Morgunblaðið - 30.04.1993, Blaðsíða 6

Morgunblaðið - 30.04.1993, Blaðsíða 6
6 C MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. APRÍL 1993 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. APRÍL 1993 C 7 EF vinur þinn er sætur sem hunang gleyptu hann ekki í einum bita ARABÍSKUR MÁLSHÁTTUR HÓPFERÐIR VEGN/ ÆTTARMÓTA HÖFUM GÆÐA HÓl’BIFRF.IÐA p FRA12TIL65 FARÞEGA LEITIÐ UPPLÝSINGA HPPFERÐAMIflSTÖÐIH Bíldshöfða 2a, sími 685055, Fax 674969 Morgunblaðið/JK Mynd af Sihanouk fursta/prins á unga aldri blasir við farþegum við komuna til Pochentong-flug- vallar. flritun fæst við komu til Phnom Penh GESTIR til Kambódíu, hvort sem þeir eru í viðskiptaerindum eður ei, geta nú fengið vega- bréfsáritun við komuna til Poct- hentong- flugvöll við Phnom Penh og kostar hún 20 dollara. Það er langtum þægilegra og miklu ódýrara en að fá áritun fyrirfram eins og ýmsar ferða- skrifstofur auglýsa að þær út- vegi og kostar sú áritun 60 doll- ara. Frá þessu er skýrt í vikuritinu Far Eastern Economic Review. Verulegur. straumur ferðamanna hefur verið til Kambódíu eftir að vopnahlé var gert milli stríðandi fylkinga fyrir hálfu öðru ári og flestir hafa síðan lagt leið sína til Siem Riep og Angkor-svæðisins. Vegna vaxandi ókyrrðar í land- inu og hryðjuverka Rauðu khmer- anna h%fur dregið úr áhuga ferða- manna um sinn þó Kambódíumenn reyni eftir föngum að tryggja ör- yggi gestanna og fylgjast með að þeir fari ekki inn á hættusvæði. Gjaldmiðill Kambódíu, riel, sem hefur verið 2.800 gagnvart dollar féll um hundrað prósent en hefur nú náð stöðugleika í 3.200 riel. Aftur á móti skyldu gestir hafa í huga að Bandaríkjadollar er ekki síður greiðslumiðill í landinu en riel og hótel og veitingastaðir vænta þess að útlendingar borgi með dollurum. ■ duheb VEGUM I Niður snarbrött jemensk fjöll meö þvagfærasjúkan einkabílstjnra LEIÐIN til Hajja sem er eitt margra fjallaþorpa Jemens sem vagga utan í bröttum hlíðum eða rísa á ofurháum fjallatindum lá um bugð- ótta vegi; niður í gróna djúpa dali og svo jafnótt upp snarbrattar hlíðar Harazfjalla. Ur dölunum séð voru fjallaþorp eins og vörðu- klasi, breyttust í kastala þegar ofar kom, tóku á sig mynd jemen- skra íbúðarhúsa þegar brúninni var náð. Meðan bíllinn hlykkjaðist niður í dali, upp á fjöllin sagði Ali bílstjóri sagði mér hjónabandssögu sína eins og hún lagði sig. Svo tóku við frá- sagnir um almenna kvenhylli hans, að vísu virtist eiginkonan ekki kunna_ gott að meta og er ekki ný bóla. Ég horfði á hann dálítið hugsi, fékk ekki í hnén. Það var rafmagnslaust á gisti- heimilinu og hópur spánskra túrista fagnaði því sem ævintýri að sitja við kertaljós og börða kaldan kjúkl- ing og drekka volgan gosdrykk. Meðan við sátum að snæðingi sagði Ali mér gleðifregnina; hann ætlaði að sofa í sama herbergi og ég því spönsku túristarnir höfðu lagt undir sig hans herbergi. Hon- um þótti ég hemja gleði mína með því að svara þessu kostaboði með einu þurrlegu ,jæja, það var ekkert annað" og bætti við með píslarvætt- issvip:_„Ekki viltu að ég sofi í bíln- um.