Norðanfari - 30. oktober 1879
18. árgangur 1879, 49.-50. tölublað, Side 98
svípinn pinn hreina líta grátnum anda, Og mjer finnst sem líf mitt sje kolmyrkrað kvöld, Svo kvelst mitt hjarta djúpt af ekkapínu; J>ví hvað er gröf, mót sorg
Norðanfari - 05. februar 1879
18. árgangur 1879, 7.-8. tölublað, Side 15
ljósgeislar veglegum árröðli frá, rósirnar smáu á venginu vænu vagga sjer Titfagrar geislunum í, og bimintár brosa á blómsviði grænu, blómunum færandi lífsefni ný
Þjóðólfur - 18. september 1879
31. árgangur 1878-1879, 25. tölublað, Side 100
. •— Ó, maki, barn og bróðir, þó byrgi sorg þinn munn, I gegn um dauðann dynur Guðs djúpa kærleiks unn. Matth. Jochumsson.
Norðlingur - 12. december 1879
4. árgangur 1878-1879, 57.-58. tölublað, 229-230
Enga tókstu borg, Samt af l'oldu fanna Fylgir þðr nú sorg : Pú hefir tendrað Tróju-bál, Giætt og hýrgað hjartans eld í hverri landsins sál!
Skuld - 14. februar 1879
3. árgangur 1879-1880, 64. tölublað, 37-39
kvaðst hann pví eigi lengr hika, lieldr ætla að skýra frá öllu pví, er sér væri lcunn- ugt til upplýsingar máli pessu, pó svo hjartað spryngi í brjósti sér af sorg
Norðlingur - 01. marts 1879
4. árgangur 1878-1879, 25.-26. tölublað, 103-104
Ut ur dess barm han gripit hvar sorg, som bitter sved, Och lagt den se’n förklarad i hjártat áter ned.
Ísafold - 04. september 1879
6. árgangur 1879, 22. tölublað, Side 87
Ó, maki, barn og bróðir, J>ó byrgi sorg þinn munn, í gegn um dauðann dynur Guðs djúpa kærleiks grunn“. Matth. Jochumsson. Prestaskólinn.
Ísafold - 13. maj 1879
6. árgangur 1879, 14. tölublað, Side 56
En þið, sem syrgið soninn elskulega, sóma og dyggðum búin merkishjón, ykkar lini sorg og sáran trega sjálfur Guð á dýrðar- hæstum -trón, hann leiði ykkur lífs
Skuld - 03. februar 1879
3. árgangur 1879-1880, 63. tölublað, 25-27
pessu; fleiri en Aust- firðingar einir mega ennpá muna, hvernig mislingaveikin íluttist hingað á útlendri fiskiduggu og útbreiddist svo um alt land, pvi hvaða sorg
Norðanfari - 18. januar 1879
18. árgangur 1879, 3.-4. tölublað, Side 7
Barðist pá negg, í brjósti móðu fví sár hafði’ eg aldrei, svoddan fengið; vixlast á gjörði, von og ótti, Sorg og gleði með sárum kvíða.