Vörður - 01.02.1918, Blaðsíða 7

VÖRÐUR
39
Hefði slík víösýni rúm í hjörtum allra íslenskra presta,
þá íjölgaði í kirkjunum.
Fjölmargt, sem miöur fer nú, og betur mætti fara,
gerir biskup aö umtalsefni. Me'öal annars minnist hann
á undirbúning æskulýösins undir ferming'una. Hallast
hann aö kverkenslu, og gerir ráö fyrir, að kennarar þurfi
slíka bók sem kver til stuðnings við fræðsluna.
Lýkur hann lofsoröi á Barnabiblíuna, en hefir litla
trú á kristindómsfræðslu, sem bygöist á henni einni
saman.
Vel má vera, aö eitthvert k v e r, sem samsvar-
aöi skilningi barna og þessum tínra, reyndist betra en
Barnabiblían. Biskupinn segir: „FræðslustarfiÖ er kenn-
arans, áhrifastarfiö prestsins."
Eins og nú standa sakir, er þetta ekki svo í rauninni.
Áhrifastarfið er kennarans og verður að líkindum meöan
kristindómsfræöslan er í skólunum. Er hér ekki saman
að jafna þeim mikla tíma, sem kennarinn hefir ráö á til
fræðslu, áhrifa og umgengni við ungmenni undir ferm-
ingu — og hinum hverfandi stundum, sem presturinn er
aö heilsa þeim og kveöja þau.
Foreldrafundir. „Skeggi“, blað Vestmannaeyinga,
ritar nýskéö grein um foreldráfuudi. Segir hann aö
tveir slíkir fundir hafi verið í liaust í Vestmannaeyjum.
Kvartar blaöiö yfir, að fundir þessir hafi verið illa sótt-
ir. Meöal annars segir Skeggi: „Foreldrafundir eru venju-
lega haldnir í skólunum, og þar mæta allir, sem aö skól-
anum standa, kennarar, foreldrar og skólanefnd. Um-
ræöuefni á að vera eitthvert viöfangsefni skólans. Þaö er
rætt frá sjónarmiði skólans og foreldra, og þaö er oft