Kennarablaðið - 01.12.1899, Síða 10

42
^rÍBÍindómsfrœbslan.
Fyeiblestub, eluttue á abaleundi hins íslenzka Kennara pí;lags
3. júlí 1899.
----- (Framh.).
Hvernig er svo kverkenslunni hagað í barnaskólunum?
Vanalega er byrjað á byrjuninni, fræðunum, og svo er
haldið áfram; börnunum eru settar fyrir lexíur, sem J>au eiga
að læra heima; begar þau koma í skólann, er þeim hlýtt yfir
lexíuna, og vitnisburðanna vegna og vegna eftirlitsins með iðni
barnanna er ætlast til, að hvert einstakt barn helzt sé tekið
upp í hverjum tíma. * Það er auðsætt, að þegar mörg börn
eru í bekknum, kannske 20—30, gerir tíminn lítið betur en
hrökkva til þess að yfirheyra þau öll; tíminn, sem afgangs
verður til spurninga eða útlistunar, verður í öllu falli mjög
stuttur. Með öðrum orðum: aðal-áherzlan er lögð á utan-
bókarlærdóminn og yfirheyrsluna. Kennarinn verður ekki mikið
annað en heyrari, og skólinn verður ekki, að því er þessa
námsgrein snertir, mikið annað en dálítið aðhald fyrir heimilin
og börnin. Menn munu nú ef til vill svara mór því, að þessi
lærdómsbók, sem vér nú höfum, só sra létt og auðveld, að
hvert barn með meðalskynsemi hljóti að geta skilið það, sem
í henni stendur, án nokkurrar verulegrar eða ýtarlegrar útlist-
unar. Ég veit, að þeir eru margir, sem þessa skoðun hafa,
og það margir af þeim, sem trúandi er til að bera skyn á það.
En ég veit líka, að fæstir þessara manna hafa lært þetta kver,
á meðan þeir voru ungir, heidur annað, sem lengi mun verða
við brugðið fyrir það, hve gersamlega fráleitt það var sem
kenslubók handa börnum, eftir þeim kröfum, sem nú eru gerðar
til slíkra bóka. Ég get því vel skilið það, þótt þessum mönn-
um finnist það kver, sem nú er mest notað, létt í samanburði
við Balle gamla; það er það óneitanlega; sérstaklega er málið
miklu betra. Ég man nú líka svo langt, að um það leyti,
sem ég var að ganga til prestsins, hélt ég sjálfur, að ég skildi
kverið mitt, og styrktist mjög í þeirri trú, þegar ég fékk reynslu
fyrir því, að ég gat svarað hér um bil hverri spurningu, sem
presturinn lagði fyrir mig. En síðan hefi ég alt af betur og