4. árgangur 1838, Íslenzkji flokkurinn, Blaðsíða 17

Ilanu loöir í orðunum, eöa rángfærir }>au, enn fer ekkji að })ví víöa hvar, hvaö meíniugjiii hlaut aö vera; eða mundi okkur, t. a. m., hafa komiö til htigar,

4. árgangur 1838, Íslenzkji flokkurinn, Blaðsíða 18

So er t. a. m. sagt um dönskusletturnar í Fjelagsritunum og Kvöldvökunum, að “J)ær standi'aungvum í veigi”, “þeir hafi ekkji af þeíin að seígja”.

4. árgangur 1838, Útlenzkji og almenni flokkurinn, Blaðsíða 7

drepið so nálega hvurt mannsbarn, að ekkji stóð uppi, nema 40 liösmanna og fáeinir foríngjar. 3>eír voru teknir liöndum, og áttu Kosciuszko líf sitt að launa; {m'

4. árgangur 1838, Útlenzkji og almenni flokkurinn, Blaðsíða 26

samvizku sína, og láta sig vita, bvur verða eígi forlög Litbaugalanz, so liann gjeti buggast við þaö á deíauda deígi, að allir þegnar kjeísarans á S lj e 11 u m

4. árgangur 1838, Frjettabálkurinn, Blaðsíða 35

Á miðvikp- daginn firir skjírdag rjeru t. a. m. öll skjip jxau sem jxessa vertíð gjeíngu firir Söndum xír Rángárvallasíslu; voru jxað alls 32 skjip, enn 510 hlutir

4. árgangur 1838, Frjettabálkurinn, Blaðsíða 37

Ef t. a. m. skjír- dagsaflinn liefði orðið annar eíns og daginn áður, og meun hefðu Iiaft vit og vilja á, að láta helmíng hans koma í almennilegan sjóð hauda

4. árgangur 1838, Frjettabálkurinn, Blaðsíða 39

{)eír, sem við sjóinn liggja, venjast á iðjuleísi og óregln, þegar í landi er verið, eínkurn {)ar sem so er búið að fara raeð veíðistöðurnar, eíns og t. a. m.

4. árgangur 1838, Frjettabálkurinn, Blaðsíða 42

eptir sameíginlegn ráði lanzbúa, og af þv/ allir kannast við, að {)örf sje á })eím — takji þar við afskjiptnm af högum lanzins, sem stjórnin sleppir þeím; }m’

4. árgangur 1838, Frjettabálkurinn, Blaðsíða 45

óhægjast; [m bæhi liafa mikjils til of fáir oröið til að stirkja það, so það hefir aldreí gjetað komið firir sig neínum sjóði, og líka eru framkvæmdir þess so

4. árgangur 1838, Frjettabálkurinn, Blaðsíða 50

virði túngu vora so mikjils, að liann láti so lítið, að fá eínhvurn, sem betur kann, til að ifirfara handrit sitt — ef hann er so stirður orðinn, að liann t. a. m.