Mánudagsblaðið - 08.07.1957, Blaðsíða 8

Dagblöðin og kommgskoma — ísl. blaða-
menn settir skör lægra — hitamál blaða og
blaðafulltrúa — lausnin augljós —
sjálf, eða réttara sagt Blaða-
mannafélagið átti nokkra sök
á því, að nefndin, eða ábyrgir
aðilar leyfðu sér ósvífni þessa.
Samtök blaðamanna eru ekki
sterk, nema síður sé, og starfið
byggist meira á öðrum grund-
velli en að gæta réttar blaðanna
til fréttaflutnings.
Það liggur í augum uppi, að
ritstjórum er það i lófa lagið,
að gera mjög „drastiskar" ráð-
stafanir ef hið opinbera gengur
á sjálfsagðan rétt þeirra. Blöð-
in geta,. ef svo ber undir, neit-
að að birta fréttir —■ slíkar —
sem þessar — og yrði slíkt
svo alvarleg hneysa fyrir mót-
tökunefndina og hið opinbera,
að vel mætti ímynda sér að
þjóðhöfðingjar í kurteisisheim-
sókn teldu harla móðgandi, jafn-
vel ófært, að heimsækja okkur
undir slíkum kringumstæðum.
Þegar á állt er litið,, er það þjóð-
in sjálf, sem þeir heimsækja
en ekki þann einn hluta henn-
ar, sem ber orður og situr
veizlurnar. Það fellur i hlut
isténzku þlaí(anna, að kytnna
almenningi heimsóknina, prenta
ræður og áðra atburði, sem
varða okkur, — hinn raunveru-
lega gestgjafa. Þar er sagt, þó
engan vegin staðfest, að for-
seti fslands hafi ekki verið á-
nægður með það hlutskipti, sem
íslenzku blöðin hlutu.
Frá sjónarmiði blaðanna
liggja máiin ósköp einfalt fyrir.
Það eina, serh blöðin fara fram
á er, að þeinf sé veittur sami
réttur og erlendum blöðum til
fréttaöflunar og myndatöku.
Þetta er sanngjarn réttur frjálsr-
ar blaðameunsku í hverju lýð-
ræðislandi. Þetta er sá réttur,
sem blöðin geta ekki né mega
víkja frá. Þetta er sá réttur,
sem einstaklingar í ábyrgðar-
stöðu rikisins geta ekki liafnað.
Eftir að heimsókninni var lok-
ið var enn talsverður hiti í
aðilum. Til tals hefur komið,
að Blaðamannafélag íslands
ræði málið, en í vikulok var
ekkert ákveðið um það. Bezta
lausnin er þó enn til þ.e., ,að
báðir þessir aðilar liefji funcl
rneð sér og ákveði nákvæmlega
hversu þessum málum verði
hagað þegar næsta heimsókn
vei'ður — og fýlgi síðan þeirn
Það verður ekki um það deilt, ’ reglum' SHk lausn yrði farsæl-
að hér áttu blaðamenn gegn fá- ust' enda ,myndu þá 011 in‘
hevrtu óréltlæti að etja. Það indi falla niðUr-
eitt, að útiloka íslenzku biöðin
er í senn óheyrilegt rangiæti og;
brýtur í bága við allar venjur, |
sem fylgt er í heiminum. Sæn.sku ]
blaðamennirnir urðu undrandi, I
®r þeir heyrðu deiluefnið og1 „. . . .. . ....
töldu slikt með öilu ófan t en |
gátu ekki að gert enda korri „Þá spurði konungur hana (þ.
málið ekki til beirra. Sjálfir e. l'rú Önnu Stínu Oddson),
móltökanofndarmenn voru á ó- hvort hennj hefði veitzt erfitt
líku máli um ráðstöfunina en að læra islenzku og sagðí hún
Iiver kenndi öðrum um svo ó-1 það vera. enda talar hún ís-
hægt var að festa atburðinn j lenzku ágætavel. Fleira fór á
við ejnhvern einn þeirra, nema milli þeirra sem hér verður
folaðafulltrúann, sem þó sagðist ekki rakið
isaklaus í rnálinu. Að vísu verður
Okki frá þvl gengið, að blöðin
PRESSAN — dagblöðin —
lögðust á eitt um s.l. helgi þ.e.,
að færa sem gleggstar fréttir
laf heimsókn Svíakonungs og
fyig’darliðs hans. Mbl. sendi
einn reyndasta fréttamann
sinn, Sverri Þórðarson. til að
fyldjast með heimsókninni og
ljós'myndara blaðsins Ol K.
