6. Bindi 1888/9, 1. Hefti, Blaðsíða 14

fær unx að bera ábyrgð orða. sinna, og sízt liefði mig lient að bxxast við að heyra slíkt frá jafngreindum og mentuðum manni og hann er. fpað vekr mér mikla sorg

6. Bindi 1888/9, 1. Hefti, Blaðsíða 132

En fyrirgefur þú ckki móður þinni, að hún agar þig, og elskar móðir þín þig ekki, þó þú liafir sagt henni ósatt og bakað henni sorg og gremju ?

1. Bindi 1884, 1. Hefti, Blaðsíða 36

En sú sorg ! Hún söng dillandi kveðjusöng, en ofboð lágt, svo að örninn skyldi ekki heyra það. Ekki fór bauninni betr fyrir nokkrum

1. Bindi 1884, 1. Hefti, Blaðsíða 48

gerðu sór alt ómak, sem hugsast gat, til að betra Georg, cn það varð árang- urslaust. jpau sögðu með tárin í augunum, að Ed- varð gerði sér aldrei hina minstu sorg

1. Bindi 1884, 2.-4. Hefti, Blaðsíða 68

« spurði hún. »En að kenna þér að dansa, svo að þú þurfir ekki að reyna lengr þá sorg í heiminum, að hann dansi við aðrar en þig !

1. Bindi 1884, 2.-4. Hefti, Blaðsíða 133

Bóndi hennar var fölr og magr og leit nærri því enn hlýlegar út, en hann var vanr, líkast þeim manni, sent einhver sorg hvíl- ir á, sem hann gotr okki orð á haft

2. Bindi 1885, 3. Hefti, Blaðsíða 168

Eg sá á svipstundu alla smámuni, sem eg hafði lifað; eg fann hverja sorg og hverja gleði; sál mín svalg þetta alt í einum logasárum teig, um leið og eg sá þetta

7. árgangur 1886, Megintexti, Blaðsíða 137

Ekkert fyllir skarð bóka, þær eru hressandi og huggandi félagar í einveru, sjúkdómum og sorg.

1. árgangur 1888, Fyrsta ár, Blaðsíða 68

Með pví að liafa alúðlega umgengni við pau og taka pátt í sorg peirra og gleði.

1. árgangur 1882, Megintexti, Blaðsíða 98

Hann gat reyndar unnið flesta vinnu, sem fyrir kom, jafnt störf kvennasem kalla, enda var hann manna stærstur vexti og sterkastur, en ef sorg eða gleði kom flatt