Morgunblaðið - 28.08.1914, Síða 2

1370
MORGUNBLAÐIÐ
Frægir hershölðingjar.
Von Emmich.
Meðal allra herforingja Þjóðverja
er von Emtnich sá, sem mest er
talað um, sem stendur. Hann er
foringi liðs þess, sem sent var gegn
Frökkum yfir um Belgíu. Eða hann
var það, því fregnir bæði frá Frakk-
landi, Belgíu og Bretlandi kveða
hann hafa fallið eða framið sjálfs-
morð meðan á áhlaupinu á Lfittich
stóð. Sú fregn hefir auðvitað verið
borin til baka af Þjóðverjum og
verður það áð svo stöddu eigi sagt
hver þjóðanna fari með rétt mál.
Von Emmich er frábærlega mik-
ill dugnaðarmaður og hugmikill her-
maður. Þýzk, og jafnvel brezk blöð,
bera honum það orð, að hann hafi
sjálfur verið ákafastur allra her-
mannanna í áhlaupinu á Líittich.
Hann er maðbr rúmlega fimtugur
og fríður mjög.
Þýzk blöð, sem oss hafa borist,
segja að keisarinn hafi sæmt hann
heiðursmerkinu »pour la Merite«,
eftir að fall Liittich-borgar barst
honum til Berlín.
Aðmíráll von Tirpitz.
Hann hefir verið flotamálaráð-
herra Þýzkalands í 16 síðastliðin ár
og á mjög mikinn þátt í aukningu
þýzka flotans yfirleitt. Varð hann
fyrstur til þess að vekja máls á
nauðsyn Þýzkalands til þess að eign-
ast tundurbáta og stýrði hann um
langt skeið tundurbátadeild flotans
i Wilhelmshaven. Von Tirpitz sit-
ur nú í Beriínar-borg og stýrir öU-
um athöfnum flotans með loftskeyt-
um beint til skipanna. En flotinn
liggur fyrir framan Cuxhaven og
hefir eigi enn þorað að láta i haf
til orustu við Breta í Norðursjónum.
Hotel Metropole
Bergen
bezta og ódýrasta gistihús í bænum,
Sérstök kjör fyrir íslendinga.
Biðjið ætíð um hina
heimsfrægu
Mustad öngla.
nrO
Búuir til ai
0. Mustad & Sön.
Kristjaníu.
A. Nielsen Vaage
Símnefni: ,Skindiorretning‘
Bergen Norge.
Skinn, Húðir, Leður, Skófatnaður
Ull, Tjara, Saltað sauðakjöt, Flesk,
Hey, Hálmur, Hafrar, Fóðurmjöl.
fxolden Mustard
heitir
heimsins bezti mustarður.
Bahncke s edik
er bezt.
Biðjið ætíð um þaðl
Bretar senda lið
tii Frakklands.
Sir iohn Fronch fagnað í París.
Maæereæ.:?- . -_5 _-■.
Blöð frá 19. þ. m. skýra frá því
að Englendingar hafi sent landhar
til Frakklands, til að berjást gegn
Þjóðverjum. Ekki er þess getið, hve
fjölment lið hafi sent verið, en hraust
lið hefir það verið og vel búið.
Liðið steig á land í Frakklandi og
tókst ferðin bæði greiðlega og slysa-
laust. Hersveitunum var fagnað á-
kaflega af Frökkum.
George konungur sendi hermönn-
unum, sem til meginlandsins fóru,
svo látandi ávarp:
>Þér eruð' að yfirgefa ættjörðina
til að berjast fyrir verndun og heiðri
ríkis míns.
Það hefir verið ráðist á Belgín,
það land, sem vér erum skuldbundnir
að verja, og að því er komið, að
sami, voldugi óvinur, ráðist inn í
Frakkland.
Eg ber takmarkalaust traust til yð-
ar, hermenn mínir. Skylda er orð-
tak yðar, og eg veit að því orðtaki
verður drengilega fylgt.
Eg mun gefa gaum að hverju fót-
máli yðar með dýpstu hluttekningu,
og með óblandinni gleði frétta um
framgöngu yðar hvern dag. Vissu-
lega mun velferð yðar aldrei hvarfla
úr huga mér.
Biðjið guð að blessa yður og vernda
og leiða yður heim sigri hrósandi«.
George R. and. I.
9. ágúst 1914.
Sir John French í París.