“ Ég gaf ekkert út á það, afréð að ræða við hótelpiltana meðan hann náði í tuðruna mína út í bíl. Þeir komu af fjöllum; hann átti löngu pantað svefnpláss með bíl- stjóra Spánvetjanna. Ég sagði Ali að mér hefði tekist að kippa þessu í lag. Hann henti skjóðunni frá sér: „Ég kann ekki við svona stjórnsemi. Eg er vanur að sjá um mína kúnna.“ Hann stóð þarna í rökkrinu, reygði fram þén- uga bumbuna, stuttur karl og þrek- inn, með jambia, jemenska rýting- inn um sig miðjan, tók höfuðklútinn af og strauk hárlaust höfuðið í sýni- legri geðshræringu. „Ég er vön að sjá um það hvort ég sef ein eða ekki,“ sagði ég, bauð brosandi góða nótt, þá kertisstubb í móttökunni og þreifaði mig upp stiga og inn ganginn til herbergis míns. Morguninn eftir lögðum við upp til Manahka enn ofar í ijöllunum. Þar getur víða að líta kastala frá Ottómantímanum, sumir eins og samvaxnir íjöllunum. Það fór ekki framhjá mér að ég var ekki í náð- inni; Ali var staðráðinn í að virða mig ekki viðlits. Það tjóði ekki að fást um það, ég bað hann að stoppa í tíma og ótíma, læddist lofthrædd fram á brúnir, andaði að mér tæru fjallalofti og máttugri fegurðinni. Léttfúll bílstjórinn minn, kvenna- gullið, argur inni í bíl. Frá Manakha fikraði ég eftir ein- stigi utan í hlíðinni 5 km leið til A1 Hajara, „skýjakljúfabæjar" á tindi A1 Shibam, sem er 3.000 m hátt. Þegar ég kæmi til baka skyldi stefnt niður brattann áleiðis til Hodeidah á Rauðahafsströndinni. Nokkru eftir við lögðum af stað byrjaði Ali að stynja, brátt urðu stunur að kveinstöfum og enduðu í háum hljóðum. í fyrstu hélt ég hann hefði fengið alvarlegan snert af athyglissýki. En það leið ekki á löngu uns ég sá að hann var sár- þjáður, hann ók út í vegarkantinn, lét fallast örmagna fram á stýrið. „Ég_ get ekki meira, ég finn svo til. Ég fór út að pissa áðan og ég loga að neðan. Ég kemst ekki lengra, við verðum að stoppa bíl. Ég verð að komast til læknis." Nú voru góð ráð dýr, mitt ís- lenska ökuskírteini varla gilt í Jem- en og ökutækið ekki árennilegt. En við vorum of langt frá Manahka og enn lengri leið fyrir höndum nið- ur að hafinu. Ég dröslaði honum æpandi í aftursætið, breiddi yfir hann teppi, snaraði mér undir stýri og prófaði gírana. Ali bað Allah hjálpar þegar rann upp fyrir honum fyrirætlan mín. „Ég lifi þetta ekki af. Konur geta ekki keyrt. Við för- umst. Þú kannt ekkert á jeppann," heyrðist úr aftursætinu. Ég hreytti út úr mér að hann væri hvort sem er að gefa upp önd- ina, beygði inn á veginn og lagði af stað niður snarbratta hlíðina, alsetta z-beygjum. Bíllinn var laus í stýri og rásaði til, bremsur virk- uðu ef rækilega var pumpað. Ég þorði ekki að líta niður í hyldýpið. „Hjálp, hjálp, Allah, við deyjum. Fyrirgefðu mér hugsanir mínar í gær, ég á ekki skilið að vera hegnt svona grimmilega,“ tautaði Ali. Ég vissi ekki hvort hann var að ávarpa mig eða Allah. Svo var þögn um stund, kannski hann hafi liðið í ómegin eftir að mér jókst kjarkur og herti ferðina. Nokkru síðar skall á hellirigning, steyptur vegurinn varð háll sem áll og þurrkur óstarfhæfar, umferð vinnuvéla og vörubíla þyngdist. Ég einbeitti mér að akstrinum og lét eins og vind um eyru þjóta hljóð sem bárust