Íslendingur - 12. nóvember 1862
3. árgangur 1862-1863, 13. tölublað, Blaðsíða 104
f>vi er mjer leitt, að líta þínar dœtur, þó Ijómi röðull fagur yfir unn, sje jeg þar mitt í svörtum skugga nætur svífandi verur yfir marargrunn; ríkir þar sorg
Íslendingur - 30. mars 1865
4. árgangur 1864-1865, 10. tölublað, Blaðsíða 79
En milli ljóss og lygi er langvinn þraut og stríð, og villan andhlóð vígi og vakti stranga hríð; en Lúthers helga hreysti ei hugar- skelfdi -sorg, á guð liann
Íslendingur - 12. janúar 1861
1. árgangur 1860-1861, 20. tölublað, Blaðsíða 158
Ureifði’ eg þá hörpu á ný og liölda með skemmtunum gladdi, ljek jeg mjer líferni að lýðanna’ á hljómfögrum streng.
Íslendingur - 22. maí 1865
4. árgangur 1864-1865, 12. tölublað, Blaðsíða 91
Von er þó sorg að svífi sinni móður liljóðu, því fyrir ári einu eiginmann hafði dregið
Íslendingur - 19. apríl 1862
3. árgangur 1862-1863, 1. tölublað, Blaðsíða 2
Á leiðinni gjörði á veður mikið; kom þá los á ísinn í sundinu; voru þeir staddir á jaka einum, er rak með þá í sundinu, en næturmyrkur var mikið. í dögun gekk
Íslendingur - 23. mars 1861
2. árgangur 1861-1862, 1. tölublað, Blaðsíða 2
þó ber ei sitja með sorg og sýta um nætur og daga tífaldar tímanna eymd tregi án vonar og sút.
Íslendingur - 15. nóvember 1860
1. árgangur 1860-1861, 17. tölublað, Blaðsíða 129
mann þennan sökkva dýpra og dýpra, án þess eigin- lega að hafa gefið því gaum, þangað til hans óhreinu ræflar og aumingjalega úllit loksins vekur sterka og sorg
Íslendingur - 01. júlí 1861
2. árgangur 1861-1862, 7. tölublað, Blaðsíða 51
Alheimsskapar- ann vorn drottin; Að foður sig oss gaf vorguð; Oleðin barna’ er af því sprottin; liífi’ og sál liann g'efur gætur, Gefur daglegt branð og læt- ur JEnga sorg
Íslendingur - 08. nóvember 1860
1. árgangur 1860-1861, 16. tölublað, Blaðsíða 124
mælti : „Gahan er hjerna, herra, og beiddi mig að spyrja yður um, hvort hann mætti tala við yður um litla stund«. »Segðu honum að koma inn«, sagði Iíevjson sorg
Íslendingur - 26. júlí 1860
1. árgangur 1860-1861, 9. tölublað, Blaðsíða 68
Hann taldi sig einmana í heim- inum. þó var þab eigi sorg, er hann var gagntekinn af, heldur blygbun yfir því, ab allir vissu, ab hann væri sonur þess manns,
Sýna
niðurstöður á síðu