Prentarinn - 01.03.2001, Blaðsíða 10

Fáar starfsgreinar hafa lent í
jafnmiklum tœknirússíbana
og prentlistin. A örfáum
árum Itefur Itandverkið horf-
ið fyrir vélmennskum tölvum
og tœkniframfórum sem enn
sér ekki fyrir endann á. í
vaxandi samkeppni Itafa
verðskrár prentsmiðjanna
Itrapað og sífellt fœrri inn-
rita sig til náms í greininni.
Til að lifa af ógnarltraða
prentverksins purfa bæði at-
vinnurekendur og fagfólk að
halda á spöðunutn til að
verða ekki útundan. Þegar
prentsmiðjur kattpa nýjasta
tölvubúnaðinn, stafrænu
prentvélina eða forritið getur
morgundagurinn gert þær
fjárfestingar að engu þegar
enn nýrri og dýrari bánaður
lítur dagsins Ijós. Á hinn
bóginn þarf fagfólkið að
kosta bæði fjármunum og
tíma til að bregðast við sí-
fellt flóknari upplýsingum og
mæta þeim kröfum sent
vinnumarkaðurinn gerir eftir
þær breytingar setit hin
aldna bókagerð Itefur fengið í
flasið á síðustu misserum.
Prentarinn fékk fimm ein-
staklinga tir prentstéttinni
til að setjast á rökstóla utn
lífsviðurværi sitt.
ÓIi: Mér er efst í huga hvað
prentverkið hér á Islandi er á
miklum tímamótum, bæði hvað
varðar tækni og ekki síður vegna
offjárfestinga í prentvélum. Það
kaupæði gæti dregið dilk á eftir
sér.
Þórleifur: Eg er alveg sam-
mála. Gríðarlegar breytingar hafa
átt sér stað síðustu fimm árin og
það eru komin ný andlit á mark-
aðinn, jafnvel aðilar sem mann
hefði ekki órað fyrir að færu út í
þennan bransa.
Oli: Það finnst mér í sjálfu sér
eðlileg þróun en það flokkast ekki
undir þróun þegar menn kaupa
unnvörpum hefðbundnar prent-
vélar í 50x70 stærðinni. Á síðasta
ári voru keyptar til landsins sex
eða sjö prentvélar á markað sem
var nær mettur fyrir. Það skilar
sér ekki einungis í offramboði á
prenti heldur minnkar vinnuhlut-
fallið hjá prenturunum að sama
skapi. Áður gátu menn unnið til
sex eða sjö á kvöldin, en nú er öll
vinna búin klukkan fjögur.
Kristín: Mér finnst nú bara já-
kvæð þróun þegar menn fara að
hafa meiri tíma fyrir sjálfa sig,
fjölskylduna og áhugamálin.
Óli: Já, já. I sjálfu sér er það
ágætis þróun en þá verða launa-
kjörin líka að fylgja með.
10 ■ PRENTARINN
Þórleifur: Þessi þróun mála
skapar mikinn óróleika á mark-
aðnum og svo þessi gríðarlegi
hraði sem allt er að drepa í dag.
Menn eru farnir að heimta að til-
boð í stór og mikil prentverk séu
afgreidd á tveimur klukkutímum.
Hvaða vit haldið þið að sé í slík-
um vinnubrögðum?
Óli: Ekkert vit, því að reikna út
prentverk er mikið og flókið ferli.
Enda, hvaða sanngimi er í því að
prentsmiðjumar séu alltaf krafðar
um nákvæm tilboð þegar auglýs-
ingastofurnar gera ekki slfkt hið
sama?
Ágústa: Auglýsingastofurnar
gera nú alltaf einhverjar kostnað-
aráætlanir, en það þarf ekki að
segja mér annað en að það séu
ákveðnir fyrirvarar á tveggja tíma
hraðsoðnu tilboði í prentun?
Þórleifur: Það er sjaldnast um
einhverja fyrirvara að ræða en
gefur þó auðvitað augaleið að
standist verkið engan veginn
sendum við bakreikning beint til
föðurhúsanna.
Oli: I seinni tíð hafa vinnu-
brögð flestra auglýsingastofa
batnað og þær eru mikið til hættar
að grípa okkur í bólinu. Stóru
auglýsingastofurnar vita orðið að
það er miklu betra að skila verk-
unum klárum og hafa uppgötvað
að þær þurfa á prentsmiðjunum
að halda alveg eins og við þurfum
á þeim að halda. Það er svo mun
erfiðara að eiga við litlu stofurnar
og einyrkjana sem hafa ekki þann
vélbúnað sem þarf til að ganga al-
mennilega frá verkefnum til send-
ingar í prentsmiðjur.
Þórleifur: Þetta hefur allt batn-
að eftir að PDF-skrámar komu til
sögunnar. Nú senda stofurnar
verkin, myndir og texta, sem
PDF-skjal sem ekki er séns að
breyta. Maður getur samt ekki
annað en velt því fyrir sér þegar
verk kemur með djöfulgangi frá
auglýsingastofunum og á að vera
tilbúið prentað, fjórbrotið í harm-
óníku og með límmiða utan á,
hversu lengi það er búið að liggja
inni á stofunni. Eg botna enn ekki
í slíkum vinnubrögðum en veit að
þeim verður erfitt að breyta héðan
af þar sem við emm sjálf búin að
venja stofurnar á þennan spena.
Svona hraði viðgengst hins vegar
ekki í nágrannalöndunum.
Óli: Það er rétt. f Þýskalandi
og Noregi er ekki tekið við verk-
um nema með minnst viku fyrir-
vara og komi þau ekki á réttum
tíma fara þau einfaldlega aftast í
röðina. Það er alveg nauðsynlegt
að konta þessu á hér á íslandi en
gæti orðið erfitt sökum óvæginnar
samkeppni um verkefnin.