á ný undan teppinu. Það tók langan klukkutíma að keyra niður, en þá var spýtt í áleiðis til Hodeidah. Á þeirri leið eru varðstöðvar með nokkurra kílómetra millibili ogjem- enskir hermenn störðu á mig eins og naut á nývirki; bíðum nú aðeins við, hvað er að sjá, útlendur kven- maður við stýrið. Þeim varð svo bilt við að þeir báðu mig ekki einu sinni um ökuskírteinið þegar ég benti á minn þjáða fylgdarsvein. Ég kvaðst vera á hraðferð með hann á spítala í Hodeidah og þeir heilsuðu að hermannasið. Það var stytt upp þegar ég keyrði inn í bæinn við Rauðahafsströndina og meðfram ægissíðunni, loftið eins og í saunabaði. Stoppaði við apótek Ali kvennagull. Horft yfir fjöllin. og bað lyfsalann vísa mér á spítal- ann. Ali var borinn inn í snatri. Læknirinn hauð mér að koma í heimsókn um kvöldið, sagði að Ali hefði fengið alvarlega þvarfærasýk- ingu og honum yrði gefin rótsterk kvalastillandi sprauta. Ég kvaðst líta við í íyrramálið. Hótel Bristol rétt við aðaltorgið var sómahótel og í ofanálag einn örfárra staða_ í Jemen þar sem seld- ur var bjór. Ég var ekki sein á mér að innbyrða einn Heineken eftir aksturinn með minn þvagfærasjúka einkabílstjóra. Síðdegis daginn eftir kom ég við á spítalanum, Ali hafði lifað af nótt- ina, leið „eftir atvikum“. Hann hafði áhyggjur af hjálparlausum kven- manninum sem stæði upp hjálpar- laus í Hodeidah. Ég yppti öxlum, bað lækninn skila kveðju til Alis með ósk um góðan bata og engar áhyggjur af mér. Svo dólaði ég mér áleiðis upp til Sanaa, veifaðist á við við kunnuglega varðmenn, og söng við stýrið alla leiðina. ■ Jóhanna Krístjónsdóttir . . . Og ofan í djúpa dali. Morgunblaðið/JK Þiiðjungur ísiaelskra kvenna glímii við ófrjósemisvanda í ÍSRAELSKA blaðinu Jerusulem Post segir frá því að í rannsókn hafi komið fram að nær þriðja hver kona í Israel eigi i erfiðleik- um með að verða barnshafandi. Þar sást einnig að tíunda hver kona sem hefur áhuga á að verða barnshafandi er ekki orðin ólétt innan árs og svo virðist sem al- gengt sé að það taki ung hjón 2-3 ár áður en tekst að geta barn. Tíu prósent höfðu misst fóstur einu sinni en helmingi færri missa fóstur oftar en 2svar sinnum og 1 af hveij- um 100 missa fóstur fimm sinnum. 25 jiúsnnd eintitk af Út i heim NÚ hafa verið prentuð 25 þús- und eintök af ferðabæklingi Flugleiða Út í heim ’93 og ann- að eins af verðbæklingi með vor- og sumarferðum. Stærstum hluta upplagsins hefur þegar verið dreift en sl. ár dugði svip- að magn fram á haust. Bæklingnum var fyrst dreift á ferðakynningu Flugleiða í Kringl- unni í febrúar en þangað komu nær 10 þúsund gestir. í bæklingnum er að finna hag- nýtar upplýsingar um áfangastaði Flugleiða í millilandaflugi og verð- skrá yfir ferðir, hótel og fleira. Okkar heitir króna, Hvað heitir þeirra? Albanía lek Angóla kvanza Arúba guilder Bangladesh taka Barbados dollar Botswana pula Búrma kyat Cookseyjar NZ-dollar Dóminíkanska lýðveldið peso Egyptaland pund Hong Kong dollar Iran rial Jórdanla dínar Kiribati . AS-dollar Kórea won Lesotho maloti Mali CFA-franki Miðbaugs-Gínea CFA-franki Nicaragua cordoba Óman rial Rúmenía lei Sao Tome & Principe dobra Súdan pund Súrinam guilder Taiwan dollar Tonga pa-anga h röltinu í Rauöa hverfinu UPPFULL af fróðleik, rauðvíni og ostum eftir tveggja tíma kvöldsiglingu um síkin í Amsterdam, lá beint við að rölta upp í næturlífshverfið, sem dregið hefur til sín margan ferðamanninn sem til Hollands kemur. Upp úr bátnum voru samferða mér fjórir Ástralir, sem greinilega voru ekki á því að fara að halla sér enda sögðust þeir vera í fríi og létu ganga á milli sín hvítvíns- flösku, sem þeir höfðu Iaumað inn á sig um borð í síkjabátnum. Með hjálp vega- kortsins, sem þeir drógu upp úr buxnavas- anum, römbuðum við að lokum á réttan stað og þar með skildu leiðir. Eitt af því sem ferðamönnum er gjarnan bent á að heimsækja í Amsterdam er svonefnt Rauða hverfi, en óhætt er að fullyrða að viðhorf Amsterd- ambúa gagnvart kynlífi kemur flestum gestum töluvert á óvart. Rétt er að minna á að halda sig á aðalstrætunum í þessum borgarhluta, innan um fjölmennið, sérstaklega eftir að dimma tekur, og gæta vel að veskjum og buddum, því eðlilega lað- ast alls kyns lýður að þessu hverfi. Baðaðar bleikum Ijósum Þær konur, sem sitja í efnislitlum fatnaði úti í gluggum, baðaðar bleikum ljósum, koma flestar úr úthverfum og vinna á átta tíma vöktum, nætur jafnt sem daga. Þar gefur að líta allt frá fínlegum ungum dísa til búlduleitra kvenna, sem mjög eru farnar að láta á sjá. Sagt er að vændiskonur Amsterdamborgar njóti fullra borgaralegra rétt- inda. Þær hafa sín eigin félagssamtök, sem þær hafa m.a. beitt til að þrýsta á borgarstjórnina um réttlátar starfsreglur. Sú starfsemi, sem fram fer í Rauða hverfinu, er undir eftirliti borgarinnar og þurfa vændiskonur að vera á skrá og mæta reglu- lega í læknisskoðun. Stútungskarlar Rauða hverfið er umhverfis Qude Kerk kirkjut- urninn í miðborg Amsterdam, í völundarhúsi lítilla stíga og stræta meðfram gömlu síkjunum. Auk blíðra kvenna, er þarna urmull verslana, sem hafa á boðstólum bláleit myndbönd, tímarit og hin frum- legustu hjálpartæki ástarlífsins. Kvikmyndir „bannaðar börnum“ eru sýndar að staðaldri í sér- stökum kvikmyndahúsum og bekkurinn var þétt setinn í reykmettuðum salnum á sýningunni sem ég „óvart“ lét ginnast af, en auglýst var sem „fam- ily show“. Þó ég hafi svo sem ekki verið eina kon- an voru flestir gestanna þetta þriðjudagskvöld frakkaklæddir stútungskarlar, sem létu hafa sig út í ýmsa leikræna tilburði á sviði sem vart þola mikla dagsbirtu. 50 gyllinl, 10 mínútur Greinilegt er að fjöldi fólks heimsækir Rauða hverfið eingöngu fyrir forvitnis sakir. En sumir eru þó í öðrum hugleiðingum og eftir að prúttað hefur verið um verð og samkomulag virðist í sjón- máli, er dregið fyrir gluggann í snatri á meðan konan vinnur sitt verk. Hún Reena, fararstjórinn á síkjabátnum, sagði mér að algengt væri að vænd- iskonur tækju 50 gyllini fyrir veitta þjónustu sem er um 1.750 ísl. kr. „En kúnninn fær aldrei meira Líflegur atvinnurekstur er í kringum kynlíf í Amsterdam sem sagður er ýta undir ferða- mannastrauminn. en tíu mínútur,“ fullyrðir Reena og yppir kæruleys- islega öxlum. „Hún systir mín býr í grenndinni og hefur fylgst með hversu lengi í einu er dregið fyrir glugga. Hún hefur aldrei mælt meira en 10 mínútur í einu.