2. árgangur 1889-1890, 5. tölublað, Blaðsíða 4

geta greint pá með augum sálar minnar, sem irinsiglaðir voru til dráps, og hjarta mitt varð gagatekið af sterkri tilfinning fyrir leyadardóm mannlegs lífs, og sorg

2. árgangur 1889-1890, 31. tölublað, Blaðsíða 2

Látum oss nú fyrst íhuga „sorg lega“ atriðið.

2. árgangur 1889-1890, 28. tölublað, Blaðsíða 3

Daginn eptir í dögun vorum við kotnnir J>ang- að sem vegur okkar fór að liggja ofan eptir pverhnýpinu, til pess við skyldum geta náð eyði- mörkinni, sem var meir

2. árgangur 1889-1890, 42. tölublað, Blaðsíða 4

og margt annað og hlusta á gnauðið í vatninu þegar það straukst með liliðum skipsins; við og við lieyrði ltún og fótatak varðmannanna, þegar þeir settu upp ný

2. árgangur 1889-1890, 9. tölublað, Blaðsíða 2

Skýrsla sú, sein hjer er utn að ræða, er ekki ný nenta að nokkru leyti.

2. árgangur 1889-1890, 27. tölublað, Blaðsíða 4

Vilt J>ú í dögun á morgun ljá okkur fylgdarmenn, sem fari með okkur yfir fjöllin? Er ekki svo, konungur?

2. árgangur 1889-1890, 28. tölublað, Blaðsíða 4

Dagintt eptir lögðum við upp frá Loo í dögun, og ineð okkur fór okkar gamli vinur, In- fadoos, ltarmprunginn af burtferð okkar, og her- ílokkur vísundanna.

2. árgangur 1889-1890, 15. tölublað, Blaðsíða 3

Og uni Sálulijálparberinn er )>að að segjn, að |>ó bann sje beimskur, svo lieimskur, að liann er einna sorg- legasti votturinn, seui til er, um það, bve lágt

2. árgangur 1889-1890, 36. tölublað, Blaðsíða 2

„Hvað eiga slíkir nieiin með“, „hví eru slikir rnenii settir t<I“, „hví skyldu íslendingar heiinta“, „að stjórna sjer sjálfir“, eru liin sorg- 51 frjetta neitt

2. árgangur 1889-1890, 8. tölublað, Blaðsíða 3

eins til skaða, að hún «yðj fje manna, heilsu og vinnukrapti og valdi örbirgð, leiði menn til glæpa, tor- tínii að fnllu mörgum nýtum mönnum, leiði bölvun og sorg