2. árgangur 1872, 7.-8. tölublað, Blaðsíða 62

Vilji menn draga allan kjark úr íslendingum, og gjöra þá að heilsuleysis-aumingjum, þá er ekkert vissara meðal til, en ala þá á sprittblöndu, og ónýtu kraptlausu

1. árgangur 1871-1872, 3.-4. tölublað, Blaðsíða 20

f>eir sem mest lasta þiljur-veiga, þessu mig stórum furðar á, án þeirra þrífast aldrei mega, og vilja helzt þeim lifa hjá; slíkir andlegir aumingjar eru heimi

11. árgangur 1872, 11.-12. tölublað, Blaðsíða 25

setn þar rába rfkjum, ekki lengur fáfæka meb vetr- arsöiu sinni, þá þeir seija pott af korni fyrir 8 sk. etur 2| pt. fyrir smábandssokka, (tunnan 12rd.) aumingjunum

11. árgangur 1872, 23.-24. tölublað, Blaðsíða 51

naubsynjavöru og þar hafi hvorki fengist spíta nje borb, því 1) þó factorinn á Hofsós ab undanförnu hafi stökusinnum tekib upp á sig þá fyrirhöfn ab selja „aumingjunum

11. árgangur 1872, 41.-42. tölublað, Blaðsíða 95

tjón inu af jarbskjálftunum; en þess hefur eigi verib getib, ab hinn veglyndi höfbingsmabur Sigurjón óbalsbóndi Jóhann- esson á Laxamýri hefur gefib nefndum aumingjum

11. árgangur 1872, 15.-16. tölublað, Blaðsíða 34

þab ab hjálpa sjer Trúmaburinn segir þá meb Gub- mundi byskupi Árnasyni, er verib var ab hrekja hann : „dugi þú nú Hvítakristur ; eigi má jeg nú lengur, auminginn

11. árgangur 1872, 49.-50. tölublað, Blaðsíða 123

gagnslausar, og sífcan teymdar út á klakann, opt um lángan veg, þar þær fengju hjúkrun. þab má nærri geta hvernig á- statt hafi verib á þessum bæum, hvernig aumingja

11. árgangur 1872, 3.-4. tölublað, Blaðsíða 5

Vilhjdlmnr: Hvafea dskapleg hörmunga- Saga er þessi fjárhagssaga aumingja Islands; hún gengor öldungis yfir mig — cinlægur Víkingabálkur frá upphafi til enda;

11. árgangur 1872, 27.-28. tölublað, Blaðsíða 61

Hafbu þolinmæbi" I gagbi kali vib sjálf- an s'g, Bef vinir mínir, hinir ungu, efna orb sín, þá uiun jeg eigi einn hafa not af húsinu litla, heldur hjáipa aumingja

11. árgangur 1872, 17.-18. tölublað, Blaðsíða 40

. — Ef vif> cigum þá nokkuf) eptir af þeim, þá skulum vi& gefa þa& cinhverjum aumingja". þegar hinir heyr&u hann tala þetta urfcu þeir harla óánægðir.