Ármann á Alþingi - 1831
3. árgangur 1831, Meginefni, Blaðsíða 130
einafia cttíob fprir fiófémtin, ftdbur $Ví fem bfaupa fann oib brúfutt og fioott. 9Iíb/ rei Œttu toínnabanbá foffar ^iaefbir og purfabir minna ab oega enn 20 tif 22
Skírnir - 1831
5. árgangur 1831, Megintexti, Blaðsíða 126
Prentvillur, bls. 16 lin. 10 dgyrni les ógrynni — 28 — 23 raikla /. miklu — 31 — 22 mældist l. mæltist — 57 — 18 stungu l. stýngju — 58 — 8 liroftasamt l.
Skírnir - 1831
5. árgangur 1831, Megintexti, Blaðsíða 89
sendiferifir í Félagsins nafni . . . . » 20. b) Leiga af Félagsins geymsluhúsrúmi . . . » J» 21. c) Fyrir rauiían og blá- an pappír til Skírnis V JJ 22
Ármann á Alþingi - 1831
3. árgangur 1831, Meginefni, Blaðsíða 72
attpmabr Uxoev bcftr »eitt mér pab eptiríííti ab ðéfa mér reifníns pftr innteftir 09 útsielb pib sarb ftnn f íau 22 ár, fem í;ann befir baft \)ann, 03 ðét eg
Ármann á Alþingi - 1831
3. árgangur 1831, Meginefni, Blaðsíða 73
fab er allé í 22 ár. . . 1100— nerba póútgt'elbin tilfnmané——1350________________ og breinn áoinnínflr . . . 2i969í&.64f?.
Ármann á Alþingi - 1831
3. árgangur 1831, Meginefni, Blaðsíða 134
bantfar, á breibb rúm 1 al., og 7 tií Scoprtrbir uerba I tfaungunni, (Já ma «r 13 þefpum, 7 tií 8 mfr. jpúngum uppfeggja íjérum 22 aí. af fanta uerfi. 91« tfal
Ármann á Alþingi - 1831
3. árgangur 1831, Meginefni, Blaðsíða 160
tvo uppfoff, fcm Stiffamtmfibrinn t 3oI«nði f)ttfi fenbt 2\finflIIt'inu, I)af* * mergum gtcinum vcrib ofmifió loguó cptir gj«Ibt«ftfinum fyrir 5)<mmevf í>«gf. 22
Ármann á Alþingi - 1831
3. árgangur 1831, Meginefni, Blaðsíða 169
fann oiljt fa 32 per foífa fprir tunituna, og fetji poí oerbib á pcim á 24 og fiegar |ann fomi tií fttíanba nptr, fa foi ftann effi meira fprtr foffana cnn 22
Ármann á Alþingi - 1831
3. árgangur 1831, Meginefni, Blaðsíða 170
foffa fprir Oana einéog óbr, 04 fetr pv>í parib 0 18 ft., en feflar þattn fentr til íttíauba, pá ftsr l;atttt fatna »erb fprir f>ab einé ofl árinu ábr, p. e. 22
Skírnir - 1831
5. árgangur 1831, Megintexti, Blaðsíða 22
22 ar efcr eigi, og hvörnig bezt yrfci bætt úr kvein- stöfum þeirra; sendi hann og sonu si'na prinsinu af Oraníu og prins FriSrek til Antvcrpen, og skyldi hinn