Vísir - 21.11.1976, Blaðsíða 4

m
Sunnudagur 21. nóvember 1976 vism
„Sumir hofa kallað
Leoco
#SANYi
ítÞssr drekka tneira en é§...M »*En þ$r dansa mjög vel...M kem fram viö þssr m<
viröingu...”
Ég á margar vinkonur „Ég elska kvenfólk...
hér”.
mig svartan djöful"
„tsland, hvar er þaft?, sagöi
ég viö umboösmann minn þegar
hann spuröi mig hvort ég heföi
áhuga á aö fara til islands. Ég
vissi ekki neitt um landiö, haföi
aö visu aöeins heyrt á þaö
minnst en ekkert meira.
En umboösmaöur minn, Bob
Sparr, var óspar á fagrar
lýsingar á iandi og þjóö. Hann
talaöi og talaöi um ágæti þess aö
Hver er
Jimmy
Rogers?
Jimmy Rogers ætti aö
vera óþarfi aö kynna aö
minnsta kosti fyrir þeim sem
fylgjast meö fþróttum hér á
landi.
Jimmy er bandariskur
blökkumaöur sem kom hing-
aö til lands fyrir einu ári til
aö leika körfuknattleik og
þjálfa unga körfuknattleiks-
menn hjá Armanni. Hér hef-
ur hann dvaliö sföan, nema
aö hann fór i stutt „leyfi” f
sumar.
Jimmy er fæddur I Tomp-
son I Texas fyrir 27 árum,
hann ólst upp i Houston og
bjó þar þangaö til hann fór á
flakk eins og hann segir
sjálfur. Hann stundaöi þar
venjulegt barnaskólanám og
fór aö þvi loknu f „high
school” þar sem hann lauk
prófi 1970.
Jimmy er einn af 8 syst-
kinum sem ólust upp I Houst-
on, en sföan 1970 hefur hann
gert víöreist I sambandi viö
slna uppáhaldsiþrótt körfu-
boltann. Hann hefur leikiö
körfubolta meö mörgum liö-
um f Bandarikjunum og 1974
lá leiö hans til Argentfnu til
aö spila körfubolta.
Aöur haföi hann mest leik-
iö meö Iiöum heima I Houst-
on, en einnig vlöar.s.s. I
Mexikó.
Um haustiö 1975 fékk hann
tilboðum aökoma til Islands
til aö leika og kenna körfu-
knattleik, og hann sló til.
f þessu viðtali er ekki aðal-
lega rætt um körfubolta,
heldur lék okkur mest for-
vitni á þvi aö vita hvernig
þaö væri aö vera blökkumaö-
ur á tslandi.
, gk-
búa á islandi, t.d. væri mjög
ódýrt aö lifa hérna. Þaö var
engu likara en aö hann heföi
dvaliö hér oft og mörgum sinn-
um. Ég komst aö þvi siöar aö
margt af þvi sem hann sagöi var
ekki sannleikanum samkvæmt,
t.d. hef ég hvergi veriö þar sem
dýrara er aö lifa en hér.
En þetta var eitthvaö nýtt, og
ég hef ávallt veriö mjög hrifinn
af þvi aö breyta til. Ég ákvaö
þvi aö fara til tslands, þótt meö
hálfum huga væri.
Þaö var erfitt hér fyrstu 3
vikurnar, en úr þvi fór mér aö
lföa betur og betur hér. Ég
eignaöist strax góöa félaga sem
fóru meö mig um allt og sýndu
mér margt sem ég haföi aldrei
séö áöur. Ég hef séö hér marga
hluti sem viö eigum ekki aö
venjast heima”.
Ekki alltaf auðvelt
að vera svartur
„Það er ekki alltaf auðvelt að
vera svartur á hörund. Þar sem
ég ólst upp voru þó engar erjur
milli svartra og hvitra, en allir
vita að viða i Bandarikjunum er
þaðþóþannig, Heima i Houston
bjuggu hvítar og svart'ar fjöl-
skyldur hlið við hlið, börnin léku
sér saman og gengu saman i
skóla, það voru semsagt engin
vandræði”.
— En hvernig er að vera
bandariskur blökkumaður á ís-
landi?.
