Íslendingur - 13.03.1979, Blaðsíða 5

ermalausum bol“
rava með ferðaskrifstofunni Útsýn
Asjú, æringinn Augel og María voru okkar fólk í matsalnum.
urinn var og gaukaði oft til hans
matarbita. Mustafa var yfirþjónn
og kunni hann hrafl í íslensku.
Kunni hann t.d. að beita fyrir sig
orðinu „kroppur", en miðað við
notkunina þá var hann hreint ekki
klár á því hvað orðið merkti. Ekki
má gleyma æringjanum Augel, sem
sá okkur fyrir drykkjarföngum.
Hann talaði lítið annað en
spænskuna, en var sí og æ að gera
okkur skemmt með allskonar til-
tektum og látbragðsleik, sem hann
greip til i málleysinu. Kom hann
okkur stundum til að skella upp úr í
miðju borðhaldi á óheppilegustu
tímum. Nær undantekningarlaust
var þjónustan á hótelinu óaðfinnan
leg, starfsfólkið var greiðvikið og
vinsamlegt, kunni sumt hrafl í
íslensku og enginn ætti að treysta
því á Gloriu að starfsfólkið skilji
ekki íslenskuna. Við hótelið er líka
ágæt aðstaða til sólbaðs og þar er
góð sundlaug með grynni fyrir
börn.Herbergin á hótelinu voru
vistleg, með baði og svölum, og
ræsting þeirra var til fyrirmyndar.
• Boðið upp á
margar og
fjölbreytilegar
skoðunarferðir
Otsýn bauð upp á margar skoðunar
ferðir á meðan á dvölinni stóð.
Blaðamaður Islendings fór í flestar
og af engri þeirra hefði hann viljað
missa.
Hæst ber þar tveggja daga ferð til
fríríkisins Andorra í Pírenea-
fjöllunum, sem er á landamærum
Frakklands og Spánar. I ferðinni
var margt að sjá. Landslagið í
Andorra er stórfenglegt og þar er
hægt að gera góð kaup ef menn eru í
verslunarhugleiðingum. Þar gilti
þó sú regla, sem víðast hvar annars
staðar, að verðið var mjög misjafnt
eftir verslunum og sumstaðar var
hægt að ,,prútta“. Það er því betra
að hafa góðan tíma ef menn ætla að
gera góð kaup.
Þá er einnig mjög minnisstæð
ferðin til gotneska klaustursins
Montserat, sem stendur hátt upp í
samnefndu fjalli. Þar hefði verið
gaman að hafa meiri tíma til að
skoða sig um.
Þá fórum við í mjög vel
heppnaða ferð til Barcelona,
stærstu borgar við vestanvert Mið-
jarðarhaf. Borgin er fræg fyrir
fallegan byggingarstíl og mikið
skraut á byggingum. Barcelona og
Madrid, höfuðborg Spánar, eru því
sem næst jafnstórar, og í efnahags-
lífi Spánar er Barcelona talin hafa
forystuna. Segja Kataloníumenn
að Barcelona afli peninganna, en
Madrid eyði þeim.
Meðal annarra kynnisferða má
nefna ferð á nautaat í Barcelona og
siglingu meðfram ströndinni til
Tossa de Mar. Einnig var farið í
stórkostlega grísaveislu, þar sem
ríkti óstikin Spánarstemming.-Auk
þess voru áðurnefndar nætur-
klúbbaferðir skipulagðar af starfs-
fólki Útsýnar.
• En hverjir eru
gallarnir
Þegar litið er til baka eftir farna og
vel heppnaða ferð, þá má ef til vill
segja ,,að fjarlægðin geri, fjöllin
blá“. Eitt stakk í augu og kom
nokkuð „spánskt" fyrir sjónir. Það
var sá sóðaskapur, sem víða sá^stað.
Þetta var t.d. áberandi meðfram
íjölförnum gönguleiðum, allskyns
bréfarusl og annar úrgangur,
greinilega eftir ferðamenn, en lítið
virtist vera aðhafst af innfæddum
til úrbóta. Veitingastaðir voru líka
misjafnlega þrifalegir eins og
gengur og gerist.
Þá er það siður á Spáni, sem
raunar víðar, að gefa þjórfé. Það er
heldur hvimleitt fyrirbæri og getur
orðið drjúgur þáttur í heildarferða-
kostnaðinum þegar upp er staðið.
Ýmislegt fleira mætti tína til
staðnum til foráttu, en það yrði
sparðatíningur. Kostirnir vega
langt um þyngra á metunum.
• Haldið heim á leið
10. september var haldið heim á
leið. Loftleiðaþota sótti okkur og
flaug til Keflavíkur með viðkomu á
Malaga, þar sem tekinn var annar
Útsýnarhópur.
Það var ánægður hópur sem hélt
heim á leið. Við höfðum stækkað
sjóndeildarhring okkar, skoðað
Framhald á bls. 7.
Síðasta kvöldmáltíðin í Lloret, kjúklingaveisla í „La Celler“. EUa, Addi,
Páll (Takið eftir hvað þeir eru brúnir), Sigga og Hildur.
