Alþýðublaðið - 22.09.1974, Blaðsíða 3

Eldeyjar-
goðinn gerir
nýja plötu
Árni Johnsen súperstar hefst
handa um næstkomandi
má'naöamót viö upptökku á
nýrri LP-plötu, sem Fálkinn
mun slöan gefa út fyrir jól.
Platan veröur tekin upp I stúdiói
Péturs Steingrimssonar, sem
þessa dagana er aö leggja
siöustu hönd á fastan samastað
fyrir tæki sin og tól.
Aösögn Árna veröa á plötunni
16 lög og virðist þar vera um
nokkra afturför aö ræöa, þvi að
á siöustu plötu hans, „Milli
lands og Eyja”, voru 18 lög. —
Iiclmingurinn af lögunum
verður eftir mig, sagöi Arni
þegar hann leit inn á ritstjórn
biaösins i mýfluguliki fyrir
skömmu, — og eru þau lög viö
ljóö ýmissa góöskálda.
Meðal aðstoöarmanna Arna
við upptöku og gerö plötunnar
verður Gunnar Þórðarson, sem
sjálfur átti eitt lag á siðustu
plötu Árna, hið stórfallega
„Brimþeyr við ströndina”.
Þá má geta þess, að á plötunni
verður einnig litiö og snoturt
lag, sem Arni kaliar
„Klukknahljóm”.
„Pelican eins og
framlenging af sjálfum mér”
— Það hefur einhvern veginn
legið lengi i loftinu, að ég spilaði
með þeim, að minnsta kosti ein-
hverjum þeirra, segir Hlöðver
Smári Haraldsson, hinn nýi
pianó-, orgel- og moogleikari
hljómsveitarinnar Pelican.
— Fyrir rúmum tveimur ár-
um hitti ég Ásgeir (trommara
Óskarsson) i Silfurtunglinu, þar
sem við vorum báðir að
skemmta okkur. Við höfðum
aldrei hist áður og þekktumst
ekkert, en tókum tal saman og
fór vel á með okkur. Ég fór heim
á Norðfjörð skömmu siöar og
var nýlega farinn þangað þegar
hann fór i Icecross. Hann hefur
sagt mér, að hann hefði viljað fá
mig þangað og ef ég hefði frest-
að heimferðinni um kannski tvo
mánuði, þá hefði ég liklega ekk-
ert farið og spilað með honum i
Icecross. Pelican varð m.a. til
út úr Icecross og þannig hefði ég
kannski lent þar fyrr.
Smári er 24 ára gamall, hætti I
prentnámi til að geta verið með
Pelican en lauk námi i blásturs-
hljóðfæraleik úr Tónlistarskól-
anum i Reykjavik vorið 1972. Þá
hélthann heim til Neskaupstað-
ar og kenndi þá um veturinn og
hálfan siðasta við tónlistarskól-
ann þar, þar sem faðir hans er
skólastjóri.
— Svo gerðist það eina nóttina
um siðustu áramót, segir hann,
— að Pálmi Gunnarsson hringdi
i mig og bað mig að koma i nýja
hljómsveit, sem hann væri að
fara af stað með i Sigtúni. Ég og
konan min tókum okkur upp og
fluttum með búslóðina suður.
Nú, svo fór Islandia á hausinn
ýmissa hluta vegna og þá fór ég
að biða eftir tækifærinu.
Tækifærið kom þegar Ásgeir
óskarsson stakk upp á þvi, að
Pelican fengi Smára til að að-
stoða á hljómleikum hljóm-
sveitarinnar. — Ég varð dálitið
hissa, viðurkennir Smári fyrir
Tóneyranu, — en fannst það
skemmtilegt. Siðan lá það ein-
hvern veginn beinast við, að ég
héldi áfram með þeim. Smekk-
ur okkar fellur alveg saman og
mér finnst núna, að ég hafi
aldrei gert annað en að spila
með þeim. Þannig var það strax
á fyrstu æfingunni. Mér finnst
hljómsveitin sem heild vera
eins og einn maður, .kannski
eins og ég sjálfur, eða allavega
eins og framlenging af sjálfum
mér. Ég hef mikla trú á hljóm-
sveitinni og er sannfærður um,
að þetta samstarf á eftir að vera
langt og árangursrikt.
Smári fór að spila á pianó sjö
ára gamall og hóf þá þegar nám
i pianóleik. Tólf ára gamall var
hann kominn i hljómsveit á Nes-
kaupstað og hefur leikið fyrir
dansi stöðugt siðan, með minni-
háttar hléum þó.
Tólf ára gamall og hljóm-
sveitarstjóri. — Einn i hljóm-
sveitinni var örn Óskarsson,
sem var blásari hjá okkur I Is-
landiu, segir Smári. —
Trommuleikarinn var sjö ára og
sást ekki á bak við trommuna og
svo vorum við með annan blás-
ara, þannig að hljóðfæraskipun-
in var pianó, trompet, saxófónn
og tromma. Ég skrifaði allt út
fyrir hljómsveitina — og i þá
daga var það dixieland sem
dugði. Við spiluðum tvisvar i út-
varpið, i þáttunum „Kaupstað-
irnir keppa” og .Sýslurnar
svara”.
