Iðunn - 1860
1. árgangur 1860, 1. tölublað, Blaðsíða 116
fessi hljóðsorð lýsa gleði; en stundum lýsa þau sorg, og er j)á breytt röddinni.
Iðunn - 1860
1. árgangur 1860, 1. tölublað, Blaðsíða 268
En konungur sagði við hann: „Þer hafið sárið en eg sorg- ina, og sver eg, að eg skal grimmlega hefna þessa níðingsskapar, svo það verði lengi haffc í minnum.
Iðunn - 1860
1. árgangur 1860, 1. tölublað, Blaðsíða 307
„Þegar Fasani heyrði þeisa sorg- arfregn, kom hann til mín“, segir ferðamaður- inn, og sagði mðr frá mótlæti sínu. Hann var yíirkominn af harmi.
Iðunn - 1860
1. árgangur 1860, 1. tölublað, Blaðsíða 18
I*eir hafa nú verið undirgefnir og þjáðir meir en 1000 ár; því er yfirbragð þeirrajafnan sorg- legt og undirhyggjulegí; og fela þeir bak við þessa skýlu brennandi
Ný sumargjöf - 1860
2. árgangur 1860, Megintexti, Blaðsíða 58
sá var kurteislegur og fríður sýnum og hinn hermannlegasti; hann var fölur í andliti, og svo hafði hann snör augu, að eldur þótti úr þeim brenna; tignarleg sorg
Ný sumargjöf - 1860
2. árgangur 1860, Megintexti, Blaðsíða 83
þekkir hjartsláttinn barnsins þíns, en hvað gefurðu mðr til þess að eg segi þðr, hvað þú enn framar skalt gera.“ „Eg á ekkert til að gefa,“ ansaði móðirin sorg
Þjóðólfur - 28. apríl 1860
12. árgangur 1859-1860, 20.-21. tölublað, Blaðsíða 78
þá muntu segja: „á sorg eg hefi unnið „sigr, minn guð! og fel mig þðr á hendr“. J. þ. Th. (Staka).
Íslendingur - 15. nóvember 1860
1. árgangur 1860-1861, 17. tölublað, Blaðsíða 129
mann þennan sökkva dýpra og dýpra, án þess eigin- lega að hafa gefið því gaum, þangað til hans óhreinu ræflar og aumingjalega úllit loksins vekur sterka og sorg
Íslendingur - 08. nóvember 1860
1. árgangur 1860-1861, 16. tölublað, Blaðsíða 124
mælti : „Gahan er hjerna, herra, og beiddi mig að spyrja yður um, hvort hann mætti tala við yður um litla stund«. »Segðu honum að koma inn«, sagði Iíevjson sorg
Íslendingur - 26. júlí 1860
1. árgangur 1860-1861, 9. tölublað, Blaðsíða 68
Hann taldi sig einmana í heim- inum. þó var þab eigi sorg, er hann var gagntekinn af, heldur blygbun yfir því, ab allir vissu, ab hann væri sonur þess manns,