnir Sigrún Hjálm- týsdóttir, sópran, Alian Dubik, mezzosopran, Frieder Lang, te- nor, og Andreas Schmidt, bari- ton. Auk þess sungu tveir kór- bassai’ smá einsöngsstrófur, þeir Loftur Erlingsson og Ragnar Davíðsson. Mótettukór Hall- grímskirkju átti og stóran þátt í þessum flutning, svo og Sinfóníu- hljómsveit Islands en stjórnandi var Hörður Áskelsson. Efni þessa verks fjaliar um frá- sagnir Postulasögunnar af píslar- dauða Stefáns, ofsóknir er Sál (Páll) stóð fyrir gegn kristnum mönnum, þeim umskiptum er verða á högum hans er Kristur birtist honum á ferð hans til Damaskus, starfi Páls meðal gyðinga og heiðinna manna og verkið endar á kveðju Páls og áhrifamiklum lofsöng. Verk þetta er leikrænt í gerð og vakti á sínum tíma mikla athygli, þó nokkuð hafi það misst áhrifa- mátt sinn, sakir þess hve áreynslu- laus tónstíll þess er og svo samfelld- ur, að enginn kafli verksins hefur öðrum íremur skorið sig úr eða náð hylli og verið sérstaklega fluttur af kórum eða einsöngvurum. Mótettukór Hallgrímskirkju Flutningur verksins var í heild mjög góður. Af einsöngvurum mæddi mest á sópransöngkonunni og söng Sigrún Hjálmtýsdóttir sín sautján atriði af glæsibrag. Tenór- inn hefur á hendi ýmis hlutverk og var söngur Frieder Lang mjög góð- ur. , Hlutverk Páls söng Andreas Schmidt af miklum þrótti og innlif- un. Tvo dúetta sungu þeir saman Lang og Schmidt og fóru þeir á kostum, sérstaklega í seinni dúett- inum. Mezzosópransöngkonan Al- ian Dubik söng tónles og aríu, sem er hugleiðing um erindi Páls til Damaskus og var söngur Dubik mjög góður. Mótettukór Hallgrímskirkju söng mjög vel en áhrifamestu þættir þessa verks eru einmitt kórarnir og var flutningur þeirra í raun há- punktur tónleikanna. Sinfóníu- hljómsveit íslands stóð vel fyrir sínu en staðsetningin á kontra-bössun- um og þó sérstaklega pákunni, olli því að þegar mikið var að gera hjá þessum hljóðfærum drundi undir í kirkjunni, svo að vart mátti greina hvað annað var að gerast. Sigrún Alina Dubik Hjálmtýsdóttir Hörður Áskelsson orgelleikari við Hallgrímskirkju hefur nú í annað sinn flutt stórvirki eftir Mend- elssohn og gert það með glæsibrag og þar með innsiglað það, að hann er maður til stórra verka. Þá er ekki síður mikilvægt að í starfi sínu hefur hann fært kirkju sinni þau verk, sem í raun tilheyra henni, Frieder Lang Andreas Schmidt verk sem kirkjan hefur ekki sem skildi sinnt að flytja fólki og þar með ekki sinnt að laða þá til samvistar, sem skynja mikilleik og fegurð trúar- innar í sköpun Hörður Áskelssoii listþjóna kirkj- unnar. í raun á kirkjulistahátíðin að standa allt árið, vera hluti af þeim eldbjarma hátignar, er kallar menn til sín með sama hætti og Pál postula forðum. Flísar Vandaðar vörur á betra verði. Nýborg Skútuuogi 4, sírni 82470
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.