„Oftast veldur það mér eng-
um vandræðum, en þó kemur
allt of oft fyrir að ég hitti fólk
sem er á móti mér einungis
vegna þess að hörundslitur
minn er ööruvisi en þess. Sumir
segja við mig að það skipti engu
máli hér hvort ég sé svartur eða
hvitur, en málið er ekki svona
einfalt. Þetta fólk getur að sjálf-
sögðu talað fyrir sjálft sig, en
ekki fyrir aðra. Það sést best á
þvi að ég verð oft fyrir aökasti
þegar ég fer út á meðal fólks, en
verst er þetta þegar ég fer á
skemmtistaðina”.
Hef verið kallaður
„svartur djöfull”
„Ég hef orðið fyrir þvi á
skemmtistað aðfólk sem þekkir
mig ekki hið minnsta veitist að
mér og kallar mig öllum illum
nöfnum. Móðir min kenndi mér
þó aö taka þessu með jafnaðar-
geði, en hún sagði:
„Jimmy,þegarþú verður fyr-
ir þessu skalt þú láta sem þú
heyrir þetta ekki og ganga I
burtu”. Þetta reyni ég að gera,
en þegar maður fær yfir sig orö
eins og „svartur djöfull, hvað
ert þú að vilja hér á íslandi” þá
hefur þetta tekiö á taugarnar.
Að visu er einn skemmtistað-
ur hérna þar sem fólkið virðist
þroskaðra en á öðrum, en þaö
brann vist þar fyrir stuttu, þetta
er Óöal”.
— Það er hægt aö skjóta þvi
hér inn að þegar ég sagði
Jimmy að það yrði opnað þar
fljótlega aftur varð hann mjög
ánægður.
„Ég fór um daginn i Klúbb-
inn, en það heföi ég betur látið
ógert. Ég hafði engan frið fyrir
fólki, misjafnlega drukknu, sem
veittist að mér meö allskyns
orðbragði og látum. Þetta gekk
svo langt að ég varð að yfirgefa
húsið fljótlega. Mér finnst þetta
furðulegt, þetta er fullorðiö fólk
og á að hugsa áður en það segir
svona hluti.
Ef til vill hafa þeir verið að
reyna að fá mig til að slást við
sig, en það er ekki auðvelt að fá
mig til þess. Ég kom hingaö til
að leika körfubolta en ekki til að
slást. Ég held aö þeir sem
þekkja mig viti að ég er bara
venjulegur maður sem vill eng-
um neitt illt. Ég hef gaman að
vera innan um fólk og skemmta
mér, og ég held að ég sé ágætis
náungi sem vill bara fá að vera
einn af hópnum”.
Er oft einmana
— Þú og Curtis Carter (Trukk-
ur) voruð mikið saman hér i
fyrra. Ert þú einmana núna?.
„Já, ég er oft einmana. Við
Carter vorum mikið saman og
gátum látið timann liða við það
að ræða saman um ýmislegt.
Við gátum tildæmisspjallaö um
lifið heima og ýmislegt annað
sem ég get varla talað um við
islenskt fólk. En mér liður ekk-
ert illa þótt ég sé einn. Ég hef oft
veriö einn og kann þvi ekki illa.
Þegar ég var smástrákur og bjó
hjá afa minum voru engir
krakkar nálægt, og til þess aö
komast til þeirra varð ég að
söðla hestinn minn og fara á
honum til þeirra”.
— Attir þú hest?.
„Já, já, það má segja aðég sé
gamall „cowboy”. Reyndar
vann ég viö það að þjálfa hesta
áður en ég sneri mér að körfu-
boltanum fyrir alvöru.
En mér finnst litið við að vera
hér, það er þá ekkinema að fara
á vinveitingahús. Mér finnst
einnig allt of litið gert fyrir ung-
lingana hér. Það vantar illilega
Þeir eru hrifnir af þvl ungu strákarnir f minniboltanum I Armanni aö hafa Jimmy Rogers fyrir kennara.
Hér sést hann á æfingu meö þeim, og þaö er greinilert aö enginn ætlaöi aö láta þessa myndatöku fram
hjá sér fara. „Þetta eru allt saman mjög efnilegir strákar” segir Jimmy um þessa ungu lærisveina sfna.
I: Gylfi Kristjánsson