2. árgangur 1849-1850, 43. tölublað, Blaðsíða 174

Læknirinn okkar verður einnig að fara frá, því hann kemur ekki nema með illu til okkar aumingjanna, og þegar hann loksins kemur, ráðleggur hann stundum á fyrir

2. Árgangur 1852, 1. Tölublað, Blaðsíða 64

Settuþig aldrei út til þess, aðgjöraann- an hlæilegan i samkvæmi, hversu mikill aumingi sem er!

2. Árgangur 1852, 1. Tölublað, Blaðsíða 16

16 fcii jeg er aumingi! ér mál aft jeg taki sjálfur við stjórninni.

2. Árgangur 1852, 1. Tölublað, Blaðsíða 17

J>að var enginn sá aumingi, eða fátæklingur til í Solo- 2

5. árgangur 1857, 29.-30. tölublað, Blaðsíða 119

uru þegar jeg veit betur cn nú, hvafc gjörist hjer og vífcar; en bifc yfcnr og alla vini mína og kunn- ingja þar nyrfcra afc íninnast okkar sunnlenzkii aumingjanna

1. árgangur 1859, Megintexti, Blaðsíða 54

Eikin varb forviba, þegar hún sá, ab svo veikir og máttlausir aumingjar sem sefstráin voru, höfbu borib úvebrib af, þarsem

6. árgangur 1858, 7.-8. tölublað, Blaðsíða 27

triílitla roenn og börn mcfc blíbmælum, gjöftnn, fögrum fyrirhcitum og þvílíkti, en okkur er varla minna ætlandi, sem betur þykjumst viti bornir, cn ab verja aumingjana

7. árgangur 1859, 7.-8. tölublað, Blaðsíða 31

. — Júnker þurfti nú ekki ab heyra meira til ab sár- kenna í brjósti um aumingjann, og vissi þó ekki strax ráb til ab frelsa hann.

2. árgangur 1849-1850, 30.-31. tölublað, Blaðsíða 125

Nú þó að skóli vor sje í betra liorfi, en ómyndirnar og aumingjarnir, sem jeg gat um áður, þá er lionum samt í ýmsum greinum áfátt, fyrir því að stjórninni fórst

5. árgangur 1857, 1.-2. tölublað, Blaðsíða 4

mjer, litlu konunui þinni“. ,,pú segir þab satt, gúbin mín; eu jeg varb áhyggju- fullur, af því ab mjer datt í hug, hvernig ganga mnudi fyrir þessum barna-aumingjum