“ ■ Jóhanna lngvarsdóttir Tíu tiúsund gestir skoöuöu fslandsbásinn í Búdapest Mynd frá íslandsbásnum í Búdapest. István og Agnes Kiss í Reykjavík sl. vetur. Þar héngu íslenskir fánar og veggspjöld frá íslandi, myndbandasýn- ing var í gangi og dreift var 30 þús. upplýsinga- blöðum og 20 þús. póst- kortum og bæklingum. Þau hafa einnig auglýst nokkuð í útvarpi og efndu til spurningakeppni um ísland. Sama dag var klukkustundar íslands- þáttur í ungverska sjón- varpinu. Að sögn þeirra hjóna var áhugi gesta mikill og höfðu þau varla undan að svara fyrirspurnum ekki síst frá ungu fólki og námsmönnum sem vildu fara í einstaklings- ferðir, fyrirspurnir bárust um hvernig aðstæður væru til ráðstefnuhalds, nemendur í dýralækningum spurðust fyrir um möguleika á að fara í hjólaferðir og gista í bændagistingu og leikbrúðuleik- hús spurðist fyrir um möguleika á að koma og sýna undir beru lofti, ungverskur kór óskaði eftir að komast í samband við íslenskan kór og ýmsir Iandfræðingar og eðlisfræðingar vildu vita um fjalla- ferðir, svo aðeins sé drepið á nokkrar þeirra fyrirspurna sem fram komu. Aðstandendum sýningarinnar virtist bera saman um að íslenski sýningarbásinn hefði vakið mikla athygli og að minnsta kosti þijár hópferðir Ungveija eru ákveðnar. TÍU þúsund gestir skoðuðu íslandsbás á stærstu alþjóðlegu ferðasýningu Ung- verjalands sem var ný- lega í Búdapest. Eins og sagði frá fyrir skömmu í Ferðablaði hafa ungversk hjón, Agnes og István Kiss, stofnað ferðaskrifstofu til að beina Ungveijum til íslands, strax í sum- ar og leigðu þau sér sýningarpláss á sýning- unni. Vinningshalar í Flfirídakynningu Afhentir hafa verið vinningar vegna Flórídakynningar Flugleiða í samvinnu við Úrval/Útsýn og Samvinnuferðir/Landsýn í Borgar- kringlunni fyrr í vor. Fyrsti vinningur var flug, hótelgisting og bílaleigubíll í 2 vikur, og 2. og 3. voru flug og bílaleigubill í 2 vikur. Myndin var tekin þegar Pétur Ómar Ágústs sölustjóri Flugleiða afhenti hinum hepp. i vinningana en þeir voru dregnii út í beinni útsendingu á Bylgjunni. Þau eru frá vinstri Ólafur Ragnarsson, Áslaug Björgvinsdóttir, Þorsteinn Guðmundsson og Pétur Ómar. ■ ÆVINTÝRAFERÐIR INDLAND/KENYA Indland; Lagt at stað 17. ágúst í 21. langferðina með „R0SA BUSSARNA" Ferðaáætlun; Svíþjóð - Þýskaland - Tékkland - Ungverjaland - Rúmenía - Búlgaría - Grikkland - Tyrkland - Sýrland - Jórdanía - Egyptaland. (Svíþjóð-Egyptaland ca 2 mán.). l' Egyptalandi velur þú sjálf(ur) hvort þú vilt aka heim með rútunum (ca. 10 dagar styttri leið) eða fljúga með til Indlands. Kenya: 30. okt. leggjum við af stað með þrjá torfæruflutningabíla til Kenýa gegnum Austur-Evrópu - Grikkland - frá Griklandi förum við gegnum Krít til Alexandríu í Egyptalandi, og þaðan til Norður - Súdan - Eþíópíu til Kenýa (ca. 2 mán.). Ef þú hefur áhuga á spennandi og öðruvísi ferð ,þá hringdu ísíma 90 46 60 34007 eða skrifaðu til PINK CARAVAN, 860 20 Njuranda, Svíþjóð. r

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.