Þar með er upptalin stúdió-
þjálfun Smára. En það gerðist
fleira skemmtilegt á Norðfirði.
— Einu sinni var ég útilokaður
úr hlómsveit vegna þess að ég
átti ekki orgel. Þeir tóku frekar
inn annan náunga, sem átti org-
el. Ég fór þá og keypti mér orgel
Dögg heldur upp á ársafmælið 5. okt.
Hljómsveitin Dögg heldur
upp á eins árs afmæli sitt eftir
hálfan mánuð. Stórfengleg af-
mælisveisla verður haldin
fyrir meðlimi hljómsveitar-
innar og nokkra velunnara.
Verður sjálf veislan haldin á
veitingahúsi hér i borg en
siðar um kvöldið færist
glaumurinn i Tónabæ, þar
sem Dögg leikur fyrir dansi að
einhverju leyti.
Dögg er sivaxandi hljóm-
sveit og þeir hafa ekki gefist
upp, þótt ekki hafi alltaf
gengið sérlega vel. Eins og
áður hefur verið sagt frá i
þessum dálum, þá hafa sam-
komuhúsastjórar aðallega
sett fyrir sig fjölmenni hljóm-
sveitarinnar, en þeir félagar
eru sex. A undanförnum
mánuðum hefur Dögg batnað
jafnt og þétt og nú virðist
nokkurn veginn .tryggt, að
hljómsveitin heldur velli.
Við heyrðum i Dögg á Akur-
eyri um verslunarmanna-
helgina og þá hafði hljóm-
sveitinni farið mikið fram frá
þvi siðast þá er við heyrðum i
henni.
Aberandi bestir eru pianó-
og saxafónleikarinn Nikulás
Róbertsson og gitarleikarinn
Kjartan Eggertsson, enda fást
báðir viö kennslu i hljóðfæra
leik i Tónskóla Sigursveins D
Kristinssonar. Driffjaðrirna
eru aftur á móti Páll söngvai
Pálsson og Ólafur H. Helga
son, trommari.
1 stuttu spjalli við Tóneyral
lyrir helgina sagði ólafur frí
þvi, að einn þeirra félaga hefð
nú fest kaup á hálfrar miiljór
króna hljóðblendi og með þv
segulbandstæki, sem þeii
þegar ættu, ætluðu þeir al
dunda sér við upptökur og
taka siðan upp plötu snemm;
á næsta ári. Magnús Kjartans
son mun stjórna þeirri upp
töku, að sögn ólafs.
— segir Smári Haraldsson
nýi maðurinn í Pelican
i viðtali við Tóneyrað
Pelican, eins og hljómsveitin er skipuö I dag. Frá vinstri: Björgvin, ómar, Asgeir, Smári, Pétur og Jón.
Þessi samsetta mynd er af þeim féiögum I Dögg. Frá vinstri eru: Nikuiás Róbertsson, Kjartan
Eggertsson, bræðurnir Jóhann og Rúnar Þórissynir, Páll Pálsson og Ólafur H. Heigason.
en þá keypti hann sér Hamm-
ond-orgel. Enn barðist ég og
keypti Hammond — en þá fór
hann og keypti sér rafmagns-
pianó. Þá leiddum við saman
hesta okkar og fórum saman i
hljómsveit, þar sem hann spil-
aði á bassa en ég á rafmagns-
pianóið hans og Hammond-org-
elið.
Smári heyrir til „Austfjarðar-
innrásarinnar”, sem svo er
kölluð og hefur gerst allt i einu.
Fyrst var það Pálmi Gunnars-
son, sem kom austan af Vopna-
firði og var orðinn súperstjarna
i Reykjavik áður en hann vissi
af, meira að segja giftur falleg-
ustu söngkonunni i bænum. Svo
komu þeir Smári og Orn
Óskarsson ásamt Pálma i Is-
landiu og siðast en ekki sist
Þokkabót, þar sem þrir af fjór-
um eru Austfirðingar.
Fyrr ár árum voru það aðeins
Keflvikingar, sem komu „inn á
markaðinn”, sbr. Hljóma,
Magnús og Jóhann, Þorstein
„Presley” Eggertsson og fleiri
og fleiri. Siðan var það Akur-
eyri, sem ungaði út fyrirtaks
músiköntum, eins og t.d. Vil-
hjálmi Vilhjálms, Þorvaldi
Halldórssyni og fleirum og nú
eru það Austfirðir. Hvað eru
Vestfirðingar að hugsa?
— Ég hef verið mjög heppinn,
segir Smári um tilvist sina i
Pelican, vinsælustu rokkhljóm-
sveit landsins um þessar mund-
ir. — Ég er mjög ánægður þarna
og jafnvel þótt ég hafi sjálfur
alltaf verið ákveðinn I að ná
langt á þessu sviði, þá var ég
aldrei viss um að tækifærið gæf- Hlöðver Smári Haraidsson, aidrei kailaöur annað en Smári: — Þaö
ist. Nú finnst mér það hafa kom- lá einhvernveginn beint við að ég héldi áfram með Pelican eftir
ið og þvi var ég ekki lengi að hljómleikana. Þar var eins og við hefðum aldrei gert annaö en aö
gripa það. spila saman.
w
Omar Valdimarsson
Sunnudagur 22. september 1974.
o