Skólavarðan - 01.01.2003, Blaðsíða 15

ir liggur og er löngu hættur að setja þeim
fyrir. Þeir eru fullorðnir einstaklingar og
það er þeirra að taka ábyrgð á sínu námi.“
Gísli ítrekar að í bekkjarkerfinu myndast
oft nánari tengsl á milli nemenda en þeirra
sem eru í áfangakerfi og oftar en ekki fylgja
þau tengsl manni alla ævi. Í hópi bekkjarfé-
laganna eru þeir sem verða bestu vinir
manns.
„Það er mín reynsla,“ segir Gísli og
heldur áfram: „Ég var sjálfur í Menntaskól-
anum við Hamrahlíð þegar hann var bekkj-
arskóli, ég var í síðasta árganginum sem fór
alla leið sem bekkur. Þar kynntist ég því
fólki sem ég tel til bestu vina minna og það
hefur eflaust áhrif á að ég er hlynntari
bekkjarkerfinu en áfangakerfinu,“ segir
Gísli að lokum.
Steinunn Þorsteinsdóttir
Hegðun og hópast jórnun, ráðstefna
17
Föstudaginn 1. nóvember sl. efndi Fag-
hópur leikskólastjóra til ráðstefnu á Hót-
el Sögu sem bar yfirskriftina: Lifðu í
lukku en ekki í krukku - Árangur í stjórn-
un - lífsgleði. Fyrirlesari á ráðstefnunni
var bandaríska fræðikonan Sue Baldwin
sem er kunn í heimalandi sínu fyrir fyrir-
lestra sína um vinnuverndarmál og ráð-
gjafarþjónustu sem beinist m.a. að því
að koma í veg fyrir streitu og auka
vellíðan í starfi.
Ráðstefnan var geysivel sótt og yfir-
bragð hennar var nokkuð nýstárlegt,
enda Baldwin vanur fyrirlesari sem kann
að krydda með ýmsum uppákomum.
Þátttakendur voru meðal annars látnir
blása í blöðrur og svo myndaði salurinn
nokkurs konar hljómsveit þar sem blöðr-
urnar voru hljóðfærin. Fegurri tónar
hafa vísast oft heyrst en gleðin leyndi
sér ekki. Og gleðin var einmitt
meginstef ráðstefnunnar. Án
hennar verður starfið ómarkvisst
og leiðinlegt og streita og jafn-
vel kulnun láta á sér kræla. Þá verður
hægt að taka undir með spurningu
skáldsins: Hvar hafa dagar lífsins lit sín-
um glatað? Þessi lífsglaða fræðikona og
uppalandi bæði barna og fullorðinna
lætur það ekki henda sig ... og gerir
hvað hún getur til að aðrir hljóti ekki þau
örlög að verða „leikföng leiðans“.
Lífsgleði njóttu