16. árgangur 1863-1864, 41.-42. tölublað, Blaðsíða 167

Hluttekníng vor Íslendínga í hinni aimennu sorg yflr fráfalli hans er því hin innilegasta, og meþan Island byggist> munu árbækr þess geyma minníngu haus í sönnum

16. árgangur 1863-1864, 35.-36. tölublað, Blaðsíða 143

er svo alkunnr ab því, hversu örlátlega liaun styrkir fátæka og alla þá, sem þurfa abstobar í hverju sem ab höndum ber, heflr, eptir þab eg varb fyrir þeirri sorg

2. árgangur 1863, Viðaukablað við nr. 21-24, Blaðsíða 51

Iund, Stabfastur, trúr, greindur, glabur, Gubrækinn og fiómhjartabur, Nýtti gefna nábar stuud, Elskabi Gub æ af rót Bœn og gubsorb rækja rjebi; líólegur í sorg

8. árgangur 1869, 19.-20. tölublað, Blaðsíða 40

.: „Af frjettum liefi jcg fátt skcmœtilegt at skrifa, Iijcr livílir sorg og söknufmr í hverju liúsi, sítan liinn 11. þ. m. at vit misstum svo svip- lega úr samvist

1. árgangur 1868, 16.-17. tölublað, Blaðsíða 64

bláan straum, við bernsku sælan unaðsdraum bjó sveinn hjá móður mjúkum barm af mildum sveiptur hennar arin, og dreymdi hreina himindrauma og hvorki þekkti sorg

1. árgangur 1860-1861, 17. tölublað, Blaðsíða 129

mann þennan sökkva dýpra og dýpra, án þess eigin- lega að hafa gefið því gaum, þangað til hans óhreinu ræflar og aumingjalega úllit loksins vekur sterka og sorg

19. árgangur 1866-1867, 3.-4. tölublað, Blaðsíða 10

Jiótti þab svo vel gjört aí> hlaupib var mælt og voru réttar tíu álnir. þaf) er sorg- legt þegar jafn vinsæiir, vandabir og dugandis menn, sem Helgi sál. var,

2. árgangur 1861-1862, 7. tölublað, Blaðsíða 51

Alheimsskapar- ann vorn drottin; Að foður sig oss gaf vorguð; Oleðin barna’ er af því sprottin; liífi’ og sál liann g'efur gætur, Gefur daglegt branð og læt- ur JEnga sorg

1. árgangur 1860-1861, 16. tölublað, Blaðsíða 124

mælti : „Gahan er hjerna, herra, og beiddi mig að spyrja yður um, hvort hann mætti tala við yður um litla stund«. »Segðu honum að koma inn«, sagði Iíevjson sorg

1. árgangur 1860-1861, 9. tölublað, Blaðsíða 68

Hann taldi sig einmana í heim- inum. þó var þab eigi sorg, er hann var gagntekinn af, heldur blygbun yfir því, ab allir vissu, ab hann væri sonur þess manns,