3. árgangur 1850-1851, 60.-61. tölublað, Blaðsíða 241

kjósa, að heldur hefði staðið við hið annmarkafulla jarðamat frá 1760, en að hitt liefði fram farið landinu til útgjalda; og hlýtur það að vekja þjóðinni hina sorg

6. árgangur 1858, 35.-36. tölublað, Blaðsíða 138

t. þannig lífif) flestum finnst, fast sem von á heimi byggja, á þeirra ssc’u sorg iVniri skyggja-, cr þá varir allra mi¥iVist.

1. árgangur 1851-1852, 16.-17. tölublað, Blaðsíða 64

Skiptist i heimi skin og dimma, frjófgun, visnun, frost og hiti, farsæld, örbirgð fæðing, dauði, gleði og sorg að guðs lögboði.

1. árgangur 1851-1852, 19.-20. tölublað, Blaðsíða 77

Weyse á organið; en á meðan það var borið út úr kirkjunni, Ijek hann sorg- arljóð eptir sjálfan sig. — Lærisveinar hins framliðna skiptust á að bera líkið, fyrst

1. árg. 1851, 4. tbl., Blaðsíða 63

Unnur sá sjcr ekki annað ráð til að ræta sorgina af Jþórði, cn bera sig allt af að vera glaða og leyna sorg sjálfrar sinnar.

4. árgangur 1852, 87.-88. tölublað, Blaðsíða 356

hvarfla með sorg og söknuði utan að gröf snillingsins Sveinbjarnar Er/ilssonar. Blessan sje yfir honum, sem vann á meðan dagur entist!

1. árgangur 1853, 8. tölublað, Blaðsíða 34

Efasemi, ástríður, sorg, órósemi, gremja, já, jafnvel örvænting — allt þetta vítishyski ásækir sálu hins fátæka daglauna- manns engu síður enn annara manna; en

1. árgangur 1853, 1. tölublað, Blaðsíða 3

„Lát- attu leingur litarhátt þinn fríþan fölna (flrna’g þó eigi), né hjarta þitt um hjartkæran ver af sorg sárri í siga. renna.“ „Findhan i”.

3. árgangur 1855, 26. tölublað, Blaðsíða 148

enginn hægðarleikur að hrífa á tilfinningar þeirra; þvi það þykir þeim ófyrirgefanlegur veikleiki, að láta hið minnsta bera á nokk- urri undrun, gleði eða sorg

1. árg. 1852, 3. nummar, 23-24

bekvemme sig til, at sætte Kuglen og derved deres Penge i en saadan rullende Bevægelse, kunne dog ikke dy sig for at drage henirnod Banen og med Glæde eller Sorg