Þjóðólfur - 22. nóvember 1884
36. árgangur 1884, 45. tölublað, Blaðsíða 179
179 Fljúgðu, minn andi, frárri loftsins straumi, svíf á vængjum, er sorg þér gaf; unz að hjá leiði lágu þú dvelur, í fjarska, — fyrir handan haf.
Þjóðólfur - 28. febrúar 1885
37. árgangur 1885, 9. tölublað, Blaðsíða 34
Þá gekk ég fram og mælli, en sorg ab brjósti svarf: „þú, svása vílið, grætur!
Þjóðólfur - 26. ágúst 1880
32. árgangur 1879-1880, 22. tölublað, Blaðsíða 85
Ó sorg svo hörð! 2. í>að ómar svo þungt sem Urðar orð Of unnir bláar frá Danastorð. En gegnum óminn þú heyrir hljóð: Ó hjarta, syngdu þín trúarljóð!
Þjóðólfur - 18. ágúst 1884
36. árgangur 1884, 32. tölublað, Blaðsíða 128
Ný ey við íteykjanes. Yit.avörðrinn á Reykjanesi, herra Jón Gfunnlaugsson skipstjóri, hefir skrifað ísafold 1. þ.m.: „Inn 26. f. m.
Þjóðólfur - 20. júlí 1888
40. árgangur 1888, 33. tölublað, Blaðsíða 131
landsprentsmiðjuna, fyrst í Viðey til hausts- ins 1844 og síðan í Rvík frá vorinu 1845 I til þess, er hann keypti hana við nýár 1876, og var forstöðumaður hennar frá ný
Þjóðólfur - 17. febrúar 1888
40. árgangur 1888, 9. tölublað, Blaðsíða 35
Við erura alveg „Jeg er honum kuunugurll> fyrir ”dögun“ ^ SV° lo'lg’ að við Setum komist burt ” lja flað’ við stousum þá j skóginum.
Þjóðólfur - 05. september 1885
37. árgangur 1885, 34.-35. tölublað, Blaðsíða 133
hann“ hjá öðrum; en ég sá ávalt, að faðir minn var<svo sorgbitinn erhann refs- aði mér, og það særði mig dýpra en ég get lýst, að liafa bakað föður mín- nm sorg
Þjóðólfur - 02. september 1882
34. árgangur 1882, 20. tölublað, Blaðsíða 82
Hver sorg að skar mitt hjarta tvist hann einn sem reynir veit, tvo þegar syni báran bist blóm-vaxna frá mér sleit; fyrir guðs náð eg frelsaðist fölur við strandar
Þjóðólfur - 31. mars 1888
40. árgangur 1888, 17. tölublað, Blaðsíða 65
Sigurður kunni eigi að smjaðra nje hræsna, og því lifði hann við svo mikla fátækt, að þeim renn- ur til rifja, sem um það hugsa, og það kveikir gremju og sorg
Þjóðólfur - 09. febrúar 1880
32. árgangur 1879-1880, 6. tölublað, Blaðsíða 22
Efalaust vekur fráfall hans almenna sorg á fósturjörðu hans, þegar fregnin um það berst þangað í vor, eins og íslendingar þeir, sem hér eru, og aðrir vinir hans