Fylkir - 15.04.1955, Blaðsíða 1

Málgagn
Sjálfstæðis-
flokksinr
7. argangur.
Vestmannaeyjum 15. apríl 1955.
14. tölublað.
_____ 4" ____
Sigurður Gottskálksson
FÁ E I N
MINNINGARORÐ
Xltvcgsbanki
Jslands h4- 25 dra
Miðvikudaginn 13. þ. m. fór
iram jarðarför bigurðar Gott-
skáikssonar á Kirkjubæ, en hann
lést hinn 5. þ. m. að Sjúkrahús-
inu hér, rúmlega sextugur r.ð
aldri.
Atvikin höguðu því svo að
Sigurður lieitinn Gottskálksson
var einn þeirra rnanna, er ég
kynntist fyrst, eftir að ég settist
hér að. Mér er enn minnisstætt,
er ég sá hann fyrst, þar sem hann
stóð við húsið sitt, hár og grann-
vaxinn, bjartur yfirlitum, Ijós á
brún og brá. Síðan eru liðin full
10 ár.
Leiðir mínar lágu oft að
Kirkjubæ eftir þetta, og því oft-
ar sem árin liðu. Oft tókum við
Sigurður heitinn þá tal saman
og ræddum um daginn og veg-
inn, og stundum var þá ekki
gætt tímans sem skyldi. En mér
varð það fljótlega ljóst, að við-
mótsþýðari manni en Sigurði
Gottskálkssyni hafði ég ekki !
k'-nnzt um dagana. Ávalt var I
hann hinn sanni Ijúfi, aliiðlegi |
maður. lrógvær og prúður í frarn
göngu og lagði öllum gott til. I
Eg minnist þess ekki, að ég |
hafi heyrt Sigurð heitinn tala
illa um nokkurn mann. Til þess
hafði hann of gott hjartalag.
Sigurður Gottskálksson var
gestrisinn maður með afbrigð-
um. I því, eins og öllu öðru, er
að heimilinu og búskapnum
vissi, voru þau hjónin, hann og
ágæt eiginkona hans, frú Dýr-
finna, ákaflega samhent. Þar
kom enginn maður svo í hús, að
honum væru ekki bornar góð-
gerðir. Var þá aldrei að því
spurt, hvernig á stóð innan húss.
Var enda ávalt erfitt að hafna
boði þeirra, því að slíkur var
heimilisandinn, að hann var
ekki fegurri annars staðar. I ná-
vist þeirra ágætu lijóna leið
m nni altaf vel.
Hvar sem litið var ,bar allt
vottinn um snyrtimennsku
þeirra hjóna og handlagni Sig-
urðar. Breytingar þær, sem hann
gerði á hýbýlum sínum og um-
hverfi þeirra voru allar unnar
af honum sjálfum, enda var
hann ágætlega laghentur. Og
hann átti margt handtakið við
snyrtingu og fegrun umhverfis
bæinn sinn.
Sigurður heitinn Gottskálks-
son átti fína, viðkvæma lund,
þótt lítt opinberaði Jiann til-
finningar sínar fyrir öéfrum.
Hann var hinn mesti skapkill-
ingarmaður. — Hann hafði
yndi af fögrum söng, enda lék
liann sjálfur á orgel, m. a. um
langt skeið á samkomum K. F.
U. M. og K., en þar var hann
tíður gestur. Trúhneigður var
hann líka, enda erfitt að hugsa
sér slíkan særndar- og stillingar-
mann eiga sér enga æðri hug-
sjón.
En nú er Sigurður horfinn.
Mikill sjónarsviptir er nú
orðinn á Kirkjubæ. En ástkærri
eiginkonu, börnunum, tengda-
sonunum og littlu dóttursonun-
um er styrkur og huggun í
harmi í minningunni um ágæt-
an eiginmann og heimilisföður,
er, öllum gerði gott og alla ]að-
aði til sín með prúðmennsku
sinni og hjartahlýju og átti ekki
til annað en fagrar hugsanir og
Þriðjudaginn 12. apríl voru
liðin rétt 25 ár frá því er Ut-
vegsbanki íslands h. f. hóf starf
semi sína, en hann var reistur
á rústum hins fyrrv. íslands-
banka, sem þá var lagður niður.
Saga bankareksturs á Islandi
er ekki löng, aðeins 70 ára. Það
getur því ekki talizt hár aldur,
er Útvegsbankinn ber. E11 samt
er saga bankanna, af eðlilegum
ástæðum, svo nátengd atvinnu-
sögu landsmanna, að saga annars
verður ekki skráð nema hins sé
þar að einhverju getið. Á þetta
þó einkum við um s. 1. hálfa
öld, eða allt frá því er innlend-
ur ráðherra fer að Ijalla um
málefni landsmanna, en um þær
mundir hefst fyrir alvöru það
stórstíga framfaratímabil, sem
enn er ekki lokið og á vonandi
enn langt í land.
Þegar landsmenn hlutu vcrzl-
göfugar, sem iljuðu öllum, er
kynntust honum.
Um leið og ég votta öllum að-
standendum Sigurðar heitins
Gottskálkssonar innilega sann'tð
mína, vildi ég bera fram hjart-
ans þakkir mínar og fjölskyldu
nrinnar til hans sjálfs og þeirra
allra fyrir unaðsstundirnar í
félagsskap þeirra, bæði í Kirkju-
bæ og annars staðar. Þótt Sig-
urður sé horfinn úr hópi vina
og ættingja lifir eftir minning-
in um góðan dreng og ástkæran
heimilisföður.
Hér við skiljumst
og hittast munum
á feginsdegi fira.
Drottinn minn
gefi dauðum ró,
en liinum likn, er lifa.
unnarfrelsi fyrir 100 árum, var
svo að segja öll verzlun lands-
rnanna í höndum erlendra
manna. Innlenda menn skorti
flest það, er til þurfti, til að ná
henni í sínar hendur. Einna
örðugast var þó að útvega fjár-
magn til þess, sem gera þurfti
og gera skyldi til að rétta úr
kútnum.
Með stofnun Landsbankans
árið 1885 er stigið stórt skref til
að auka starfsfé í landinu, og
1902 er íslandsbanki stofnaður.
Þessar tvær peningastofnanir
urðu til að greiða mjög fyrir
viðskiptum manna á meðal og
veita fjármagni til eflingar inn-
lendrar verzlunar og atvinnu-
aukningar í landinu. Reistu
bankarnir útibú víða í kaupstöð
um landsins.
Hér í Vestmannaeyjum reisti
fslandsbanki útibú árið 1919, en
Landsbankinn hefur ekki haft
hér útibú.
Kreppu- og erfiðleikaárin eft-
ir heimstyrjöldina fyrri settu
sinn svip á þjóðlíf vort íslend-
inga ekki síður en annarra
þjóða, og við fórum ekki var-
hluta af viðskiptakreppunni
fyrir og um 1930. Afleiðingin af
henni varð m. a. sú, að íslands-
banki fór á höfuðið, en á rúst-
um hans var svo reistur Útvegs
bankinn, sem tók til starfa hinn
12. apríl 1930. Tók hann þá við
skuldura og skuldbindingum
íslandsbanka, og þrátt fyrir
margvíslega örðugleika, sem
á vegi hans hafa orðið, einkum
á fyrstu árunum, hefjir bankinn
eflzt og stendur nú fjárhagslega
föstum fótum.
Fyrstu forstöðumenn Útvegs-
Framhald á 5. síðu.