Yfirforingi hers þess, sem sendur
var til Frakklands frá Englandi, er
Sir fohn French. Flann er 61 árs;
hefir verið æðsti maður foringjaráðs-
ins og einhver atkvæðamesti herfræð-
í sjóliðinu, en gekk siðar í landher-
inn; varð foringi í riddaraliðinu og
vann sér mikla frægð 1884—85,
suður á Egiptalandi. Hann var seud-
ur til Suður-Afríku í Búa styrjöld-
inni; stýrði þar riddaraliði og vann
jafnan sigur. Árið 1907 varð hann
yfirumsjónarmaður lr.ndhersins, en
hlaut marskálkstign á afmæli kon-
ungs 1913- Hann gekk úr hermála-
ráðinu út nf sundurþykki, sem reis
út af Uistermálunum í vor.
Svo sem frá var skýrt í Morgun-
blaðinu í gær, fór hann til Parísar-
borgar meðan hermennirnir vóru að
fara til Frakklands, og var þar for-
kunnarvel fagnað. Komu hans er
lýst á þessa leið i bréfi frá París 15.
þ. m.
»Þetta hefir verið ónæðissamur
dagur fyrir Sir John French, sem er
hóglátur maður, og leggur lykkju á
leið sína til að forðast fjölmenni.
Eg hefi aldrei séð hann jafn undr-
andi eins og í dag, þegar járnbraut-
arlestin flutti hann inn á stöðina
hálfri stundu fyrir hádegi, og hann
steig út úr henni umkringdur stór-
menni þvi, sem safnast bafði saman
til að heilsa honum.
Þegar Sir Francis Bertie tók að
segja honum deili á yfirforingjum,
ráðgjöfum og öðrum merkismönn-
um, þá roðnaði hann f andliti.
Þá stigu allir upp í bifreiðir og
óku út úr járnbrautsrgarðinum. Sir
John hélt þá að alt væri um garð
gengið, en ein* og gefur að skilja
var það ekki nema byrjað.
Utan við stöðina beið fólk í þyrp-
ingum. Það var fólk i öllum glugg-
um. Um leið og menn komu auga
á hann, laust upp ákaflegu fagnað-
arópi. Og meðan þeir hrópuðu,
hljómaði alt í einu góðkunnur söng-
ur yfir gleðilætin.
Yfirforinginn leit i kringum sig
undrandi litk stund. Hverir gátu
verið að syngja »God Save the
king« (brezka þjóðsönginn). Þá
kom hann auga á flokk ungra manna,
sem höfðu á lofti brezka fánann.
Það voru brezkir sjálfboðar, sem
vona að verða sendit til landvarna.
Yfirforingiun stöðvaði bifreiðina,
þegar hann heyrði lagið1), sem aldrei
bregst að hræri hjörtu Englendinga
utanlands.
Mannfjöldinn hrópaði enn hærra,
og blómum var stráð hvaðanæfa.
Það voru sannarlega fagrar viðtökur.
Og þegar yfirforinginn hafði set-
ið að máltið hjá brezka sendiherr-
anum og ók út til að sjá forsetann,
þá heilsuðu honum enn fjölmennir
flokkar.
Eftir viðtalið og langar ráðagerðir
á skrifstofu hermálaráðuneytisins,
hélt hann aftur til brezka sendi-
herrabústaðarins.«
Rich. Braun.
Kafli ur bréfi frá honum.
Eins og menn muna fór Rich.
Braun kaupmaður utan með Floru
skömmu eftir að stríðið hófst. Hann
er varaliðsforingi í her Þjóðverja og
var honum því ekki til setunnar
boðið hér heima. Nokkru síðar kom
fregn um það að hann og fleiri
Þjóðverjar, sem með skipinu voru,
hefðu verið kyrsettir í Englaudi.
Þetta reyndist þó kviksaga ain og
komst Braun heilu og höldnu heim
til ættlands síns. Reit hann manni
nokkrum hér í bænum, bréf frá
Rostock þ. 16. þ. máti. og kemst
þar rneðal annars svo að orði:
. . . Hefi nú dvalið í hinu síóra
föðurlandi síðan í gær. Þér ættuð
að vera kominn til þess að verða
vitni að hinum mikla guðmóði sem
gripið hefir hvera Þjóðverja, og mun
lýsa sér bezt í gjörðum en ekki orð-
um. Allir vinna að því sem einn
maður að brjóta hina öflugu féndur
á bak aftur. Og mín skoðun er sú
að það muni lánast! Viljinn til að
siqra er svo rótgróinn og ákveðinn að
hvorki Rússland né Frakkland getur
reist rönd við oss. í öllum borg-
um úir og grúir af hermönnum.
Rúmlega ein miljón sjálfboðaliða
hefir gengið í þýzka herinn. Frá
Elsass-Lothringen komu t. d. 90 þús-
undir sjálfboðaliða I . . .
*) Það er sama lag eins og við^
Eldgamla ísafold.