Skólablaðið - 01.10.1920, Blaðsíða 11

SKÓLABLAÐIÐ
139
ára aldurs, er nú aö miklu leyti kastaS á glæ, og aS þau fara
oft aS nokkru leyti til þess a'ö stofna þær venjur, er skólinn
veröur síðar a‘S stríöa viö aö uppræta, þvi aö alt af er barnið
aö mynda venjur, ef ekki góðar, þá illar.
Heilsa manna er mikið komin undir aðbúðinni á þessum
árum. Þá er barnið viðkvæmt fyrir áhrifum; væri því þá
holt að losna úr göturykinu og götulífinu og vera undir eftirliti
þeirra, er hefðu vit, tima og tækifæri til að vaka yfir heil-
brigði þess, andlegri og líkamlegri, svo að haldi kæmi.
Einn kostur er enn ótalinn, sem sumarskólinn hefir fram
yfir aðra skóla, sem sje, að hvorki útheimtir hann ljósmat nje
eldivið, en eftir núgildandi verði er það ekki svo lítill hluti
skólakostnaðarins.
Ráðlegt mundi, að heimila katipstöðum að gera öll börn
skólaskyld á 6—10 ára aldri, því að án skólaskyldu mundi
þetta alt verða kák eitt, og þau börnin, sem mest riði á kensl-
urini, mundu oft sitja heima.
Auðvitað yrði að veita undanþágu öllum þeim börnum, sem
fara vildu i sveit að sumrinu, því að enginn skóli jafnast á
við sveitalífið, að minu áliti.
Rjettindi og þrælsótti.
Skólablaðið hefir getið að nokkru ágreinings þess, sem orð-
ið hefir milli stjórnarráðsins og kennara út af skýringm stjórn-
arinnar á launaákvæðum kennaralaganna. Frægust eru við-
skifti stjórnarinnar við kennarana í Hafnarfirði, og er sú við-
ureign lítt vegleg frásagnar af stjórnarinnar hálfu. Fyrst lengi
neitaði fjármálaráðherrann með öllu, að greiða þessum kenri-
urum nokkuð úr ríkissjóði fyrir veturinn 1919—20, með þvi
að þeir hefðu ekki kent tilskilinn stundafjölda, og gætu því
ekki fallið undir kennaralaunalögin. En kennararnir báru auð-
vitað fyrir sig bráðabirgðaákvæði laganna. En þau orð eru
svo mörg: „Þeir kennarar, sem ráðnir eru af skólanefnd eða