Tíminn - 04.02.1969, Blaðsíða 8

8
TIMINN
ÞRIÐJUDAGUR 4. febrúar 1969.
JÓNAS JÓNSSON
SEGIR UPP

f gærkvöldi komu Flowers fram í Sjónvarpinu í fyrsta sinn, þar voru þeir skipaðir eins og

TEKUR HANN FLOWERS NAFNIÐ MEÐ SER?
Það hefur hieldur betur dreg
ið Itil tíðinda í okkar litla, en
þó situndum viðburðaríka pop-
heimi.
Jónas Jórasson, hinn. kuncii
sönigvari og einn af stofnend-
uim Flowers, hefur sagt skilið
við félaga sina, og það sem
meira er, hanm hefur tekið þá
einarðlegu ákvörðun að taka
Flowersnafnið með sér, en
hann átti upphaflega hugmynd
ina að því. En þar með er sag-
an ekki fullsögð, því Sigurjón
Sighvatsson, bróðir Kaila „org-
anista“, hefur einnig ákveðið
að hætta í hljómsyeitinni.
Þetta splundrar hljómsveit-
inni, kann einhver að segja.
En þremenningarnir, Karl,
Gunnar og Amar, eru ekki
aldeilis á því að skrifa undir
raeina jiarðarfarartilkynningu,
þeir vitna hresisir í bragði i
orðatiltækið „Maður kemur í
manns stað“. Björgvín Hall-
dórsson, söngvari Bendix, tek-
ur við hljóðnemanum af Jón-
asi, og í stað Sigurjóns bassa-
leikara kemur Jóhann Krist-
insson frá Opus 4. Ferill Flow-
ers er stuttur, en hana er væg-
ast sagt viðburðarikari en al-
mennt gerist hjá beat-„grúpu“
hér á íslandi. Stofnun Flow-
ers kostaði andláit tveggja vin-
sælla hljómsveita, síðan hefur
hver stórviðburðurinn rekið
annaa. Hinn frábæri Gunnar
JökuM bættist í hópinn, nobkru
seina leit aijt út fyrir að
hann myndi ganga yfir til
Hljóma og Flowers riðaði til
falls, en ekkert varð úr því,
og aftur var byrjað að æfa af
fullum krafti. Síðan kom hljóm
plata, sem vakti mikla athygli.
Eins og sjá má af þessari
stuttu ævisögu Flowers, hefur
gengið á ýmsu, en staðreynd-
in er sú, að hljómsveitin hef-
ur frekar bætt við sig vinsæld-
um en hitt, enda af mörgum
taiin bezta beat-„grúpan“ hér-
lendis, og þó víðar væri leit-
að. Af tilefni þessara manna-

br'eytinga og jafnvel nafaskipt
ingar hjá Flowers, ræddi ég
við þá, sem hér eiga hiut að
máli, og fleiri.
— Hvenær kemur hljóm-
sveiitin fram í sviðsljósið á ný
eftir breytiragarnar?
— Við stefnum að því að
það verðd um næstu helgi, svar
ar Kari, — en það er engan
vegiina vist að það takist. Þang-
að til verður æfit upp á hvern
einasta dag, skýtur Arnar inn
í, — og tekið upp gersamlega
nýtt „program“, enda mun
ekki af veita.
— Er eitthvert ósaimlyndi á
milM ykkar bræðranna, Kaili?
— Nei, nei, svarar hann á-
kafur og réttir sig við í stóln-
um, — það er reyndar nokk-
uð langt síðan að hanm sagði
upp.
— Hvað með Jónas?
— Því er flijótsvarað, hann
var ekki sammála okkur um
nokkur veigamikil aitriði, svar-
ar Gunnar, — meimingin var
að andursfcipuleggja ýmislegt,
t.d. -nnginn, en Jónas
var ekki með á nótunum og
því fór sern ór. Gunnar hafði
varla lokið setniragunni, er sím
inn tekur áð hringja í ákafa.
Það er umboðsmaðurinn.
— Auðvitað hefðum við viij
að, að hljómsveitin héldi áfram
með sömu möinnum, segir Karl,
— en því miður reyndist þessd
breyting óumflýjanlieg, en ég
vil meina, að þessi breyting
hafi styrfct Flowers verulega,
þó það komi ekki alveg strax
í Ijós.
— Nú segist Jónas ætda að
halda Flowers-nafainu.
— Það væri fáránlegt, svar-
ar Gunmari, — hann hefur
hvorki lagalegan né annars
konar rétt til þess. Það væri
mjög bagalegt fyrir hljómsveit
ina, en við höfum kynnt okk-
ur þessi mál, og teljum útilok-
að, að Jóaias geti haldi'ð nafn-
inu.
— Þá er bezt að snúa sér
að nýliðunum, hvernig leggst
þetta í ykkur?
— Ég er mjög ánægður, að
þeir völdu mig, segir Björg-
vin, — og tel mig heppinn
að komast í svona igóð,a hljóm-
sveit. Raunar hef ég dálitla
reynslu af því að syngja með
Flowers, því þegar Jónas lagð-
ist í flenzu um áramótia, var
ég beðinn að syngja í staðinn,
það voru f jögur kvöid,
— Það eru fáir, sem fá eiras
gott tækifæri, sagði Jóhainn,
— eftir að hafa spilað í eins
stuttan 'tima og ég hef gert.
— Hvers vegna urðu þessir
menn fyrir valinu?
— Af þvi að þeir eru báðir
úrvalskraftar hver á síau sviði,
svarar Gunnar, — ofckur vamt-
aði menn og þeir hæfðu okfcur
fullkomlega.
— Kemur Mjómsveiitin til
með að breyta til varðandi
flU'tniog?
— Það er meiningin, svarar
Kari, — að leggja meiri á-
herzlu á sönginn, að öðnu
leyti þreifum við okkur áfram,
fyrsta takmarkið er að samæfa
hljómsveitina. Við höfum ýmis
legt á prjónunum, en að svo
stöddu er tæplega ástæða til
að ræða um framtíðina. Við
erum alir bjartsýnár og kano
ski dálítið uodariegir ungir
menn.
Næst spjailaði ég við Jónas
Jónsson.
— Af hverju sagðii’ðu upp
í Flowers?
— Ég var óámægður, strák-
arnir voru hættir að æfa, sam-
staðan var lífcil sem engim, auk
þess var um að ræða persónu-
legn ágreiming. Ég hefði helzt
kosið að syngja áfram með
Flowems, en því miður var það
ekfci hægt.
— Ætlarðu að taka nafmið
með þér?
— Svo sannarlega, ég á hug-
myndina að Flowers-aafminu,1
og hef hugsað mér að nota
það við dálítið, sem ég hef í
bígerð. Þegar ég hætti, sagði
ég þeim, að nafnið færi með
mér, og þeir samþykkitu það.
Ég mun leita lagaiegrar aðstoð
ar við að halda því.
— Sumir segja, að þessi
Framhald á bls. 4
Rætt viB Flowers. Þannig verður hljómsveitin skipuð í framtíðinni.
Tímamyndir—Gunnar.
Björgvin tekur að sér það
vandasama hlutverk söngvar-
ans i stað Jónasar.
Jóhann, hinn nýji bassaleikari
Flowers.