3. árgangur 1873-1874, 11.-12. tölublað, Blaðsíða 48

«Jeg varð feginn að þjer komuð»,sagði aumingja maðurinn. «Ræningjar rjeðust hjer á mig, en þeir urðu hræddir og hlupu burt er þeir heyrðu skotið».

1. árgangur 1874, 9. tölublað, Blaðsíða 132

mosavaxinn þröskuld gegn öllum sönnum framförum læknisfræðinnar, og kastað þúsundum á þúsundir ofan í gröfina, og gjört mesta grúa fólks að heilsu- leysis-aumingjum

1. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 74

« spurði hann. »Eg er bág- staddur aumingi«, svaraði prestur, sem nýlega liefl verið dreginn upp úr Loire fljótinu af mannvinar hendi, sem bað mig i\ð fá þér

26. árgangur 1873-1874, 16.-17. tölublað, Blaðsíða 65

kæmi, hvort peir pá vildi skifta tekjum sínum, sem eins og „prestr- inn“ segir, gjaldast með vanskilum, og sem peir hafa eigi brjóst til að lcrcista út af aumingjunum

1. árgangur 1874, 1. tölublað, Blaðsíða 70

fljótið; en er þángað var komið, heyrðist ógurleg rödd, er sagði: <• f'relsið nú þjóðsljórnina frá óvinum hennar», og jafn- skjótt spruttu böðlarnir upp, tóku aumingja

26. árgangur 1873-1874, 29.-30. tölublað, Blaðsíða 122

Og þar hjá bláum bunustraum Hin beygða S o r g í þagnar ró Mun rekja langan raunadraum, Og roika í leiðslu’, en hljóðlaust þó, Auminginn bliði’, af ást við þá

3. árgangur 1873-1874, 19.-20. tölublað, Blaðsíða 77

. — o jæja — þó jeg sje nú ekki þar með, þá eru, og verða vist nógu margir til að sjá og segja að aumingja maðurinn segir þetta alveg ósatt, eins og margt fleira

1. árgangur 1873-1874, 66. tölublað, Blaðsíða 92

Aumingja fólkið heflr eigi annað af að lifa en sjóinn. það er einlægt að vona.

1. árgangur 1873-1874, 58. tölublað, Blaðsíða 61

tjáist hvervetna gott bæði á mönnum og skepnum — en aumingja ijúpurnar eru farnar að hordeyja“ — NÝJA SÁLMABÓKIN (Aðsent). pað som stendr í pjóðólfi 1,—2., ár

26. árgangur 1873-1874, 18. tölublað, Blaðsíða 72

Aumingja-gamalmennin langar til að heyra guðsorð í kirkjunni, en engin messar. Svona gengr J>að víða, sunnudag eftir sunnudag, mánuð oftir mánuð.