Vikan - 17.11.1938, Qupperneq 11

Vikan - 17.11.1938, Qupperneq 11
Nr. 1, 1938 VIKAN 11 að ung stúlka býður ungum manni upp á tesopa í sinni eigin íbúð, þá bið ég yður að afsaka að ég er á allt öðru máli. En, guð minn góður, — auðvitað megið þér fara, ef þér viljið. — Nei, ónei — góða ungfrú. Ég átti bara við — — — Ég er ekki búinn að átt mig til hlýtar á háttum og venjum hér heima. Ég var svo ungur, þegar ég fór vestur! Mig langar svo mikið til að vera hérna, ef — Og svo sagði hann ekki meira. — Jæja — fáið þér yður þá sæti og látið hendur standa fram úr ermum. Hún hellti í bollana. Þetta lagaðist von bráðar. Þau tóku að var ekki meira en þverhandar breidd milli andlita þeirra — og þau horfðu hvort á annað. Hún stóð með hálfopinn munninn og brosti ögrandi. I augum hennar brunnu eldar, sem æstu til framtaks og athafna. — Jim einblíndi á hana. Svo laut hann að henni, óf hana örmum og kyssti hana beint á munninn — ekki einu sinni, held- ur hvað eftir annað, oft og mörgum sinn- um. Þegar hún fyrst tók að átta sig á ósköp- unum reyndi hún að hrynda honum frá sér og fylgdi eftir með miklum fjálgleik. Hún var bókstaflega óð — og skalf og nötraði af geðshræringu. Hvernig áræddi stólinn og fela þrútna ásjónu sína í hönd- unum. — Hvað eiga öll þessi látalæti að þýða ? spurði hann hæversklega og seildist eftir sígarettu úr öskju á arinhillunni. — Þér óskuðu sjálfar beinlínis eftir að ég kyssti yður. Þér ögruðuð mér með fullum ásetningi, þangað til ég missti taumhald á tilfinningum mínum og lét um leið að óskum yðar. Og svo leikið þér hér vængstýfðan sakleysingja, og farið að öllu eins og amma yðar mundi hafa gert á sínum duggarabandsárum. Finnst yður þetta sérlega skynsamlegt? Með sjálfri sér var Patrica hjartanlega talast glaðlega við. Hún tók að segja hon- um undan og ofan af um það, sem á daga hennar hafði drifið, um störf sín sem auglýsingateiknara og sveigði samræð- unum að þeim viðfangsefnum, sem honum voru hugþekkust — Canada, landbúnað- ur, þreskivélar. Og tíminn leit. Þegar Jim laumaðist til að líta á klukkuna hrökk hann við af skelfingu. Það var þá orðið svona framorðið. — Hálf sjö! Guð minn góður. Mig ór- aði ekki fyrir, að það væri orðið svo áliðið. Mér þykir verst, ef ég hef þreytt yður á þessum þyndarlausa vaðli. — Nei, þvert á móti. Nú á tímum eru ungar stúlkur ekki eins innantómar og þér haldið. Og þér eruð allt annar, þegar þér talið um yðar störf. Þér vitið bara ekki hvað það fer yður vel, að varpa fyrir borð þessum úrelta serimoníuhugsunarhætti. Þér ættuð að leggja allt því um líkt á hilluna — Jim. Og Patrica horfði alvarleg á hann. Það hann þetta! Þessi menntunarsnauði, cana- diski bændakurfur! Hve hún fyrirleit hann innilega — þennan viðurstyggilega rudda! En því ákafar, sem hún æsti sig til reiði og stóryrða, því greinilegar fann hún til einhverrar taumlausrar sælp, sem braust fram tmdan þunga gífuryrða og ímynd- aðrar vonzku. Og kannske var það þess vegna, sem hún herti enn sóknina og steitti hnefana í brjóstið á honum með viðnámslausri heift og blygðunarlausri grimmd. En hann hélt henni fastri og lét sér hvergi bregða. — Sleppið mér! Sleppið mér! Ég — ég hata yður! Og hún snökkti af skelfingu og æði, þegar hann lét hana loks lausa. En það virtist ekki hafa minnstu áhrif á Jim að sjá hana hníga máttvana niður í samþykk öllu, sem hann sagði. En ekkert í allri veröldinni skyldi f á hana til að játa það. — Yður skjátlast herfilega, hr. Tramm- ent, sagði hún hrannalega. Og samkvæmt því, sem þér sögðuð áðan getur ung stúlka ekki sýnt karlmanni velvild og vináttu, án þess að honum sé heimilt að------------- — Að kyssa hana, greip Jim kaldhæðn- islega fram í. Patrica lét það eltki á sig fá . . . . að koma fram við hana eins og óþokki. Og úr því þetta er sannfæring yðar, mundi ég kjósa að þér hipjuðuð yður hið bráðasta á burtu úr mínum húsum. Hennar meðfædda kímnisgáfa sann- færði hana þó um, að eiginlega færi hún framúrskarandi kjánalega að. En samt Framh. á síðu 18. Gat það verið? Nei, auðvitað var það bara svipmót ■— eða var það Patrica ?

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.