Mágnússon, en Tíminn Guðna
Þórðarson, sem bæði skrifaði
og tók myndir af atburðunum.
ÖniiUr blöð gerðu slíkt hið
sania, en vikublöðin fyigdust
méð komunni meira af venju en
natiðsyn.
Strax í upphafi lentu íslenzku
blöðin í e.instæðum vanda og
nú sem íyrr við hina opinberu
Jtnþitökunefnd, blaðadeild ríkis-
stiiórnarinnar og ýmsa áhrifa-
inenn í stjórnarráðinu. Deilan
vgr eins fáránleg og hún var
raumverulega óþörf. Blaðadeild
sríkisins meinaði íslenzkum
túöðuni þ.e. ljósmyndurum jafn-
yéttis við sænsku blaðamenn-
ína þ.e. að taka myndir af veizl-
nm og boðum. Ríkisstjómin
ípfði að vísu tryggt sér þjón-
vs.tu eins bezta fréttaljósmynd-
ai’a landsins, Péturs Thomsens,,
ansaði ekki þeirri staðreynd,
(að blöðin vildu einnig sína menn
ínn í viðhafnarsali engu að síð-
■)ur. Urðu úr þessu deilur og
.orðaköst, jafnvel svo grimm, að
,«einn deildarstjóranna hótaði í
.vitaa viðurvist, að íslenzkir,
Ijósmyndarar yrðu barðir ef
.tieir voguðu sér inn.
> Strax og tíð'ndin spurðust
‘^jreis Morgunblaðið upp á aftur-
j iætuma og barði frá sér. Kenndu
tnenn þar penna Sv. Þórðarson-
«r, sem lættiiega skírsikotaði
. jtil ofbeldis og einræðis, frá-
munalegs óréttlætis og móðgandi
framkomu gagnvart íslenzkum
> blöðum. Tóku hin blöðin þegar
■ £ sama streng, nema Tíminn,
sem þagði. Blaðafulltrúi ríkis-
stjfernarinnar reyndi ekki að
•svnra og var honum um kennt,
jréttilega eða ranglega, að bann-
ið héit áfram. Var þó reynt að
miðla málum munnlega en tókst
ekki, og tóku íslenzkir blaða-
imenn rnyndir úti, að mestu.
Urðu deilur svo heitar um tíma,
að tii umræðu kom að ..report-
«ra“ ekki heimsókn Flnniands-
forseta, sem hingað kemur í
næsta mánuði.
JANE
Kramhald af 5. síðu.
„Nei, en ef þú ætlar að halda
áfram að trufla mig —■“ sagði
hann fúll.
„Æ, fyrirgefðu." sagði Jane
uppgerðar auðmýkt. „Eg skal
skal ekki láta það koma fyrir
aftur.“
Þó þau töluðu ekki fleira á leið
inni. þá var Davíð öðru hverju að
gjóta hornauga til samferðar-
manns síns. Þó undarlegt væri
þá var hann furðu utan við sig
í dag. Það var langt síðan ná-
vist konu hafði haft jafn trufl-
andi áhrif á hann og aldrei fyrr
hafði það verið á þennan hátt. Og
þó var hann maður , sem var
vanur að segja, að í hans lífi væri
ekkert pláss fyrir konu — hefði
aldrei verið pláss, mundi aldrei
verða pláss —
En það var ekki alls kostar rétt.
