1. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 53

Hér, eins og víðar, hafði Vilhjálmur þá sorg mitt í gleði sinni, að geta ekki skilið kennendur eplir hjá þessnm námfúsu mönnurn.

1. árgangur 1871-1872, 2. tölublað, Blaðsíða 29

þó er eigi rjett að hlaupa yfir þá að öllu leyti, með því að það eru þeir, er alþýða manna helzt kaupir, helzt les og helzt leitar sjer menntunar í; slíkt er sorg

1. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 75

Bændurnir snéru aptur heim til sín fyrir dögun og héldu, að enginn hefði komist að þessari guðsþjón- ustugjörð; en einhver njósnarmaður hafði fengið að vila,

28. árgangur 1871, Megintexti, Blaðsíða 167

Ofan greibir eru vegir, Enginn þaban híngab ber; Ekkert vitni sorg mér segir, Söknub þann er hana sker. Pyrru dætur1, mætar mæbur!

3. árgangur 1872, 2. tölublað, Blaðsíða 40

Andvana hneig hauðurs á teig mærin, og mátti ei lifa; borinn var dauðvona svanui í sæng, sorg mundi hjartanu bifa.

48. árgangur 1874, Megintexti, Blaðsíða 138

Um morguninn í dögun vita þingmenn eigi fyr til, en her- ma8ur kemur inn í salinn, gengnr innar þar er forseti sat og mælir við hann nokkrum orðum.

45. árgangur 1871, Megintexti, Blaðsíða 56

Um nóttina fóru nokkrar deildir af liBinu á brúm yfir ána og byrju8u í dögun skothrí8ina á mi8fylkingar Frakka vi3 Remilly, og um sama leyti tóku Saxar a8 veita

44. árgangur 1870, Megintexti, Blaðsíða 171

Sljesvíkinga) fögnuSur, eins er og þeirra sorg Vor sorg.

1. árgangur 1873-1874, 44. tölublað, Blaðsíða 5

Lævísi grálynd lagði Launsnörur veg hans á, Eitt orð þá sveinninn sagði, Og snaran slitin lá, Svanbrjóstuð glæstist gyðja Gullhærð Aróra ný.

3. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 21

Voru skipin í dögun um morguninn komin út úr Faxaflóa. Veður varbjart um daginn, er konungsskipin sigldu mcð landi fram og landsýn hin fegursta.