1. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 53

Hér, eins og víðar, hafði Vilhjálmur þá sorg mitt í gleði sinni, að geta ekki skilið kennendur eplir hjá þessnm námfúsu mönnurn.

1. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 75

Bændurnir snéru aptur heim til sín fyrir dögun og héldu, að enginn hefði komist að þessari guðsþjón- ustugjörð; en einhver njósnarmaður hafði fengið að vila,

48. árgangur 1874, Megintexti, Blaðsíða 138

Um morguninn í dögun vita þingmenn eigi fyr til, en her- ma8ur kemur inn í salinn, gengnr innar þar er forseti sat og mælir við hann nokkrum orðum.

1. árgangur 1873-1874, 44. tölublað, Blaðsíða 5

Lævísi grálynd lagði Launsnörur veg hans á, Eitt orð þá sveinninn sagði, Og snaran slitin lá, Svanbrjóstuð glæstist gyðja Gullhærð Aróra ný.

3. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 21

Voru skipin í dögun um morguninn komin út úr Faxaflóa. Veður varbjart um daginn, er konungsskipin sigldu mcð landi fram og landsýn hin fegursta.

1. árgangur 1874, 1. Tölublað, Blaðsíða 170

Br&fib sem eg ber í hendi bar mér þúnga fregn, þá er nýja sorg mér sendi sollife hjarta gegn: þú ert byrgbur blæju kaldri, bezti vinur minn!

13. árgangur 1874, Aukablað við nr. 19-20, Blaðsíða 45

J>ar sem ab aldrei sólin svífur sval kaldan nibtir í nnnar barm, þar séin gæzkunnar Gub eiiíflir hiná grátna eý£ir sorg og harm, þar muntu aptur fá ab finna,

1. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 68

Hann lét ætíð sorg eða al- varlegar bendingar vitja mín á réttum tíma lil að af- stýra því, að eg gleymdi sér, eða til að uppræta ein- hverja syndsamlega girnd

1. árgangur 1874, 7. tölublað, Blaðsíða 97

Stiklastöðum, bar sár sín með hetjumóð og reif hina banvænn ör óskjálfandi úr sár- inu, glaður yfir að fá nú að deyja með konungi sínum, þvt það var hans mesta sorg

1. árgangur 1874, 3. tölublað, Blaðsíða 36

steinafræðingar, er hjer hafa verið, telja, að hann líkist mjög hrufugrjóti þvi, er finna má í Andesfiöllum, og vanalega er kallað Andesfjalla-hrufusteinninn, og er það sorg