24. árgangur 1850, Megintexti, Blaðsíða 77

Foringinn í kastalanum greifi Zichy*) hafbi lofab ab gefa upp kastalann vfó hann, en daginn eptir í dögun rjebist her Magýara á Jellachich, vib bæinn Velenze,

30. árgangur 1856, Megintexti, Blaðsíða 105

Var nú svo ráí) fyrir gjört af hershöffeíngjunum Pelissier og Itaglan, aö skot- lifeife skyldi í dögun komib fram fyrir- vígi bandamanna og skjóta í samfleyttar

16. árgangur 1856, Megintexti, Blaðsíða 145

um kveha: „Sæll er hinn, er hranna dýri beita má björguin nærri, og um salta sævar tröb nor&r lángt nökkva stýra.“ Bálgnar þá í brjásti mér sollin sorg

7. árgangur 1859, 31.-32. tölublað, Blaðsíða 126

Sárþreyandi sálu mína sækja láttu engla þína; » írelsa mig frá sorg og synd. JL i /Irnbjiii'g íniadóttir. Undir nafni föbnr hcnnar.

18. árgangur 1858, Megintexti, Blaðsíða 175

Ó hve hrelld og hrygg til daufea Himna drottins var hin auba Einkasonar móbir mær, Sem réb fánga sorg og stránga Sút, er hánga kvöl vib lánga Sinn leit mæra

18. árgangur 1858, Megintexti, Blaðsíða 184

„Strífei fylgir frifeur, Frægfe þú vaxa sér, I sorg þú sáir nifeur, í sælu þú upp sker.

18. árgangur 1858, Megintexti, Blaðsíða 176

Hver svo hjartab herba mætti Hans afe eigi lundu grætti Góbrar rnóijur sorg ab sjá ! 4.

30. árgangur 1856, Megintexti, Blaðsíða 129

opt er auðarskiptir eitt fáráðum veitti: sú mun rún, en réni römm sorg Heita borgar lands þvi lýsigrundum, Ijórna að efsta dóini.

16. árgangur 1856, Megintexti, Blaðsíða 153

. — Vot eru augu, vángi þinn er bleikur, Hví vökna brár, er sorg ei þýngja má,

19. árgangur 1859, Megintexti, Blaðsíða 177

Seg mér þá andvarp sætast brjóst nam mæba Meb hverjum merkjum, hvernig ástin ríka Ykkur um- leynda löngun mátti fræba“; þá nam hún svara: „Sorg eg veit ei slíka