Morgunn - 01.12.1957, Blaðsíða 10
Guðmundur Friðjónsson frá Sandi:
„Rödd Guðsins“ í hugskotinu
Innblásin andagift eða ástunduð leikni
★
Fyrir 16 árura hafði skáldið á Sandi sent mér
þessa ritgerð til birlingar í MORGNI, en hún hafði
borizt úr leið og barst inér ekki í hendur fyrr en
löngu síðar. Ég lagði hana þá til hliðar, enda var
nokkur hluti hennar bundinn við líðandi stund,
stund, sem þá var að líða eða liðin. I>á kafla hefi
ég fcllt burt, þeir eiga ekki erindi til lesenda leng-
ur. En meginefnið hefir dregizt allt of lengi að
birta. Morgunn gerir hiklaust ráð fyrir því, að
mörgum muni þykja fengur, og liann ekki lítill, í
því, að Guðmundur á Sandi taki enn til máls. Hin
skýra hugsun, hið mergjaða, meitlaða mál, sem
einkenndi hann, er ljóslifandi í ritsmíð þessari.
Þessi ritgerð er að nokkru leyti framhald af sam-
rœðum þeim, er við áttum síðasta sinn, er fund-
um okkar bar saman. Það var heima hjá mér í
Hafnarfirði. Leiftrandi skemmtilegt hafði tal hans
verið, mál hans hálfstuðlað, hugsunin ör. Þess
vegna var hógvœrð hans óþörf, er hann gekk að
skrifborði mínu og skildi þar eftir þessa vísu í
kveðjuskyni:
Hljótt er um snilld og hugarflug,
hagleiks enginn forði.
En ég skil eftir lilýjan hug
hér á þínu borði.
Ég hið afsökunar á því, hve lengi hefir dregizt
að Iáta MORGUNN flytja þetta erindi um „rödd
Guðsins“ í hugskotinu, ritstj.