Iðunn - 1884
1. Bindi 1884, 2.-4. Hefti, Blaðsíða 68
« spurði hún. »En að kenna þér að dansa, svo að þú þurfir ekki að reyna lengr þá sorg í heiminum, að hann dansi við aðrar en þig !
Iðunn - 1884
1. Bindi 1884, 2.-4. Hefti, Blaðsíða 133
Bóndi hennar var fölr og magr og leit nærri því enn hlýlegar út, en hann var vanr, líkast þeim manni, sent einhver sorg hvíl- ir á, sem hann gotr okki orð á haft
Þjóðólfur - 18. ágúst 1884
36. árgangur 1884, 32. tölublað, Blaðsíða 128
Ný ey við íteykjanes. Yit.avörðrinn á Reykjanesi, herra Jón Gfunnlaugsson skipstjóri, hefir skrifað ísafold 1. þ.m.: „Inn 26. f. m.
Iðunn - 1884
1. Bindi 1884, 5. Hefti, Blaðsíða 235
Minn góði, gamli faðir unni mér hugástum, og það er það sárasta sem hefir kornið fyrir mig á æfinni, aö jeg skyldi gera honum svo mikla sorg og mæðu—og þó veit
Heimdallur - 1884
1. árgangur 1884, 4. tölublað, Blaðsíða 60
orðin fimm, það var búið að láta út kýrnar, og Frygíus var kominn :i stað fyrir þó nokkru. jj>að hafði verið svo umtalað, að hann skyldi fara á stað fyrir dögun
Norðanfari - 21. júlí 1884
23. árgangur 1884, 21.-22. tölublað, Blaðsíða 42
Á sætinu auða er sorg-blæja því Og saknandi ástvinir muna, J>að móðurlegt athvarf, og heilræðin hlý :Sem hjer til þau við máttu nna, J>au hugsa og minnast með
Ísafold - 27. febrúar 1884
11. árgangur 1884, 9. tölublað, Blaðsíða 33
Já, þú átt auð— eg meina ei þann auð, sem er í kistu lagður, svo sem nárinn ; jeg meina börnin, bak við sorg og nauð, við brjóst þíns Guðs, sem læknar djúpu
Ísafold - 02. apríl 1884
11. árgangur 1884, 14. tölublað, Blaðsíða 54
Svo far pá vel í fegri borg með fá en saklaus ár; pú missir að eins mæðu og sorg og miklu fleiri tár.
Þjóðólfur - 11. október 1884
36. árgangur 1884, 39. tölublað, Blaðsíða 154
Æ lyftu þér nú, Ijóðið mitt ið smáa, æ lyftu þér nú sorg og tárum frá, æ lyftu þér nú guðs í himin háa, minn hjartans vin þar muntu finna þá. Og sjá!
Fróði - 17. janúar 1884
5. árgangur 1884-1885, 121. tölublað, Blaðsíða 7-9
Seinast kvaddi hann hvern einstakan tilheyranda sinna með sjerstakri setning og tónum, er lýstu eðli mannsins og sambandi hans og skáldsins. í dögun beiddu vin