Félagsbréf - 01.12.1960, Blaðsíða 51

Um síra Gunnar Gunnarsson, höfund Dagbókar 1809
Gunnar Gunnarsson, höfundur dagbók-
arinnar hér á eftir, fæddist á Upsum
'4. janúar 1781. Foreldrar hans vorn síva
Gunnar Hallgrímsson prestur þar og síð-
ar í Laufási og kona lians Þórunn Jóns-
dóttir prests á Hálsi. Gunnar nam hjá
íöður sínum undir skóla. Hann var tek-
’nn í Hólaskóla 1796. Árið 1802, þegar
Hólaskóli var lagður niður, var hann
Hngt kominn með nám. Hafði hann þá
1 hyggju að fara suður í Reykjavíkurskóla,
en það fórst fyrir, og dvaldist hann
heima einn vetur. En árið eftir fór hann
Geirs biskups Vídalins og útskrifaðist
siudent úr heimaskóla hans. Síðan gekk
bann í þjónustu biskups og var ritari hans
tlar til biskup lézt 1823. Jafnframt ritara-
slnrfunum stundaði hann læknisnám hjá
landlækni. Fékk hann læknisleyfi 8. april
1817. Stundaði hann talsvert lækningar
syðra. Árið 1812 átti hann dóttur í lausa-
lfiik með Guðrúnu Jónsdóttur frá Skild-
lngarnesi. Hún hét Þóra. Um hana orti
■lónas skáld Hallgrímsson hið fagra kvæði
Ferðalok. Hinn 15. ágúst 1821 fékk Gunn-
ar uppreisn fyrir lausaleiksbrotið. 19. mai
1828 fékk hann veitingu fyrir Laufási að
lufiur sínum látnum. Hann var vígður
þangað 2. júní sama ár. Þar var hann
I'festur til dauðadags 24. júlí 1853. Síra
Gunnar kvæntist 9. október 1834, Jóhönnu
Fnstjönu Rriem, dóttur Gunnlaugs sýslu-
manns á Grund.
Sira Gunnari er svo lýst í prestasögum,
kann þótti ekki fljótskarpur framan
af ævi, en jók mjög þekkingu sina með
aldrinum, kostgæfinn og árvakur, stilltur
vel, hægur og búmaður góður. Hann var
í miklu áliti sem prestur og reyndist hinn
farsælasti í starfi.
Þegar Jörundaruppþotið varð 1809 var
hann ritari biskups. Hann var fenginn til
að þýða auglýsingar Jörundar á íslenzku
og varð því kunnugri en aðrir því, sem
gerðist hér i Reykjavík meðan Jörundur
var hér. Frásögn hans er hin merkasta
og einhver bezta heimildin um atburðina
hér sumarið 1809. Að vísu feilar honum
stundum um dagsetningar, eins og t. d
um, hvenær embættismenn sendu Jörundi
bréf sín um hollustu. Mun það stafa af
því, að hann hefur ekki séð bréfin, en
farið eftir því sem hann frétti. Síra Gunn-
ar er hlutlaus í frásögn sinni og leitast
hvergi við að draga taum nokkurs manns.
Að vísu er sums staðar nokkuð óljóst sagt
frá, eins og frá atburðunum 2. júlí. Mun
það stafa af því, að hann hefur tortryggt
frásagnir þær, sem hann heyrði, og ekki
viljað rita þær. Þetta snertir sérstaklega
handtöku Isleifs á Brekku og tildrög
hennar. Magnús Stephensen var þá nýkom-
in til Reykjavikur og var honum af sum-
um kennt um. En sennilega voru það
slóttugheit Jörundar að koma af stað
þeim orðrómi til þess að ná betri tökum
á íslenzkum embættismönnum. Benda um-
mæli síra Gunnars sterklega í þessa átt
21. ágúst: „Kom Jörgensen til biskups
og sagðist ætla að erklæra opinberlega,