Dagblaðið Vísir - DV - 19.06.1982, Blaðsíða 14

14
DAGBLAÐIÐ & VISIR. LAUGARDAGUR19. JUNI1982.
f
i-
í
i
f
f
l
t
t-
t
i
l
t
i
1
>
>
>
■^g hef oft hagad
■ j mér
glaimalega
— seglr íixUi Gíslason niyndlislarinaður
„Listamenn eru síöustu stéttleys-
ingjarnir á Islandi. Þeir eru nánast
gersamlega réttlausir. Og sennilega
stafar þaö af því, aö íslenzkt samfé-
lag er ungt og aö mörgu leyti
grimmt.. .”
Þaö er Gylfi Gíslason, myndlistar-
maöur, sem svo fast kveður aö oröi.
Og ég spyr: Bitur? „Nei, alls ekki,”
segirhann, „bara raunsær. Þegarég
var um þrítugt stóö ég frammi fyrir
persónulegu uppgjöri. Þaö er aldrei
sársaukalaust aö gera slíkt. Maöur
veröur aö velja og hafna og oftast er
ekki aftur snúiö. En, nei.. .” hann
þagnar og starir hugsi út í loftið:
„Nei, ég sé ekki eftir neinu.”
Trésmiðurinn
Gylfi Gislason.
Ferill Gylfa er kannski svolitiö sér-
stæöur. Ilann gerist ekki listamaöur
í þeirri merkingu að hafa í sig og á
sem slíkur, fyrr en hann er rúmlega
þrítugur.
,,Ég er Reykvíkingur, en ættaður
úr Þingvallasveitinni og sunnan með
sjó. Eg fór í Iðnskólann og læröi tré-
smíði og vann sem slíkur í mörg ár.
Þegar ég stóð á þrítugu eða rúmlega
þaö stóð ég á tímamótum. Ég var á
þessum tíma giftur og nokkurra
„Listamenn eru síöustu stéttley singjar á tslandi.”
„Ég er ekkert hræddur viö að verða fyrir áhrifum.”
barna faöir, átti mér hús, bíl og var í
góðri vinnu. Já, ég haföi þetta allt.
En allt í einu stóö ég uppi slyppur og
snauður. Ég sagöi upp vinnunni,
sagði skiliö við fjölskylduna, húsiö,
bílinn. Allt gerðist þetta leiftur-
snöggt, kannski of snöggt. En hvaö
um þaö: ég var orðinn listamaður,
sem helgaöi sig list sinni.
Auövitað gerist svona ekki á einni
nóttu. Þetta átti sér langan aödrag-
anda. Ég hafði veriö í ein fimm, sex
ár í kvöldskóla Handíða- og mynd-
listaskólans undir handleiöslu
Hrings Jóhannessonar og fleiri. Ég
hafði líka kynnzt strákum í
prógressífri list og sjálfum fannst
mér ég ekkert standa þeim aö baki,
hvaö varöaöi verklega tækni og í
teróríunni. Ég haföi trésmíöina um-
fram þá, aö minnsta kosti suma
þeirra. Ég heföi aldrei getað gert
svona hluti nema af því ég kann tré-
smíði. Svo vann ég um tíma á arki-
tektastofu. Þar lærði ég teikningu,
sem hefur hjálpað mér mikiö. Ann-
ars skal ég segja þér, aö ég ætlaöi
mér alltaf að verða listamaður, þó
mig hafi ekki órað fyrir því aö verða
prófessjónal listamaöur fyrr en ég
var þrítugur. Ég er sannfæröur um,
að listamaöur milli tvítugs og þrí-
tugs hann hefur ekki myndað sér
„Ég er enginn sölumyndamaöur.
„Þá sit ég kannski einhvers staöar og „smcla framan í heiminn.'
sinn eigin stíl. Hann er ekki nógu
þroskaður sjálfur til aö.. . já, til að
faraeiginleiðir.”
„1fond aðstaða
fyrir myndlistarmenn
á íslandi"
— Hvemig er búiö aö íslenzkum
myndlistarmönnum?
„Aöstaðan hér fyrir okkur er væg-
ast sagt vond. Þaö er ekkert húsnæöi
til leigu fyrir myndlistarmenn, eins
og tiökast alls staðar erlendis, aö þaö
er gert ráö fyrir sérstökum vinnu-
stofum listamanna í öllum hverfum.
Hér er bókstaflega ekkert. Þetta er
sambærilegt viö þaö, aö engin leik-
hús væru til heldur færi öll leikstarf-
semi fram í pakkhúsum.
Heyröu, annars eru tímamir ógur-
lega breyttir. Lítum á Kjarval. Þeg-
ar hann er að alast upp, hvaö hefur
hann þá í kringum sig? Lítið. Hann
sér aldrei eöa sjaldan myndverk
annarra, — en viö? Viö sitjum bara
heima í stól meö bók í fanginu og sjá-
um öll heimsins frægustu listaverk,
gægjumst inn í listasöfnin. Þess
vegna finnst mér, aö jaöarmenningu
þurfi að skilgreina upp á nýtt. Viö höf-
um hingaö til verið í jaðarmenningu
vegna staðsetningar okkar lands, en
er það ekki liðin tíð?”
— Talandi um Kjarval, þú varst