Alþýðublaðið - 18.03.1973, Page 1
MÚSASAGA
Þa6 voru mýsnar tvær, sem
bjuggu I Vesturbænum, og höfðu
kött i kjallaranum sér til
ánægju. Einu sinni, þegar önnur
mýslan kom heim úr innkaupa-
ferö, sat hin hnipin á eldhúskoil-
inum. ,,Nú er ljótt”, sagöi hún,
„kötturinn slapp út og er horf-
inn”. „Nei, góöa mln. Svona
ferðu ekki með mig”, svaraði sú
nýkomna og grýtti innkaupa-
nctinu I gólfið. „Heldur þú að ég
sjái ekki, að þú ert enn að
tyggja”.
HVER VILL GERA TRUÐ
AÐ SÁLUSORGARA SÍNUM
Oft, æði oft fylgir böggull
skammrifi — og einn af hinum
hvimleiðari fylgifiskum lýð-
ræðisins er sá að þegar að þvi
kemur að ræða eða kynna skoð-
anir, þá er of oft gripið til þess
ráðs að þröngva skoðunum upp
á það fólk, sem ekki hefur gert
upp hug sinn.
Afleiðing þess er sú tegund
kosningabaráttu, sem við
þekkjum,og tiðkast i öllum okk-
ar nágrannarikjum. óefað
hefur sú tegund kosninga-
baráttu fært stjórnmálin niður á
lægra svið, stundum niður i for-
aöið, og undrist stjórnmála-
menn hvers vegna fólki hættir
til að lita alvörulausum augum
á pólitikina og þá menn sem þar
starfa, þá er þeim hollt að hug-
leiða hvaða aðferðir þeir sjálfir
hafa notað til að vekja athygli
fólksins á sér og sinum málefn-
um.
Að ameriskri forskrift er
þessi nauðsynlegi hluti lýð-
ræðisins æ að færast i þá áttina
að likjast sirkus, og slikt á ekki
við um einn flokk eða einn
stjórnmálamann. Það er heildin
sem þokast i átt að stóra
tjaldínu.
En að sama skapi hættir
stjórnmálamönnunum til að
likjast i fasi og framgöngu
þeim starfsmönnum sirkussins,
sem ætlað er að halda uppi
kátinunni.
Slikt skilar ef til vill árangri
meðan verið er að veiða at-
kvæði, — en svo liða sirkusdag-
arnir og alvaran blasir við — og
hver tekur trúðinn þá alvar-
lega?
En þvi miður er það að verða
eins um sirkustjald lýðræðisins
eins og einn stjórnmálaforingj-
anna sagði um sinn flokk: ,,t
minu húsi rúmast allir, allir”.
Og það er viö-
ar en inn á Alþingi, sem fólkvel-
ur fulltrúa sina. Til dæmis velur
það sálusorgara sina á svipaðan
hátt.
Það hefur ekki farið fram hjá
neinum, að þeir hafa fengið rúm
i sirkustjaldinu.
Þótt nú fari fram prestskosn-
ingar hér i Reykjavik, þá er það
ekki fyrstu kosningar hér né
annars staðar á landinu, þar
sem opnaðar eru kosningaskrif-
stofur og smölun siðan hafin.
Þetta er þvi miður orðin við-
tekin venja, og sá umsækjandi
um prestakall, sem ekki bregð-
ur sér i viðar og bættar buxur,
limir á sig skalla, langt nef og
litaðar varir aftur að eyrum,
hann er ekki með i kapphlaup-
inu.
Og þegar út i slaginn er kom-
ið, þá leyfist ýmislegt sem ekki
þætti sæma i grófustu tegund
fjölbragðaglimu.
Ég minnist einna kosninga,
sem mér fannst óþverralegri en
aðrar, að forsetakosningunum
siðustu undanskildum. Það voru
prestskosningarnar i Nes-
prestakalli fyrir áratug siðan.
Þær kosningar og aðrar hlið-
stæðar geta vart þjónað tilgangi
sinum.
Og hver vill gera trúð að sálu-
sorgara sinum?
Sunnudagur 18. marz 1973 64. tbl. 54. árg