Einu sinni endur fyrir löngu
hafði verið stúlka. Davíð var þá
ekki nema tuttugu og eins árs
gamall, og svo undarlega bar til,
að faðir hans og frækna hans dóu
um sama leyti, faðir hans stór-
slculdugur, en frænka hans stór-
rík og hún lét honum eftir tölu-
verðan arf. Davíð vildi gera það,
sem oanum fannst hið eina rétta:
nota arfinn til þess að borga
skuldirnar. En stúlkan hafði lit-
ið hluta í öðru ljósi.
„Eg er ekki sköpuð til að vera
kona fátæks manns og ég hef
heldur enga löngun til þess Ef
þú ætlar að fara svona kjánalega
mcð peningana — jæja, þáá miss-
irðu mig.“
Og hún hafði staðið við orð sín.
Þetta var ástæðan til, að Davíð
Garton hafði orðið rá&maður á
sveitasetri Ezra Seatons og svo
líkn það, að honum fannst liann
verða að fela sig fyrir samborg-
urum sínum. Það var því ekki að
undra, þótt honum yrði ekki vel
við þegar vinnuveitandi hans
skrifaði honum og boðaði komu
frænku sinnar og skýrði honum-
jafnframt frá öllum málavöxtum.
(Framhald).
BIslÓfynr alla
Máiuidagur 8. júlí 1957
Nýtt happdrætti Hreyfils — 25 viim-
rngar — Nýja númerið 22-4-22
Þeir Ingjaldur Isalísson form. Hreyfils og Stefára O.
Magnússon, framkvæmdastjóri félagsins boðuðu blaðamhMi
á simi fnnd s.l. föstudag, en tilefnið er happdrætti félagsins,
byggingaframliv temdir o. fl
Hið kunna númer 6633, sem
oftast er hringt í af öllum
símnanúmerum landsins, verð
ur nú ekki lengur númer
stöðvarinnar, iheldur breytist
það nú í 22-4-22-1 tilefni þess,
fá farþegar er ferðast með
bílum Hreyfils happdrættis-
miða endurgjaldslaust en um
vinningana verður dregið 15.
ágúst n. k. Vmningarnir eru
25 og fá handhafar leigubif-
reið frá Hreyfli endurgjaids-
laust í einn dag, allt að 300
km akstur.
Þá skýrðu þeir Ingjaldur
og Stefán frá því, að stöðín
hefði fengið nauðsynleg leyfi
byggingar og f járfestingar —
til að hefja smíði framtíðar
skrifstofu stöðvarinnar, sem
verður á horni Grensásvegar
og Miklubrautar. Verður þar
aðaibækistöð Hreyfils, en á
stöðinni eru nú tæplega 300
bifreiðir, og stöðin langstærst
þeirra, sem nú starfa á iand-
inu.
ftftvað á að gera I kvöld?
. . J
(SUNNUDAG).
(vlkmyndahús; t
Gamla bíó: Hún tamdi hann. J. Leigh. KL 5, 7 og 9.
Nýja. bíó: Nótt hinna löngu hnífa. T. Power. Kl. 5, 7 og 9.
Tjamarbíó: í heljargi’eipum hafsins. A. Steel. Kl. 5, 7 og 9
Austurbæjarbíó: Eiturblómið. E. Constantine. Kl. 5, 7 og 9.
Tripolibíó: Charlie Chapiin-hátíðin. Kl. 5, 7 og 9
Stjöruubíó: Leit að ógiftum föður. 10. 5, 7 og 9.
Hatnarbíó: Ixikað.
Ixiugarásbíó: Fallhiifahersveitin. J. Merlin. Kl. 5, 7 og 9,
U
leikhús:
Iðnó: Frönskunám og freistingar. Guðm. Páisson. Kl. 20.39.-
Birt án ábyrgðar),
Nýi leikvangurinn í Laugadal

Myndin er af „stæðunum“ á, hinuni nýja grasvelli í Laugadalmmi. Mánudaginn 8. þ. m.
fer trani lantlskeppni á nýja véllinum og er gert ráð fyrir að þar verði afar fjölmennt.
(Mbl. 2. júií, bls 12) Síðar í vikunni verða svo tveir alldir leikir, þar sem laudslið eigast við.