13. árgangur 1887, 1. tölublað, Blaðsíða 68

Hann kom, sona labbandi, manngæzkan skein út úrhonum, og so brosti hann so góðmannlega til svangra aumingja, sem himdu undir búðargaflinum.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 203

Hvm hafði þá Iítið fyrir oss að leggja, auminginn, og þess vegna hjelt hún, að bæði mundi hagur sinn og vor barnanna batna, ef hún giptist aptur.

2. árgangur 1887/1888, 1. tölublað, Blaðsíða 2

Engum kemr heldr til hugar aS furSa sig á því, þó hann sjái aum hörn og vansæl hörn í húsi þeirra foreldra, sem sjálfir eru líkamlegir eSa andlegir aumingjar.

1. árgangur 1886/1887, 11. tölublað, Blaðsíða 175

Verzlunaránauðin gjörði menn að aumingjum og og lamaði siðférðiskraft þeirra; hún innrœtti þeim tortryggni, óorðheklni og sviksemi í viðskiftum, og Jiessir brestir

61. árgangur 1887, Megintexti, Blaðsíða 99

Barnið segir: «auminginn litli er nú dauður!»

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 244

Já, hefði hann eigi verið blind- ur og vesall aumingi, eins og hann var, þá hefði jeg líklega lesið yfir honum pistilinn ; en nú vant- aði ekki mikið á, að jeg

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 231

Um kveldið sat Valborg við rúmið mitt. »Jeg get sagt þjer, Jóhann», mælti hún, »að mannauminginn fyrir handan er einhver hinn mesti úláns-aumingi á guðs grænni

2. árgangur 1887/1888, 2. tölublað, Blaðsíða 31

Huggurn oss við það, hugsa þeir, að það er engin eilíf fyrirdœming til; þessir aumingjar kveljast. þó ekki eilíflega.

8. árgangur 1887, 1. tölublað, Blaðsíða 5-6

|>ar sem Hugleysingi segir að sakargiptirnar fyrir ranga reikninga sjeu af sama toga spunnar og hið annað nl. hæfulausar, pá getum vjer fvrirgefið aumingja Hugleysingja

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 13

»Atta álnir». »Hahæ, grunaði ekki Gvend : þetta minti mig; hann hefir mismint hraparlega, aumingja pró- fastinn». »Hvað sagði hann það væri ?»