Skógargerði
Nokkur kveðjuorð til ömmu minnar
Amma í Skógargerði er horfin búskap, þar farnaðist þeim
yfir móðuna miklu, þar sern vel, þó ekki söfnuðu þau auði,
íiún hittir afa fagnandi í varpa. sem mölur og ryð fá grandað.
Nú geta þau aftur tekið til við Þeim fæddust þar 13 börn,
að ræða áhugamál sín, rétt sem öll komust á legg. Þau
etns og þau gerðu í eldhúsinu í eru: Margrét búsett á Egils-
Skógargerði þegar ég var hjá stöðum, Hclgi á Helgafelli við
þeim í sveit strákurinn. Dagný Lagarfljótsbrú. Páil bóndi á
var gæfa lífs míns, sagði afi Aðalbóli, Hulda búsett á Ak-
einhverju sinni. ureyri, Björgheiður andaðist
1955. Sigríður búsett í Revkja-
Amma léstáSjúkrahúsinuá V1’k, Guðlaug búsett að Mos-
Egilsstöðum að morgni hvoli í Rángárvallarsýslu, Þór
föstudagsins 2. mars, þar halla búsctt í Rcykjavík. Berg-
sem hún hafði dvalið undan- þóra búsett í Ameríku. Sólveig
farið, cn 4. mars hefði hún búsett í Reykjavík og Víkingur
orðið 94 ára. Hún hafði skilað bóndi á Arnórsstöðum.
sínu hlutverki með miklum Mér fannst alltaf rnikil
sóma, hún var svo lánsöm að reysn yfir örnrnu. H ún var ekki
halda andlegu og að mestu stór kona, en hún var hnellin
líkamlegu atgerfl fram á síð- °8 björt yfirlitum. Það var
asta dag, þótt hún ætti erfitt kraftur í kcllu, og það gustaði
með að skilja þessa „vellu“. af henm þegar hún stormaði
sem hún hafði haft síðustu um húsakynm í Skógargerði.
vikurnar og aldrei ætlaði að Aldrei fannst mér hennifallast
lagast. Hún kvaddi sátt við verk úr hendi, þau sumur sem
Guð og menn. ég dvaldi hjá henni í sveit.
Alltaf var hún að allan daginn
Amma var fædd að Hólum í °8 ég man hvað það létti alltaf
Hornafírði 4. dag marsmán- .v,'r mann' ÞeSar ,um birtist á
aðar 1885. Foreldrar hennar bæjarholnum og kaliaði i mat
voru Páll Þorsteinsson frá Cc^a niiöaftanskaífi.
Núpum í Fljótshverfi og kona Amma var gretnd og hrein-
hans Margrét Ólafsdóttir skiptin. Hún sagðisinar skoð-
dónda frá Svðri-Steinsmvri anir tæpitungulaust hversem í
Páll var bóndi'á Fossi á Síðu hlut átn og hafði einstaklega
og viðar, en eftir harðindaárið skemmtilegan lrásagnarmáta.
1881-82 flutti fjölskyldan að Ég kunni ckki að meta þetta
Hólum í Hornaiirði. Þar þegarégvar hjáhenmstrákur-
fæddist amma og var hún 13. mn- cn Slðar þc8ar tundum
barnið. Á Hólum var dvölin okkar bar saman kunm eg að
ekki nema 3. ár, en þaðan var meta samræður við gömlu
flutt upp á Fnjótsdalshérað og konuna. Minni hennar varsvo
dvalið þar á ýmsum stöðum, cinstakt. Hún mundi iiðna tið
þar til staðnæmst var að rcU cins °8 þaö hefði gerst í
Krossi vorið 1893. Þar lést gær og það í smáatnðum upp
Páll faöir ömmu minnar árið a bár. Það bar líka olt við,
eftir úr skæðri inflúensu, sent Þc§ar börnrn hennar voru að
geisaði um Héraðið. Eftir það rrimnast liðinnar tíðar, að
dvöldu amma og móðir henn- Þcim bar ekki saman. Þa var
ar hjá Páli bróður ömmu, fyrst Icitað til gömlu konunnar og
að Birnufelli, en síðan að þar stóð ekki a svari.
I^r0ssj Jæja amrna mín, þá er kom-
Haustið 1903 hélt amrna til ><v a<v kveðjustund. Einhvern-
náms í Kvennaskólanum á ve8mn ,innst mér öðruvísi að
Blönduósi og nam þar tvo Hara austur núna. cftir að þú
vetur, en var að sumrinu lcrt farm. Mér finnst eins og
kaupakona að Ási í Vatnsdal. Það hafi venð sl.tmr þetr
leyniþræðir, sem hafa tengt
Byrjuðu þau hjónin búskap mi8 Vlð Hérað. O, endemis
í Skógargerði eftir brúðkáup- v?Mcysa er þetta í þér drengur,
ið. Afi haföi keypt jörðina af heföir. þú eflaust sagt og
Sölva Einarssyni á Hofl fyrir kannski með réttu. Það átím-
1800 krónur, sennilega 1906. inn eltir að leiöa í ljós. Hafðu
Áður höfðu foreldrar hans þökk iyrir allt.
veriö leiguliðar á jörðinni. Þar **vil 1 ,riðl-
bjuggu afi og amma allan sinn Gísli Sigurgeirsson.
iSLENDINGUR - 5