2. árgangur 1884, 8. tölublað, Blaðsíða 34

Vanheill morðingi. í héraði einu í Austurríki var aumingi nokkur afi- laus með öllu í fótunum.

1. árgangur 1884, 8. tölublað, Blaðsíða 116

alveg horfið úr hugum manna, hver hugsaði að j eins um sjálfan sig. l’á sem sýkt.ust, skoðuðu i menn sem sameiginlega óvini allra, og þegar ( einliver auminginn

2. árgangur 1884, 30. tölublað, Blaðsíða 115

en peir, sem sökum skorts á menntun geta ekki séð, hve pær eru lítilsverðar, pá er ástæða til að tala um, að hér sé «spekúlerað» í hinum fáu skildingum aumingjanna

1. Bindi 1884, 5. Hefti, Blaðsíða 268

þegar aumingja móðirin sá, að hún gat ekkert hjálpað, tók hún upp bandið með silfrpenjþgun- um, leysti af þann stærsta og hljóp með liann til Lóretókirkjunnar

1. árgangur 1884, 1. tölublað, Blaðsíða 12

Barn- auminginn fór ekki að verða hrædd við þann fram- liðna fyr en liann var kominn út úr húsinu. Lena og Andrjes stóðu, eins og jeg gat um hjá grísinum.

1. árgangur 1884, 18. tölublað, Blaðsíða 70

Skiptist skjótt, er Skagfirðingr ungr að aldri upp sig hóf: ól ei hroka með aumingjum, en hafði hug hverjum meira.

1. árgangur 1884, 3. tölublað, Blaðsíða 48

«þ>ví trúi jeg vel», sagði sá fyrri, «því að það hefur enginn í ætt minni verið sá aumingi, að hann hafi ekki átt bát sinn sjálfur».

1. Bindi 1884, 5. Hefti, Blaðsíða 269

þarna lá nú aumingja ekkjan hjúkrunarlaus ; liún hafði cngan, sem rétti henni vatnssopa.

1. árgangur 1884, 2. tölublað, Blaðsíða 22

áhyggjulausi meinleysingur, varð jafnskjótt og hann j kom heim til síndllúðlegur og hörkulegur í bragði, ; og ,fór harðýðgislega og dónalega með konuna, og þessi aumingi

1. Bindi 1884, 5. Hefti, Blaðsíða 256

hefði raunar átt að vera öfugt, því mjer sýndist eldci betur en að það væri laga-júristinn, sem við kræktum þarna í«. »Jú, það var víst hann«, sagði Lára; »aumingja