9. árg. 1895, 8. tölublað, Blaðsíða 4

“Ilefir ekki vanskapaður og óásjálegur prestur stundum heimsótt ijárhaldsmann þinn, liertogann ?”

7. árgangur 1894-1895, 22. tölublað, Blaðsíða 4

Það var líka beinlínis bagur að pví fyrir hann á sundi, hve vanskapaður hann var, pví að fyrir bragðið hafði vatnið minna yfirborð að verka á.

9. árg. 1895, 8. tölublað, Blaðsíða 3

‘ Ekkert annað en það, að sumir halda að vanskapaði presturinn muni hafa lagt liönd á verkið”. “Og á hvaða hátt?”

9. árg. 1895, 5. tölublað, Blaðsíða 4

Svo var henni lagt á hjarta að láta vanskapaða prestinn ekki toga eitt orð úr hálsi sér áhrærandi þessa breyt- ingu á meðala reyTislunni.

9. árg. 1895, 2. tölublað, Blaðsíða 3

Valdimar muhkur. 109 i á hurðina, sneri hann þá lyklinum og kallaði, að sá skyldi ganga inn, er úti fvrir var. lJað var prestur, sem inn kom, litiil vexti og vanskapað

5. árg. 1891, 20. tölublað, Blaðsíða 2

En jeg hef meira að segja um pennan lialta, vanskapaða, mis- [>irmda mann. Hann var einliver hinn mesti heimr sjiekingur, sem uj>jii hefurverið.