Jazzblaðið - 01.04.1948, Blaðsíða 14

Leonard Feather:
Upprennandi Jazz-stjörnur
★
CLARK TERRY
Þeir segja að hann leiki eins og Dizzy;
þeir segja að hann leiki eins og Eldridge;
þeir segja að hann leiki eins og Howard
McGee, en samt sem áður eru þeir ekki
vissir um eins og hver hann leikur.
Allir, sem heyrt hafa í Clark Terry
segja, að hann sé snill-
ingur á trompetinn og
eigi eftir að „slá þeim öll-
um við“ áður en langt
um líður. Hinn rólyndi en
samt glaðværi Clark Terry
frá St. Louis, sem nú leik-
ur fyrsta-trompet í hljóm-
sveit George Hudson, ætl-
ar sér ekki að leika eins
og neinn annar, vill ekki
leika eins og neinn annar.
„Ég vil leika eins og Clark
Terry. Ég vil leika af tilfinningu, en ég
vil ekki leika eins og allir aði'ir“.
Terry vai'ö fyrst hrifinn af Roy Eldridgc
og Charlie Shavers, síðan af Dizzy Gilles-
pie. Núna álítur hann Shavers vei-a bezta
trompetleikarann, sem völ er á. „Hann get-
ur gert hvað sem honum þóknast (á hljóð-
færið) og það er það, sem mig langar einnig
til að geta. Mig langar að auka teknikinn
og fá afbragðs tón“.
Tónn Terry og teknik er vissulega góður
núna. Miklu betri en hann var áður en
hann fór í flotann, þar sem hann lærði
mjög mikið af frægum jazzleikurum, sem
voru í sömu deild og hann. Svo sem George
Matthews, Willie Smith og Gerald Wilson.
Að leika í symfoníuhljómsveit, æfa í frí-
tímunum og leika svo í jam session á kvöld-
in hjálpaði allt mikið, svo að þegar Terry
losnaði úr flotanum var hann vel undir-
búinn til jazzleiks og eins til að taka við
sem sóló-trompet í hljómsveit Hudson.
Áður en hann fór í flotann lék hann með
óþekktum hljómsveitum. Hann stjórnaði
eigin hljómsveit í gagnfræðaskóla, þrátt
fyrir andstöðu kennaranna og ekki of mik-
íllar uppörfunar fjöl-
skyldu sinnar, þar sem
hann var sjöundi í röð tíu
systkina. Hann byrjaði að
leika jazz á herlúður
(bugle), erfitt verk, en
einn nágrannanna kom
honum til hjálpar og gaf
honum trompet, sem
reyndar var takkalaus og
kostaði viðgerðin gall-
harða fimm dali.
Terry er samt sem áður ekkert of tekju-
hár. Þeir Duke Ellington, Lionel Hampton
og Cab Calloway hafa allir boðið í hann,
en fengið neitun. Terry er ekki einungis
góður trompetleikari, heldur er hann og
vinur vina sinna. „George Hudson gaf mér
fyrsta stóra tækifærið og ég ætla að vera
áfram hjá honum. Það eru aðrir hlutir
sem eru mér þýðingarmeiri en peningar og
einn þeirra þýðingarmestu er að gera þeim
gott, sem gert hafa mér gott“. Ef þú ekki
hefur tækifæi'i til að hlusta á hljómsyeit
Hudson, eða getir ekki náð þér í eitthvað
af V-disc plötunum, sem Terry lék á fyrir
herinn, verður þú að bíða dálítið lengur
með að heyra hann leika. En þegar þú heyr-
ir í honum muntu ekki gleyma því, því þú
munt heyra í stórkostlegum, nútíma tromp-
etleikara, sem leikur af tilfinningu, teknik
og öllu framar, leikur ólíkt öllum öðrum.
14 $aiJ,Ud