3. árgangur 1862-1863, 13. tölublað, Page 104

f>vi er mjer leitt, að líta þínar dœtur, þó Ijómi röðull fagur yfir unn, sje jeg þar mitt í svörtum skugga nætur svífandi verur yfir marargrunn; ríkir þar sorg

36. árgangur 1862, Megintexti, Page 14

En sorg og dau&i kemr ekki síiir vií) í kóngshöll en í koti karls. þ>ai) ár sem nú er li&ii), sem hefir veri& sorgar ár fyrir margar konúngaættir, hefir hin milda

22. árgangur 1862, Megintexti, Page 164

Ó, hversu alsæll, er mig engin hepti sorg né söknubur í sólar heimi! Allt af) aleblis endimnrkum, þars banastjörnur bleikar sveima.

14. árgangur 1861-1862, 14.-15. tölublað, Page 55

Viktoría drottníng beib nm þetta leyti mikla sorg í missi manns síns, prinz Alberts, sem andab- ist í desember á bezta aldri eptir ekki mjög lánga legu.

4. árgangur 1862, Megintexti, Page 19

Dýrið getur látið sorg og gleði í ljósi með líkams- hreifingum og einstökum hljóðum, sem óskýrar hvatir blása því í brjóst.

1. árgangur 1862, 17.-18. tölublað, Page 71

gebrór í sorg þvf ab mörg hcfir unnir þú rnentum inæbu aida og mœrum dyggium brotnab, þung en hatabir lýgi á brjósti mínu lastberenda.

36. árgangur 1862, Megintexti, Page 38

. — Nú þegar þíngib kom saman í Lissabon , en hinn úngi konúngr var þá sjálfr óheill og bugabr af sorg, þrír bræbr hans látnir en Dom Augusto lá fyrir daubanum

36. árgangur 1862, Megintexti, Page 81

Hann lýsir fyrst sorg sinni yfir, a& í stab þess a& ræba um uppástúngur sínar frá 26.

3. árgangur 1862-1863, 1. tölublað, Page 2

Á leiðinni gjörði á veður mikið; kom þá los á ísinn í sundinu; voru þeir staddir á jaka einum, er rak með þá í sundinu, en næturmyrkur var mikið. í dögun gekk

14. árgangur 1861-1862, 21.-22. tölublað, Page 81

„því hér er alt, sem auga daublegt kætir, allt sem manni sorg og trega bætir, og gnótt er hér af gulli, þab gljár um þenna tind, og víni betri veigar oss veitir